Strasznie się bałam, bo rodzaj sagi rodzinnej (obcy mi) do tej pory mnie odstraszał. Myślałam, że to bełkot na miarę ciągutkowego jak krówka serialu. A tu niespodzianka. Jak na debiut to bardzo udana, zgrabnie, podkreślę "zgrabnie" skonstruowana powieść. Martwiłam się, że zafascynowana fauną i florą Nowej Zelandii autorka spróbuje na siłę wcisnąć nam do poczytania podręcznik botaniki i zoologii tegoż regionu. Nic bardziej mylnego. Autorka wiedziała co robi dozując gdzieniegdzie opis krajobrazów, a gdzie indziej informując o ciekawostce sporych rozmiarów o nazwie "weta". No i kto by przypuszczał, że nie ma tam dzikich drapieżnych stworzeń? Reasumując-to ładnie nakreślona powieść o kolejach losów dwóch różnych kobiet (z czasem przyjaciółek) przybyłych do Nowej Zelandii w poszukiwaniu swojego przeznaczenia. Z odpowiednią wrażliwością, smykałką obserwatorską i wyczuciem poradziła sobie z nakreśleniem charakterów powieści zachowując przy tym wszystkim niezwykle lekkie pióro i swobodny styl. Nawet się nie obejrzycie, jak skończycie czytać!

Strasznie się bałam, bo rodzaj sagi rodzinnej (obcy mi) do tej pory mnie odstraszał. Myślałam, że to bełkot na miarę ciągutkowego jak krówka serialu. A tu niespodzianka. Jak na debiut to bardzo udana, zgrabnie, podkreślę "zgrabnie" skonstruowana powieść. Martwiłam się, że zafascynowana fauną i florą Nowej Zelandii autorka spróbuje na siłę wcisnąć nam do poczytania...