Agnieszka Kosińska przez osiem lat była osobistą sekretarką Czesława Miłosza. Swoją pracę u noblisty rozpoczęła w 1996 roku i towarzyszyła mu aż do jego śmierci. Nie była odpowiedzialna jedynie za porządkowanie, spisywanie tekstów, ale zajmowała się także sprawami przyziemnymi jak organizacja remontu czy opieki medycznej dla poety. Po śmierci jego żony - Carol - objęła stanowisko tzw majordomusa, jak zwykł określać to Miłosz.

Sześć wywiadów, które składają się na skromną objętościową książkę "Rozmowy o Miłoszu" to rozmowy przeprowadzone już po śmierci poety, za życia bowiem obowiązywała ich niepisana umowa o nieudzielaniu jakichkolwiek wypowiedzi mediom. Owe sześć wywiadów autorka zredagowała i opatrzyła glosą.

Jakie są moje wrażenia po tych krótkich rozmowach o laureacie nagrody Nobla? Czuję niedosyt. Miałam wrażenie, że te sześć rozmów to fragmenty jednej, większej, na jeden i ten sam temat. Co najmniej w trzech rozmowach poruszana jest kwestia rozpoczęcia współpracy Agnieszki Kosińskiej i Czesława Miłosza. Wypowiedzi się dublują, traktują w większej części o tych samych sprawach. Owszem, nie można nie przyznać, że rozmowy te są bardzo interesujące, ale pozostawiają czytelnika w sferze początkowego zaspokajania apetytu.
Miłosz nadal pozostaje nieodkryty. Sama przekonałam się jak niewiele o nim wiem. Chciałabym, żeby "Rozmowy o Miłoszu" stały się preludium do dłuższej, bogatszej i bardziej szczegółowej rozmowy. Agnieszka Kosińska spędziła "u boku" poety osiem lat. Była świadkiem wielu wydarzeń jego życia, poznała go z tej domowej, najbliższej strony. To zdecydowanie stwarza potencjał do długiego, wyczerpującego wywiadu.

A jaki Miłosz jawi mi się po tej lekturze? Ciepły, zabawny człowiek. Perfekcjonista, tytan pracy, niezwykle życzliwy ludziom. Odebrałam go jako trochę nieśmiałego starszego pana, którego krępował tłum, poetę na którego nagroda Nobla "spadła", można by rzec, niespodziewanie w czasie wielkich przewrotów w Polsce. Z jednej strony wielki twórca, z drugiej normalny, cicho żyjący w Krakowie człowiek.

Lubię książki, które do pewnego stopnia "uczłowieczają" w moich oczach wielkich twórców, które ukazują zwykłe, codzienne problemy, zwyczaje. Bo czy nie miło pomyśleć sobie, że autor "Doliny Issy" przepadał za marcepanem w czekoladzie i ukradkiem trzymał go w różnych zakamarkach, żeby jego żona nie przyłapała go na łakomstwie?

Agnieszka Kosińska przez osiem lat była osobistą sekretarką Czesława Miłosza. Swoją pracę u noblisty rozpoczęła w 1996 roku i towarzyszyła mu aż do jego śmierci. Nie była odpowiedzialna jedynie za porządkowanie, spisywanie tekstów, ale zajmowała się także sprawami przyziemnymi jak organizacja remontu czy opieki medycznej dla poety. Po śmierci jego żony - Carol - objęła...