„Lilith” wyczaiłam w… kawiarni. Będąc mocno w fazie na Supernatural tytuł od razu rzucił mi się w oczy, a więc bez chwili wahania wyciągnęłam książkę z półki, aby zobaczyć, że na okładce jest kobieta, która przypomina mocno serialową Abaddon. Większej zachęty, aby sięgnąć po książkę Olgi Rudnickiej nie potrzebowałam!

Och, powinnam zastanowić się zanim zaczęłam czytać tę książkę. Opis mnie odrzucił, ale stwierdziłam, że jakoś to będzie, dobry kryminał nie jest zły, a do tego bazuje na krwawej historii o polowaniach na czarownice, a praktycznie każdy element w mieście ozdobiony jest wizerunkiem nagiej kobiety, którą oplata wąż, co symbolizować ma tytułową Lilith, rzekomo pierwszą żonę Adama, która była również pierwszą feministką, ponieważ przeszła na ciemną stronę mocy. W czasie lektury wyszukałam stronę na wikipedii na temat tej postaci i w sumie… z książki nie dowiedziałam się więcej niż z krótkiego artykułu z encyklopedii internetowej.

Bohaterowie powieści są nie tylko papierowi, ale i niekonsekwentnie prowadzeni przez autorkę. Najpierw Edyta wywyższa się nad Lidką, a chwilę później nazywa najlepszą przyjaciółką. Lidka jest wprost przezabawna ze swoim irytującym zachowaniem, ale spoko jest w ciąży, więc może robić wszystko, co chce, bo jest w ciąży i to na pewno hormony. Jej mąż, który jest uroczym facetem znoszącym jej nielogiczne, zmienne zachowanie, dbający o jej dobre samopoczucie, a potem… W każdym razie końcówka książki bardziej naciąga być nie mogła.

W sumie doszłam do wniosku, że przeczytałam coś katarzyno-michalak-podobnego, więc sami możecie wyciągnąć wnioski, czy warto po to sięgać.

PS. Nie warto, nawet jak ma ładną okładkę.

„Lilith” wyczaiłam w… kawiarni. Będąc mocno w fazie na Supernatural tytuł od razu rzucił mi się w oczy, a więc bez chwili wahania wyciągnęłam książkę z półki, aby zobaczyć, że na okładce jest kobieta, która przypomina mocno serialową Abaddon. Większej zachęty, aby sięgnąć po książkę Olgi Rudnickiej nie potrzebowałam!

Och, powinnam zastanowić się zanim zaczęłam czytać tę...