Opowieść o tym, że kobiety kochają drani i co z tego wynika. Obudowana niby baśnią, niby mitem historia trzech sióstr i ich ciotki, których wzajemna miłość została wystawiona na próbę przez głupie i niczym nie poparte uczucie do człowieka znikąd, które spowodowało lawinę dziwnych zdarzeń.
Niewielkie miasteczko gdzieś w Irlandii, maleńki pub, w którym spotykają się lokalni mieszkańcy, którzy znają się jak łyse konie i wiedzą o sobie wszystko. Do tego pubu w tej mieścinie przybywa mężczyzna i opowiada wymyśloną historię. Co kilka wieczorów raczy bywalców fragmentem opowieści, a w międzyczasie korzysta z towarzystwa przychylnych mu ludzi (głównie kobiet). Jedną z pierwszych, która zapałała sympatią do przybysza, jest Fiona – jedna z trzech sióstr, której życie nie oszczędzało, która wychowywała się właściwie sama z siostrami i dla której Jim stał się obiektem pożądania. Jest tajemniczy, dziki, inny, do tego zdaje się świetnie ją rozumieć i spełniać jej fantazje. Jednak mężczyzna nie jest tajemniczy bez powodu – chowa przed światem swoje sekrety, a przy okazji spędzanie czasu z miejscowymi kobietami również ma drugie dno. Kiedy jego prawdziwe oblicze zacznie wychodzić na wierzch wiele złego wydarzy się w miasteczku i wiele osób ucierpi na tej relacji.
Ta książka bardzo mi się podobała z kilku powodów. Po pierwsze dwie linie fabularne. Mamy tu i teraz czyli śledzimy poczynania Jima zaplątanego w pewne wydarzenia, ale słuchamy również historii, jaką Jim opowiada mieszkańcom w pubie. Obie warstwy są równie ważne (kto czytał, ten wie) i obie są ciekawie poprowadzone. Bardzo sprytnym zabiegiem było wprowadzenie tej warstwy – powiedzmy – baśniowej, ponieważ to zdecydowanie urozmaica powieść i uatrakcyjnia fabułę. Inaczej ta książka byłaby jak jedna z wielu.
Po drugie polubiłam tych bohaterów – wszystkie trzy siostry są świetne. Każda ma swoją historię, swój charakter, własną siłę, ale wszystkie łączy bardzo silna więź. Ta więź jest najważniejszą relacją i w moim życiu, więc to na pewno rzutowało na moim postrzeganiu dziewczyn, ale też siostrzeństwo jest dość rzadko poruszanym tematem, a tutaj stanowi trzon. Polubiłam ich ciotkę – nieco zagubioną, samotną, opuszczoną kobietę, którą zupełnie nikt się nie interesował, dopóki nie pojawił się Jim. Miałam też dużo sympatii do Jima – bo kobiety kochają drani. Ale nie tylko z tego powodu. Było w nim coś, co rozumiałam na swoim poziomie wrażliwości, co docierało do mnie jako człowieka. Poznajcie Jima, przekonacie się o czym mówię. Chyba najmniej lubianą przeze mnie postacią jest miejska policjantka, ale wiadomo, że takie osobowości są potrzebne do skomplikowania sytuacji w powieści. Moerk wszystkich przedstawia w bardzo ciepłych barwach. Odniosłam wrażenie, że nie ma tam zła w czystej postaci, chociaż wiele złego dzieje się wokół.
Po trzecie książkę czyta się świetnie. Płynie się przez kolejne strony, czeka się co wydarzy się dalej. Mnie zaangażowała, chciało mi się po nią sięgać, chciałam poznać całą historię. To dla mnie bardzo ważne.
Moerk nie jest w Polsce jakimś popularnym autorem, dlatego myślę sobie, że pisanie o takiej książce (mniej znanej, raczej niszowej) trochę poszerzy krąg zainteresowanych i skłoni do czytania rzeczy nie tylko z top-ek bestsellerów i nie tylko propagowanych przez blogerów. Warto czasem poeksperymentować z czymś mało rozchwytywanym, żeby znaleźć dla siebie coś wartościowego. Ja tak odkrywam wiele perełek. Wam też polecam! Kochanego Jima również :)

Opowieść o tym, że kobiety kochają drani i co z tego wynika. Obudowana niby baśnią, niby mitem historia trzech sióstr i ich ciotki, których wzajemna miłość została wystawiona na próbę przez głupie i niczym nie poparte uczucie do człowieka znikąd, które spowodowało lawinę dziwnych zdarzeń.
Niewielkie miasteczko gdzieś w Irlandii, maleńki pub, w którym spotykają się lokalni...

Gdy w jednym z Dublińskich domów dochodzi do makabry w której giną trzy kobiety, pracownik poczty odnajduje dziennik należący do jednej z ofiar. Zapiski ujawniają część historii i wyjaśniają kilka aspektów, ale rodzą więcej pytań i niepewności. Niall postanawia poznać prawdę za wszelką cenę i wyrusza jej tropem. Okazuje się, że kluczową rolę w tej historii odegrał Jim - przyjezdny Senchai o pięknych rysach.
Książka z każdym rozdziałem staje się bardziej pogmatwana, ale przy tym ciekawsza. Momentami jest przewidywalna, jednak zakończenie zaskakuje. W historię została wpleciona baśń, która nadaje książce niesamowity klimat.

Gdy w jednym z Dublińskich domów dochodzi do makabry w której giną trzy kobiety, pracownik poczty odnajduje dziennik należący do jednej z ofiar. Zapiski ujawniają część historii i wyjaśniają kilka aspektów, ale rodzą więcej pytań i niepewności. Niall postanawia poznać prawdę za wszelką cenę i wyrusza jej tropem. Okazuje się, że kluczową rolę w tej historii odegrał Jim -...

Samo zakończenie trochę rozczarowuje (momentami za dużo tu nie bardzo pasującej do reszty fantastyki),ale pozostałe 80% opowieści wciąga jak bagno i bez problemu można zarwać przy tej książce noc...

Zaczyna się z przytupem: w małym miasteczku odkryto potrójne morderstwo. Stopniowo pojawiają się nowe fakty, okazuje się, że ktoś jeszcze uczestniczył w tragedii, ale udało mu się uciec. Potem z braku dalszych śladów śledztwo utyka w martwym punkcie. Ale historia tak naprawdę dopiero się zaczyna, bo oto pewien listonosz z miejscowej poczty odkrywa przesyłkę, zaadresowaną ręką jednej z ofiar...

Zaczyna się szalona podróż wstecz, do źródła tragedii. Zastosowana przez autora narracja w formie pamiętników dwóch sióstr, przeplatanych opowieścią samego listonosza, wyszła całkiem ciekawie i realistycznie. Dodatkowe wplecenie w treść bajkowej opowieści Jima nadaje całości specyficznego klimatu, rodem z irlandzkich legend. Ta baśniowość dopiero w końcówce opowieści może trochę nadwerężać logikę i prawdopodobieństwo całej historii, ale da się to jeszcze przełknąć. Zresztą właśnie końcówka zdaje się najsłabszym ogniwem książki - jakby autor nie bardzo wiedział, jak ostatecznie wybrnąć z całej zmyślnie skonstruowanej intrygi.

Ciężko mówić tu o arcydziele, opowiadającym o ludzkiej podświadomości podszytej złem, ale jest to bezsprzecznie interesująca historia, opowiedziana w nader wciągający sposób. Ciekawi mnie tylko, że jeszcze nikt nie sięgnął po ten tytuł, żeby przenieść akcję na ekran...

Samo zakończenie trochę rozczarowuje (momentami za dużo tu nie bardzo pasującej do reszty fantastyki),ale pozostałe 80% opowieści wciąga jak bagno i bez problemu można zarwać przy tej książce noc...

Zaczyna się z przytupem: w małym miasteczku odkryto potrójne morderstwo. Stopniowo pojawiają się nowe fakty, okazuje się, że ktoś jeszcze uczestniczył w tragedii, ale udało mu...

Nie jest to na pewno książka dla osób nielubiących myśleć podczas czytania. Właściwie, to Moerk nie daje Ci nawet wyboru czy chcesz rozwiązać tajemnice czy nie. W miarę jak zaczynasz przerzucać kartki z prawej na lewą, stajesz się nieświadomym niczego detektywem. I razem z Niallem czujesz się odpowiedzialny za Irlandki, za ich sekret (podoba mi się jak to brzmi).

Zapraszam po więcej na swojego bloga: http://czytaniejestdlaciot.blogspot.com/

Nie jest to na pewno książka dla osób nielubiących myśleć podczas czytania. Właściwie, to Moerk nie daje Ci nawet wyboru czy chcesz rozwiązać tajemnice czy nie. W miarę jak zaczynasz przerzucać kartki z prawej na lewą, stajesz się nieświadomym niczego detektywem. I razem z Niallem czujesz się odpowiedzialny za Irlandki, za ich sekret (podoba mi się jak to brzmi).
...

Czy istnieje mężczyzna, dla którego wszystkie kobiety tracą głowę? Nawet nie znając go, są nim urzeczone, a jedno spojrzenie sprawia, że miękną im kolana? Czy ktoś taki nie wykorzysta swego uroku? Kiedy staje się twarzą w twarz z wilkiem należy mieć się na baczności.

Na przedmieściach Dublina zdarzyła się tragedia. Znaleziono zwłoki trzech kobiet - dwóch sióstr i ich ciotki. Okazuje się, że ciotka więziła swoje siostrzenice, lecz nie wiadomo było dlaczego. Niall, młody pracownik poczty w przegródce na odrzucone przesyłki odnajduje małą paczuszkę. Okazuje się, że jest to dziennik Fiony, jednej z sióstr. Notes ten skrywa tajemnicę tragicznego w skutkach romansu. Młody mężczyzna postanowił podążyć śladami Fiony i jej sióstr, odkrywając po kolei wszystkie części układanki.

Po przeczytaniu książki postanowiłam poczekać, zanim napiszę recenzję, gdyż zwykle pisząc pod wpływem emocji nie jestem zbyt obiektywna w swojej ocenie. Cóż, minęła ta chwila, a ja nadal jestem urzeczona historią, którą zaserwował pan Christian Moerk. Mogłabym wymieniać w nieskończoność jej wady, niedociągnięcia, przesadę, ale tego nie zrobię. Dlaczego? Ponieważ ta książka mnie poruszyła.

Tajemnica, to chyba coś, co lubi każdy. Wciąga i zatruwa umysł, a pragnienie by ją poznać pochłania bez reszty. Na tym właśnie bazuje Kochany Jim, na niedopowiedzeniach. Książka napisana została w niesamowicie ciekawy sposób, mianowicie poprzez narrację trzecioosobową gdy poznajemy historię Nialla oraz z perspektywy napisanych dzienników. Możemy w ten sposób zagłębić się w uczucia młodych kobiet, poznać ich emocje, żal i rozczarowania. Gdzieś przeczytałam, że dzienniki napisane przez dwie rożne kobiety wyglądają, jakby napisane przez jedną osobę. Całkowicie się z tym nie zgadzam.

Autor dodatkowo wplótł sprytnie irlandzki folklor między strony swojej powieści. Jim opowiada baśń, która jest niemniej urzekająca, niż on sam. Co zabawne, Christiam Moerk sprawił, że sama poczułam sympatię do wędrownego gawędziarza, którym był Jim. Z każdą kolejna stroną czułam się, jakbym stała obok, jakbym oczyma duszy widziała młodą przystojną twarz oraz trzy siostry, które kochały siebie ponad wszystko.

Akcja książki przez wszystkie strony toczy się takim samym tempem. Jest napisana w gawędziarskim stylu, współczesnym językiem, przez co czytało mi się ją bardzo dobrze. Jej mroczny klimat i tajemniczość dotykała mnie do głębi.

No dobrze, wymienię jednak kilka wad tej książki, aby nie było, że jest za słodko. W historii Nialla jest kilka... irracjonalnych faktów, które sprawiły, że się skrzywiłam podczas czytania. Dodatkowo dziewczynka, która chodziła do podstawówki była cwańsza, niż dorośli... chociaż to może akurat tak daleko od prawdy nie odbiega. Końcówka również mnie nie urzekła, była znośna, ale autor mógł ją bardziej dopracować. Mimo wszystko książkę polecam. Ja spędziłam z nią kilka miłych chwil.

http://biblioteka-ell.blogspot.com/2014/06/christian-moerk-kochany-jim.html

Czy istnieje mężczyzna, dla którego wszystkie kobiety tracą głowę? Nawet nie znając go, są nim urzeczone, a jedno spojrzenie sprawia, że miękną im kolana? Czy ktoś taki nie wykorzysta swego uroku? Kiedy staje się twarzą w twarz z wilkiem należy mieć się na baczności.

Na przedmieściach Dublina zdarzyła się tragedia. Znaleziono zwłoki trzech kobiet - dwóch sióstr i ich...

Szanowni Państwo, Czytelnicy!
Ta książka jest naprawdę dobra!
Naprawdę warto ją przeczytać.
Wspaniałe połączenie kryminalnej historii z baśniowym wątkiem, który to okazuje się być zupełnie nie-baśniowy.
Zakończenie - również niczego sobie.

Dodatkowym plusem - niska cena książki na wyprzedażach!
Prawdziwa perełka :)

Szanowni Państwo, Czytelnicy!
Ta książka jest naprawdę dobra!
Naprawdę warto ją przeczytać.
Wspaniałe połączenie kryminalnej historii z baśniowym wątkiem, który to okazuje się być zupełnie nie-baśniowy.
Zakończenie - również niczego sobie.

Dodatkowym plusem - niska cena książki na wyprzedażach!
Prawdziwa perełka :)

Bardzo ciekawa książka. Poznajemy przeszłość i teraźniejszość jednocześnie, wątki są zgranie wplecione i powoli wyjaśniane. Początkowo nieco nudne snucie opowieści, powoli wciąga i nie można się doczekać kiedy znów wrócimy do przeszłych wydarzeń.

Bardzo ciekawa książka. Poznajemy przeszłość i teraźniejszość jednocześnie, wątki są zgranie wplecione i powoli wyjaśniane. Początkowo nieco nudne snucie opowieści, powoli wciąga i nie można się doczekać kiedy znów wrócimy do przeszłych wydarzeń.

Magiczna, jak słowo daję!
Bardzo lubię takie klimaty.
Powieść, na którą rozum jest nieodporny. Jestem na tak :)

Magiczna, jak słowo daję!
Bardzo lubię takie klimaty.
Powieść, na którą rozum jest nieodporny. Jestem na tak :)

Przeczytałam dwa razy i pewnie jeszcze nie raz po nią sięgnę. Polecam!

Przeczytałam dwa razy i pewnie jeszcze nie raz po nią sięgnę. Polecam!

Warta przeczytania, nie ma nudy.

Warta przeczytania, nie ma nudy.