Mocna fabuła, dynamiczna akcja i lekki wątek romansowy. Na początku było jak dla mnie nieco zbyt drastycznie z tym zakopywaniem, ale później przywykłam.
O autorce dowiedziałam się z innej książki - p. Szarańskiej, gdzie główna bohaterka, bibliotekarka, zaczytywała się w jej powieściach. Też chciałam😄
Czyta się szybko, wciąga.

Mocna fabuła, dynamiczna akcja i lekki wątek romansowy. Na początku było jak dla mnie nieco zbyt drastycznie z tym zakopywaniem, ale później przywykłam.
O autorce dowiedziałam się z innej książki - p. Szarańskiej, gdzie główna bohaterka, bibliotekarka, zaczytywała się w jej powieściach. Też chciałam😄
Czyta się szybko, wciąga.

Lubię książki pani Lisy Jackson mimo, że zawsze są trochę mroczne. Ta oprócz wątku kryminalnego pokazuje do czego może doprowadzić ludzka podłość, molestowanie, obojętność i rozpacz. Do zemsty. A ta, wierzcie mi, była straszna. Dobrze, że w tym wszystkim trafiły się także elementy obyczajowe i romantyczne, lepiej się czytało.

Lubię książki pani Lisy Jackson mimo, że zawsze są trochę mroczne. Ta oprócz wątku kryminalnego pokazuje do czego może doprowadzić ludzka podłość, molestowanie, obojętność i rozpacz. Do zemsty. A ta, wierzcie mi, była straszna. Dobrze, że w tym wszystkim trafiły się także elementy obyczajowe i romantyczne, lepiej się czytało.

2 tom cyklu SAVANNAH. Kolejna kobieta. Kolejna ofiara sadystycznego zabójcy. Jedyny trop to zaszyfrowana wiadomość - wiersz zwiastujący następną zbrodnię. Morderczy plan Mściciela staje się wyzwaniem dla błyskotliwego policjanta i wścibskiej dziennikarki, która nie wie, że również znajduje się na liście mordercy. I że wciąga on ją w przerażającą grę...

2 tom cyklu SAVANNAH. Kolejna kobieta. Kolejna ofiara sadystycznego zabójcy. Jedyny trop to zaszyfrowana wiadomość - wiersz zwiastujący następną zbrodnię. Morderczy plan Mściciela staje się wyzwaniem dla błyskotliwego policjanta i wścibskiej dziennikarki, która nie wie, że również znajduje się na liście mordercy. I że wciąga on ją w przerażającą grę...

Książkę czyta się lekko, przyjemnie i bardzo szybko. Ciekawa lektura, dla lubiących zagadki, jednakże ja w połowie domyśliłam się jaki będzie koniec :)

Książkę czyta się lekko, przyjemnie i bardzo szybko. Ciekawa lektura, dla lubiących zagadki, jednakże ja w połowie domyśliłam się jaki będzie koniec :)

Pozycja nie z górnej półki, choć czyta się dobrze. Momentami odczuwa się strach, ale tylko momentami, gdyż każda kolejna zbrodnia była powieleniem pierwszej. Pomysł zemsty dobrze skonstruowany, do końca nie wiadomo kto jest mordercą, stawiałam na dwie osoby, które doskonale się nadawały. Minusem książki to wyjątkowo wydumana zbrodnia, która dla mnie jest niewiarygodna i przejaskrawiona, czego bardzo nie lubię. Już sam fakt zakopania żywcem jest straszny i na tym autorka powinna poprzestać. Zawsze uważam, że im prościej tym lepiej. Drażniła mnie jeszcze inna rzecz ale przytaczając ją, pewno uznano by mnie za kobietę niedzisiejszą, więc tego nie zrobię.
Nie wykluczam jednak przeczytania kolejnej książki autorki, jeśli akurat nawinie mi się pod rękę.

Pozycja nie z górnej półki, choć czyta się dobrze. Momentami odczuwa się strach, ale tylko momentami, gdyż każda kolejna zbrodnia była powieleniem pierwszej. Pomysł zemsty dobrze skonstruowany, do końca nie wiadomo kto jest mordercą, stawiałam na dwie osoby, które doskonale się nadawały. Minusem książki to wyjątkowo wydumana zbrodnia, która dla mnie jest...

Niestety, jak tylko pojawiła się wzmianka o rzeczywistym imieniu mordercy, od razu zaczęłam podejrzewać że to właśnie on. Dlaczego? Ponieważ nie pasował on w prosty sposób do niczego w tej historii. A poza tym jego imię - Mściciel - sugeruje że facet się mści, czyli powiązanie z kimś ma (ten fakt zostało w ogóle napisany na tylnej okładce książki). A wolę, gdy do ostatnich stron książka trzyma w napięciu....
Ale może być, chociaż wątek romansowy można było odpuścić aby historia bardziej wiarygodna była.

Niestety, jak tylko pojawiła się wzmianka o rzeczywistym imieniu mordercy, od razu zaczęłam podejrzewać że to właśnie on. Dlaczego? Ponieważ nie pasował on w prosty sposób do niczego w tej historii. A poza tym jego imię - Mściciel - sugeruje że facet się mści, czyli powiązanie z kimś ma (ten fakt zostało w ogóle napisany na tylnej okładce książki). A wolę, gdy do ostatnich...

REWELACJA. Książka trzyma w napięciu od pierwszej strony. Po jej przeczytaniu bałam się własnego cienia.

REWELACJA. Książka trzyma w napięciu od pierwszej strony. Po jej przeczytaniu bałam się własnego cienia.

Bardzo dobra i wciagajaca ksiazka.Akcja od poczatku.Msciciel zakopuje kobiety zywcem i sprawia mu to wielka radosc ich bol strach i proba wydostania sie z pulapki w ktorej sa.Koniec tez bardzo przyspiesza i zaskakuje bo ciezko domyslic sie kto to robi.Lisa Jackson potrafi pisac thilery trzymajace w napieciu.

Bardzo dobra i wciagajaca ksiazka.Akcja od poczatku.Msciciel zakopuje kobiety zywcem i sprawia mu to wielka radosc ich bol strach i proba wydostania sie z pulapki w ktorej sa.Koniec tez bardzo przyspiesza i zaskakuje bo ciezko domyslic sie kto to robi.Lisa Jackson potrafi pisac thilery trzymajace w napieciu.

Pani Jackson pisze swoje powieści cyklami, w tym sensie, że fabułę poszczególnych tomów często łączy miejsce w którym całość się rozgrywa, na przykład Nowy Orlean do którego autorka ma wyraźną słabość – i dobrze, bo to niezwykłe miasto gdzie stykają i przenikają się wzajemnie różne kultury. Także bohaterowie są w książkach pani Jackson „przechodni” pojawiają się w różnych tomach cyklu, a czasem nawet osobnych seriach. „Nazajutrz” o którą to książkę teraz mi chodzi, jest teoretycznie drugim (i jak dotąd ostatnim) tomem cyklu Savannah (pierwszym była „Noc tajemnic”),ale równie dobrze wpisuje się w całą (liczącą już siedem tomów) serię o Nowym Orleanie. Można się pogubić, wiem. Dla tych jednak, którzy nie planują zapoznać się z całymi cyklami autorstwa pani Jackson, ale chcą po prostu przeczytać jakiś przyjemny :) psychologiczny thriller, w zasadzie chronologia nie ma żadnego znaczenia. Każda z książek jest zamkniętą, spójną całością i nic nie stoi na przeszkodzie, by zacząć czytać od dowolnej powieści.
Lisa Jackson ma charakterystyczny sposób pisania i trzyma się go bardzo konsekwentnie. To co zwróciło moją uwagę na całą jej twórczość to właśnie miejsce akcji a także co zapewne z tym związane wszystkie motywy religijne jakie porusza w swoich książkach. Mimo, że jej książki nie są jakąś ambitną literaturą – a raczej prostym, ale przyjemnym czytadłem, to zawsze udaje jej się z powodzeniem mnie zaskoczyć, jeśli nie całym pomysłem na fabułę, to choć poszczególnymi motywami. Nie inaczej jest w przypadku „Nazajutrz”.
Dwójkę głównych bohaterów, czyli młodą, ambitną dziennikarkę – Nikki Gillette i miejscowego policjanta – Pierce’a Reeda połączy wspólne dociekanie prawdy w sprawie dziwacznych morderstw, ale także zainteresowanie ich osobami nieuchwytnego sprawcy. Oboje zdają sobie sprawę z grożącego im niebezpieczeństwa i oboje spróbują schwytać mordercę zanim ten urzeczywistni swoje plany.
Książkę czyta się szybko i lekko. Fabuła wciąga i intryguje, choć w zasadzie jest dość przewidywalna. Choć wiemy, że Nikki i Pierce połączy uczucie, wielki plus dla pani Jackson za zarysowanie tego wątku, a nie przytłoczenie nim całej fabuły. „Nazajutrz” to thriller z wątkiem romantycznym, nie na odwrót – to morderstwa wysuwają się na pierwszy plan i autorka opisuje je dosyć szczegółowo, choć bardzo schematycznie (czytając miałam wrażenie, że wszystkie ofiary myślą i czują dokładnie to samo – ale może trochę się czepiam).

Pani Jackson pisze swoje powieści cyklami, w tym sensie, że fabułę poszczególnych tomów często łączy miejsce w którym całość się rozgrywa, na przykład Nowy Orlean do którego autorka ma wyraźną słabość – i dobrze, bo to niezwykłe miasto gdzie stykają i przenikają się wzajemnie różne kultury. Także bohaterowie są w książkach pani Jackson „przechodni” pojawiają się w różnych...

Książka pełna dreszczyków emocji. Zaskakujący zwrot akcji w zakończeniu. Duży plus za to, iż uczucie bohaterów było ukazywane subtelnie.

Książka pełna dreszczyków emocji. Zaskakujący zwrot akcji w zakończeniu. Duży plus za to, iż uczucie bohaterów było ukazywane subtelnie.