Oto jest przykład potwierdzający tezę, że to co małe (objętościowo) też może być wielkie (treścią). Na samym początku w oczy rzuciło mi się nazwisko autora - toż to Patrick Modiano! Tegoroczny noblista! Przyznam, że wcześniej próbowałem przebrnąć przez jego flagową "Ulicę Ciemnych Sklepików" i dałem spokój po połowie. Tu jednak postanowiłem powalczyć i skłoniły mnie do tego: ledwie 90 stron historii opisanej sporą czcionką, oraz przede wszystkim kultowe ilustracje autorstwa Sempé - styl znany przeciweż wszysztkim dzieciom chociażby z kultowego "Mikołajka". Od razu zabrałem się więc do lektury...

... i skończyłem tego samego dnia. Ale! Nie był to absolutnie czas stracony. Książeczka opowiada o dziecińtwie tytułowej Katarzynki, przedstawianej czytelnikowi jako opowieść samej bohaterki. Opowiada nam ona o swoim ukochanym tacie, posiadającym firmę w Paryżu, w mieszkaniu nad którą spędziła ona swe najmłodsze lata, o mamie pracującej w Ameryce, do spotkania z którą bohaterka i jej Ojciec dążą. O wspólniku - byłym poecie, teraz surowym nadzorującym pracę w firmie "Przyjacielem Rodziny", o dziecięcych fascynacjach - balecie, jej koleżankach i nauczycielce...

... To jest piękno. "Zwyczajne życie zwykłych ludzi jest najbardziej fascynujące" jak to powiedział ktoś kiedyś dobrze oddaje charakter mych osobistych wrażeń płynących lektury tego dzieła. Pozwala też na zrozumienie werdyktu Szweckiej Akademii, która przyznała jej twórcy wspomnianego Nobla. "Katarzynka" stanowiła dla mnie wystarczającą zachętę do nieporzycania twórczości Modiano, lecz zapoznania się z nią w późniejszym czasie. Wahałbym się określić to dzieło mianem "magicznego", ale bez wahania przynam, że posiada ono jakąś magię...

... i ponadczasowość. Ciekawą jest rzeczą ten fakt (a przynajmniej w moim mniemaniu fakt), że mimo iż mówi ona o ulotnych sprawach, dotyka przy tym kwestii stałych i ważnych w życiu każdego człowieka. Mowa tutaj o szczęściu, miłości i poszukiwaniu swego miejsca na świecie. Jak zaregujecie na tę historię wy? Ile osób tyle odpowiedzi.

Nie wiem na ile autor zamieścił w tej powieści wątków biograficznych (P.Modiano rzeczywiście urodził się pod Paryżem) a ile wymyślił. Wiem, że ten obraz życia, który przedstawił w swej "Katarzynce" doskonale określa ostatnie zdanie książki, które jest też jej podsumowaniem -
"Świat nie jest taki zły".

Należy o tym pamiętać i tę książkę przeczytać.

Oto jest przykład potwierdzający tezę, że to co małe (objętościowo) też może być wielkie (treścią). Na samym początku w oczy rzuciło mi się nazwisko autora - toż to Patrick Modiano! Tegoroczny noblista! Przyznam, że wcześniej próbowałem przebrnąć przez jego flagową "Ulicę Ciemnych Sklepików" i dałem spokój po połowie. Tu jednak postanowiłem powalczyć i skłoniły mnie do...