Jak wskazuje tytuł, książka jest kontynuacją pierwszej części. Dałam o jedną gwiazdkę więcej, bo odniosłam wrażenie, że jest lepiej napisana, bardziej spójna, a i sylwetki przedstawionych twórców są mi bliższe.

Tym razem była to lektura smutna, przygnębiająca, bo i życie, i śmierć opisanych bohaterów były niezwykle dramatyczne. Wśród prozaików i poetów mamy tu m.in.: Zofię Kossak-Szczucką, Małgorzatę Hillar, Leopolda Tyrmanda, Stanisława Grochowiaka, Antoniego Słonimskiego, Melchiora Wańkowicza, Jerzego Krzysztonia, Krzysztofa Mętraka, Stanisława Cat-Mackiewicza...
Wielkie podziękowania dla autorki za przypomnienie już właściwie zapomnianych nazwisk jak Andrzej Brycht (autor wierszy, powieści, reportaży) i Barbara Sadowska (poetka i mama bestialsko zamordowanego Grzegorza Przemyka).

Joanna Siedlecka niczego nie upiększa, najważniejsza jest dla niej prawda, dlatego kolejny raz dociera do osób, które pamiętają prezentowanych twórców. To znów znajomi, przyjaciele, członkowie rodziny. Ich relacje i wspomnienia są na pewno więcej warte niż jakiekolwiek akademickie opracowania.

Warto podkreślić jeszcze, że autorka odbrązawiając swoich bohaterów, pisze o nich z wielką klasą i wyczuciem, jest szczera aż do bólu, ale nie ma to nic wspólnego z tanią sensacją, jaką jesteśmy na co dzień bombardowani przez media, zwłaszcza te brukowe.

"Wypominków ciąg dalszy" to książka bardzo refleksyjna, dająca do myślenia, niemal każąca zastanawiać się, co by było gdyby... Gdyby pisarz nie popełnił samobójstwa, gdyby nie popadł w alkoholizm albo obłęd, gdyby nie rozstał się z żoną...

Smutna była to lektura, ale bardzo udana, pouczająca i inspirująca. Polecam z czystym sumieniem, bo można nie tylko dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o twórcach, ale i poznać tytuły ich książek, po które warto sięgnąć.

Jak wskazuje tytuł, książka jest kontynuacją pierwszej części. Dałam o jedną gwiazdkę więcej, bo odniosłam wrażenie, że jest lepiej napisana, bardziej spójna, a i sylwetki przedstawionych twórców są mi bliższe.

Tym razem była to lektura smutna, przygnębiająca, bo i życie, i śmierć opisanych bohaterów były niezwykle dramatyczne. Wśród prozaików i poetów mamy tu m.in.:...

Trochę bardziej przygnębiająco (ech te zmarnowane życiorysy, te utwory, które nie powstały...)
Warte uwagi.

Trochę bardziej przygnębiająco (ech te zmarnowane życiorysy, te utwory, które nie powstały...)
Warte uwagi.

Smutna kontynuacja poprzedniej książki. Losy przegrane, przepite a jednak ciekawe.

Smutna kontynuacja poprzedniej książki. Losy przegrane, przepite a jednak ciekawe.