Do przeczytania tej książki zainspirowała mnie pewna anegdota o dekoracji stołu na nieoficjalnym śniadaniu wydawanym przez państwa Becków, którą powtarzają wszystkie szanujące się popularne książeczki o Dwudziestoleciu. Dekoracja składała się z małych stateczków, które przez jednego z zaproszonych dygnitarzy odebrana została jako... wyraz polskich ambicji kolonialnych.

Rozumiecie więc, że po takim "teaserze" moje oczekiwania były bardzo wysokie. Szybko okazało się, że anegdotka o śniadaniu była jedną z najbarwniejszych w tej niedługiej książce - i pod tym względem "Kiedy byłam ekscelencją" zostawiła mi trochę niedosytu. Jeśli jednak zapomnieć o oczekiwaniach i przyjąć styl pani Beckowej takim, jakim jest, dostajemy troszkę nostalgiczną i do pewnego momentu bardzo pogodną opowiastkę o tym, jak autorka i jej mąż radzili sobie na eksponowanym stanowisku w młodym polskim państwie. Tam, gdzie brakowało tradycji i tzw. pamięci instytucjonalnej, ratowały ich wdzięk i naturalna klasa.
Na pewno urokowi książeczce pani Beck dodają humorystyczne opowieści o znanych postaciach historycznych, które autorka podaje zawsze bardzo taktownie.

Jak każda nostalgiczna, czarująca opowieść o Dwudziestoleciu, ta również kończy się wojną, ucieczką, prześladowaniem. Dużą część wspomnień pani Beck zajmują ostatnie tragiczne lata życia jej męża - widać, że i to wydarzenie, i jej późniejsze trudności odcisnęły na niej swoje piętno.

Do przeczytania tej książki zainspirowała mnie pewna anegdota o dekoracji stołu na nieoficjalnym śniadaniu wydawanym przez państwa Becków, którą powtarzają wszystkie szanujące się popularne książeczki o Dwudziestoleciu. Dekoracja składała się z małych stateczków, które przez jednego z zaproszonych dygnitarzy odebrana została jako... wyraz polskich ambicji kolonialnych....

Niesamowite w swej prostocie. Język, sposób wypowiedzi, opisy, czułam się jakby opowiadał mi to dziadek. Przyjemna i interesująca lektura.

Niesamowite w swej prostocie. Język, sposób wypowiedzi, opisy, czułam się jakby opowiadał mi to dziadek. Przyjemna i interesująca lektura.

Ciekawy pamiętnik żony Ministra Becka. Autorka opisuję w nim jak wyglądało jej życie jak została Ekscelencją. Opisuję również końcowe miesiące życia jej męża i to jak był traktowany przez władze rumuńskie.

Ciekawy pamiętnik żony Ministra Becka. Autorka opisuję w nim jak wyglądało jej życie jak została Ekscelencją. Opisuję również końcowe miesiące życia jej męża i to jak był traktowany przez władze rumuńskie.

Bardzo ciekawa historia, bardzo ciekawa postać.

Bardzo ciekawa historia, bardzo ciekawa postać.

Pani Beckowa była fascynującą postacią. Z jednej strony mamy damę, któtra towarzyszy mężowi w oficjalnych wizytach. Z drugiej strony poznajemy Panią Jadwigę jako konkretną i zwyczajną, która jest świadoma zarówno swoich wad jak i zalet. Bardzo podobał mi się charakter tych wspomnień. Autorka nie próbowała, jak to się często zdarza, wybielić swoich wspomnień. Opisała to ze wszystkimi szczegółami. Dzięki temu możemy dostrzec jak złożony był świat dyplomacji i życie osób z nim związanych. Wartym podkreślenia jest fakt, że wspomnienia zostały wydane po II WŚ, dlatego opisy spotkań np. z Hitlerem nabierają innego kontekstu. Jednakże warto przeczytać i wyrobić sobie własne zdanie na temat Pani Beckowej oraz samego życia elit w dwudziestoleciu międzywojennym, które przez bardzo długi czas było demonizowane.

Pani Beckowa była fascynującą postacią. Z jednej strony mamy damę, któtra towarzyszy mężowi w oficjalnych wizytach. Z drugiej strony poznajemy Panią Jadwigę jako konkretną i zwyczajną, która jest świadoma zarówno swoich wad jak i zalet. Bardzo podobał mi się charakter tych wspomnień. Autorka nie próbowała, jak to się często zdarza, wybielić swoich wspomnień. Opisała to ze...

Niedosyt towarzyszył mi w trakcie czytania i po skończeniu książki. W wielu momentach chciałabym, żeby autorka rozwinęła opisy zdarzeń i okoliczności im towarzyszące. To w końcu kawałek historii naszej międzywojennej dyplomacji i spotkań z ważnymi ludźmi tamtych czasów. Jednak autorka często prezentuje styl trzpiotki i z kobiecym wdziękiem wyjawia własne potknięcia. Widocznie zamierzeniem było czytać lekko i przyjemnie. Jednak ostatecznie książka pozostawia głęboko gorzki smak. Koniec życia jego Ekscelencji wystawia niechlubną laurkę polskim 'politykierom'

Niedosyt towarzyszył mi w trakcie czytania i po skończeniu książki. W wielu momentach chciałabym, żeby autorka rozwinęła opisy zdarzeń i okoliczności im towarzyszące. To w końcu kawałek historii naszej międzywojennej dyplomacji i spotkań z ważnymi ludźmi tamtych czasów. Jednak autorka często prezentuje styl trzpiotki i z kobiecym wdziękiem wyjawia własne potknięcia....

Bycie żoną działacza politycznego i pułkownika zarazem wymaga wielu umiejętności, wyczucia sytuacji oraz ciężkiej pracy. Bardzo często toczy się wokół podróży w różne strony świata, co czasami utrudniało życia, ale zarazem przysparzało wiele miłych sytuacji. Jadwiga Beck opisuje swoje życie od czasu, kiedy Józef Beck był związany z gabinetem Józefa Piłsudskiego aż do jego śmierci (5 czerwca 1944 w Rumunii).
Autorka była osobą dobrze wykształconą. Znała biegle kilka języków, co niezwykle ułatwiało jej towarzyszenie mężowi podczas oficjalnych (i tych mniej oficjalnych) wizyt. Nie ukrywa przed nami swoich wad. W prosty, ujmujący sposób wspomina czasy młodości, kiedy spędzała czas w obozach wojskowych. Przeniesienie pułkownika do sfer rządzących było również związane ze zmianą otoczenia, w jakim bywali. Tu bardzo przydała się jej otwartość na ludzi, inteligencja oraz poczucie smaku (uchodziła za najlepiej ubraną kobiet ówczesnej Europy).
Autorka w spisanych wspomnieniach zabiera nas w podróż niemal po całej Europie (i nie tylko). Bardzo zaskakująco wypada wizyta u Hitlera w III Rzeszy, wizyta arabskiego władcy w Warszawie czy u króla w Szwecji.
Ta światowa i otwarta na ludzi kobieta niejednokrotnie uświadamia sobie brak dokładniejszej wiedzy o innych kulturach. Czasami zaskakują ją obrzędy, zwyczaje i systemy wartości obowiązujące w gronie polityków określonego kraju. Bardzo szczerze przyznaje się do wszystkich gaf popełnionych podczas podróży. Dostrzega również wady innych i ich wpadki często opisuje okiem ciepłej „dobrej cioci”, do której idzie się po rady.

Bycie żoną działacza politycznego i pułkownika zarazem wymaga wielu umiejętności, wyczucia sytuacji oraz ciężkiej pracy. Bardzo często toczy się wokół podróży w różne strony świata, co czasami utrudniało życia, ale zarazem przysparzało wiele miłych sytuacji. Jadwiga Beck opisuje swoje życie od czasu, kiedy Józef Beck był związany z gabinetem Józefa Piłsudskiego aż do jego...

Książka krótka, napisana prosto, ciekawie, ujęta codzienność życia Ekscelencji czyli podejmowanie różnych gości, opisy zwiedzonych państw, a także załatwianie spraw politycznych. Znajdują się tu też ciekawe wtrącenia na temat znanych osób-Piłsudskim, Mussolinim, jednak najbardziej zaskoczył mnie opis Hitlera(pani Jadwiga wraz z mężem byli jego gośćmi).

Książka krótka, napisana prosto, ciekawie, ujęta codzienność życia Ekscelencji czyli podejmowanie różnych gości, opisy zwiedzonych państw, a także załatwianie spraw politycznych. Znajdują się tu też ciekawe wtrącenia na temat znanych osób-Piłsudskim, Mussolinim, jednak najbardziej zaskoczył mnie opis Hitlera(pani Jadwiga wraz z mężem byli jego gośćmi).