Tom 2. cyklu "Sekrety Mocy" napisany jest dużo lepiej niż pierwsza część. Historia jest mniej zagmatwana, postaci jest zdecydowanie mniej, a przez to wyeksponowane są lepiej - aczkolwiek kilka z nich odgrywa marginalną rolę mimo ciekawego wprowadzenia. Przypadłość ta jest chyba piętą achillesową autora, gdyż już w tomie 1. postaci pojawiały się i znikały jakby zapomniane przez pisarza.
Autor wprawdzie cały czas stara się bawić z czytelnikiem niejasnością scen i brakiem chronologii (postać, która towarzyszyła protagoniście na końcu rozdziału, w następnym znajduje się zupełnie gdzie indziej i w niewoli), co jest naprawdę niepotrzebne i wręcz czuje się, że było robione na siłę, to jednak takich "zagrywek" jest dużo mniej niż w części pierwszej.
Boli jednak kulminacja książki, która rozczarowuje. W tomie 1. wydawało się, że autor napisał zakończenie, z którego był dumny i dopisał do niego resztę książki, tak w tomie 2. wydaje się, że nie wiedział co zrobić ze swoją historią.
Jeśli chodzi o warsztat tłumacza to widać tutaj niesamowity postęp i nie ma się zbytnio do czego przyczepić. Z niecierpliwością zabieram się za trzeci - ostatni tom przygód Samuela Vernera.

Tom 2. cyklu "Sekrety Mocy" napisany jest dużo lepiej niż pierwsza część. Historia jest mniej zagmatwana, postaci jest zdecydowanie mniej, a przez to wyeksponowane są lepiej - aczkolwiek kilka z nich odgrywa marginalną rolę mimo ciekawego wprowadzenia. Przypadłość ta jest chyba piętą achillesową autora, gdyż już w tomie 1. postaci pojawiały się i znikały jakby zapomniane...