Bardzo lubię książki J. McNaught, aczkolwiek dla mnie są już za bardzo przewidywalne, są pisane jednym schematem, co jest trochę irytujące, bo jeśli ktoś czytał jej inne książki to już zna zakończenie. Historie są owszem inne, interesujące, ale zawsze wszystko kończy się happy endem. Czytając przeżywam wydarzenia, ale za chwilę sobie przypominam "przecież się pogodzą, musi być happy end" i cała frajda mija. ,,Szepty w świetle księżyca" zasługują na szczególną pochwałę w związku z wątkiem morderstwa. Do samego końca nie mogłam dojść do tego, kto mógł być sprawcą, a ostatecznie bardzo się zdziwiłam, bo podejrzewałam kogoś innego. Najbardziej przewidywalna była główna para bohaterów, jak w każdej książce tej autorki bohaterzy poznają się, mężczyzna zaczyna interesować się kobietą, ona go odrzuca, ale po pewnym czasie uświadamia sobie, że go jednak kocha, następnie bohaterka robi coś, co w oczach bogatego mężczyzny (bo w każdej książce jest on prędzej czy później bogaty, sławny i szanowany)jest zdradą i się rozstają, ale w ostateczności mężczyzna dostaje olśnienia (najczęściej pomagają mu w tym najbliżsi) i wybacza wszystko kobiecie, którą kocha ponad życie. Biorą ślub i mają dzieci. Och, so sweet.

Bardzo lubię książki J. McNaught, aczkolwiek dla mnie są już za bardzo przewidywalne, są pisane jednym schematem, co jest trochę irytujące, bo jeśli ktoś czytał jej inne książki to już zna zakończenie. Historie są owszem inne, interesujące, ale zawsze wszystko kończy się happy endem. Czytając przeżywam wydarzenia, ale za chwilę sobie przypominam "przecież się pogodzą, musi...