Powieść "Na żywo z Golgoty" jest znakomitym przykładem na to, że erudycja, błyskotliwość i poczucie humoru autora to jeszcze zbyt mało, by stworzyć dobrą książkę. Utwór ten można zaliczyć do pewnej odmiany fantastyki, czy raczej czerpiącej z tego nurtu groteski i jako taki wykazuje pewne pokrewieństwo z twórczością Kurta Vonneguta. Ostatecznie nie byłaby to rzecz tak trywialna i zła, gdyby nie zalew pospolitego bełkotu, słowotok irytująco zalewający każdą niemal stronicę. Rozumiem, że zamiarem autora było stworzenie satyry na komercjalizację religii i na manipulacyjne techniki współczesnych mediów. To że ofiarą po raz kolejny pada chrześcijaństwo ma swoje źródło zapewne w popularności amerykańskich kaznodziejów telewizyjnych. Istotnie bowiem "Święty" (Paweł) i "Skalniak" (Piotr) przypominają ich bardziej niż tylko trochę. Krytyka medialnej manipulacji zdaje się jednak sugerować, że podobnie manipulowani byliśmy w przeszłości (przy pomocy mniej wprawdzie zaawansowanych środków technicznych),także religia, to w co przynajmniej niektórzy z nas usiłują wierzyć i co nadaje sens życiu wielu z nas, nie jest niczym innym jak tylko komercyjnym, marketingowym wytworem kilku osób, które za przyczyną wrodzonych im talentów i wyuczonych umiejętności predestynowane są do sprawowania kontroli. Wniosek to wprawdzie nie nowy, często też uprawniony. Czy jednak ci, którzy odbierają człowiekowi wiarę nie są do wielu luminarzy wiary nieco podobni? Czy w tej dwuznacznej grze nie chodzi przypadkiem o to, aby zmiana nie dotyczyła tyle stanu mentalnego poddawanych kontroli, co raczej służyć miała pewnemu przesunięciu po stronie podmiotów kontrolę tę sprawujących? Tego w książce Gore'a zabrakło i dlatego jest ona satyrą słabą i jednostronną.

Powieść "Na żywo z Golgoty" jest znakomitym przykładem na to, że erudycja, błyskotliwość i poczucie humoru autora to jeszcze zbyt mało, by stworzyć dobrą książkę. Utwór ten można zaliczyć do pewnej odmiany fantastyki, czy raczej czerpiącej z tego nurtu groteski i jako taki wykazuje pewne pokrewieństwo z twórczością Kurta Vonneguta. Ostatecznie nie byłaby to rzecz tak...

Po książkę tą sięgnąłem z tego powodu, że tytuł wydał mi się interesujący. Bardzo lubię historie alternatywne i pomyślałem, że to będzie w tym nurcie. Zgadza się, to było to.
Mamy tu do czynienia z ingerencją przyszłości w przeszłość czyli relacjonowanie Męki Pańskiej tak jak się relacjonuje dziś poprzez telewizję pewne ważne wydarzenia ze świata.
Sądzę, że taka tematyka może jakąś część ludzi oburzyć, myślę, że szczególnie Chrześcijan (sam jestem Katolikiem). Mnie nie tyle oburzyła co wyjątkowo znudziła, jakiś bełkot, zupełnie się to "kupy" nie trzymało. Wiadomo, temat zupełnie abstrakcyjny, ale z tego co dziś pamiętam to autor napisał to tak, że nie chce mi się ponownie do tego wracać na zasadzie czy aby na pewno wszystko dobrze zrozumiałem. Jest o wiele więcej ciekawszych historii alternatywnych (choć może autor nie taką tematyką się chciał tu zajmować, a ja na to liczyłem, nie wiem). Nic z tych treści dla siebie nie wyniosłem, nie zostawiła we mnie ta książka zupełnie nic (nie chodzi tu już o same treści, ale na przykład obrazy w głowie takie jakie miałem po "Solaris" S. Lema). Dla mnie "lipa".

Po książkę tą sięgnąłem z tego powodu, że tytuł wydał mi się interesujący. Bardzo lubię historie alternatywne i pomyślałem, że to będzie w tym nurcie. Zgadza się, to było to.
Mamy tu do czynienia z ingerencją przyszłości w przeszłość czyli relacjonowanie Męki Pańskiej tak jak się relacjonuje dziś poprzez telewizję pewne ważne wydarzenia ze świata.
Sądzę, że taka tematyka...

Świetna książka opowiadająca o pierwszych chrześcijanach. Zniewalająca intryga, doskonale opowiedziana. Kupa wesołego śmiechu. Niezwykły dowcip autora i skrywana pod nim mądrość, która powoduje, iż powieść jest czymś więcej niż czczą paplaniną i dęciem w rogi. Zdrowym chrześcijanom książka ta na pewno nie zaszkodzi. Natomiast fanatycy religijni mogą się poczuć, lekko mówiąc, obrażeni... A swoją drogą, zawsze darzyłem szczególnym podziwem stepujących tancerzy, a gdy dodatkowo żonglują – tym lepiej. Saul, kupiłeś mnie – od dziś jestem twoim wiernym fanem...

Świetna książka opowiadająca o pierwszych chrześcijanach. Zniewalająca intryga, doskonale opowiedziana. Kupa wesołego śmiechu. Niezwykły dowcip autora i skrywana pod nim mądrość, która powoduje, iż powieść jest czymś więcej niż czczą paplaniną i dęciem w rogi. Zdrowym chrześcijanom książka ta na pewno nie zaszkodzi. Natomiast fanatycy religijni mogą się poczuć, lekko...