Uff... Niełatwa lektura. I to z kilku powodów. Przede wszystkim - nie do końca wiadomo, o czym jest powieść. Główny zrąb fabuły mówi o powrocie do Avicenny, fikcyjnego kalifornijskiego miasta, pewnego obieżyświata, który zaczepia się w domu przyjaciela z czasów młodości. Poznaje żyjącą z nim dziwną, starszą kobietę, spotyka swoją dawną dziewczynę i zostaje wciągnięty do Ligi Archaicznych Przyjemności, czyli swego rodzaju stowarzyszenia miłośników średniowiecza i renesansu, którego członkowie organizują sobie co jakiś czas potańcówki i turnieje. Na jednej z takich imprez zauważa nastolatkę, która zdaje się mieć rzeczywiste wiedźmie moce. I... tyle. Mija strona dwusetna (z łącznie 264), i nadal nie wiadomo, co ma być sednem opowieści. Przyznam, że to bardzo frustrująca okoliczność.

Drugi problem to brak punktów zaczepienia. Autor tak skrzętnie ukrywa jakiekolwiek wskazówki, które mogłyby pomóc w rozszyfrowaniu tego, co się dzieje przed oczami czytelnika, że bardzo szybko narasta znużenie, i zarazem irytacja. Na przykład enigmatycznymi dialogami, w których nikt nikomu nie odpowiada wprost na zadane pytanie, a wiele odpowiedzi jest tak mglistych i pokrętnych, że tylko pogłębiają chaos i zniechęcają do dalszej lektury.

Trzeci problem to tłumaczenie. Niby jest bogate i w miarę potoczyste, ale tu i ówdzie można przyłapać tłumaczkę na nieznajomości rzeczy (Metro Transit, czyli w sumie komunikacja miejska, to dla niej "tranzyt metra"; opisywana jako morgensztern broń jest w istocie kiścieniem), w związku z czym nie można mieć pewności, czy wszystko, co czytamy, rzeczywiście odpowiada zamysłowi autora.

Na to zaś nakłada się przesadna kwiecistość stylu, ze swego rodzaju idée fixe na punkcie znajdowania oryginalnego, nie powtarzającego się określenia na sposób wypowiadania słów przez bohaterów. W efekcie książkę czyta się mozolnie, bez szczególnego zainteresowania mętną, nie podążającą w żadnym konkretnym kierunku fabułą, w dodatku z gasnącą nadzieją, że finał będzie cokolwiek wieńczył. Dopiero na ostatnich może 40 stronach niespodziewanie otwiera się kuferek z tajemnicami i można wreszcie z grubsza zrozumieć, czego świadkami jesteśmy, ale nadal nie rekompensuje to trudu przedzierania się przez wcześniejsze 220 stron niezobowiązującego bajdurzenia.

Uff... Niełatwa lektura. I to z kilku powodów. Przede wszystkim - nie do końca wiadomo, o czym jest powieść. Główny zrąb fabuły mówi o powrocie do Avicenny, fikcyjnego kalifornijskiego miasta, pewnego obieżyświata, który zaczepia się w domu przyjaciela z czasów młodości. Poznaje żyjącą z nim dziwną, starszą kobietę, spotyka swoją dawną dziewczynę i zostaje wciągnięty do...