Zupełnie nie rozumiem czemu ta książka zbiera tak niskie oceny. Pozycje z cyklu Star Wars nigdy nie pretendowały do miana ambitnej literatury i oceniać je należy w swojej kategorii, a stanowczo nie uważam, żeby "Ruiny Imperium" odstawały od średniej ustalonej przez cykl Nowa Era Jedi.
Mi bardzo odpowiadał balans między "czasem antenowym" głównych bohaterów z filmowej trylogii, dla których chyba większość z nas czyta te książki, a postaciami drugoplanowymi. Bardzo dobre są fragmenty poświęcone Pellaeonowi, ciekawy jest wątek Tahiri (wreszcie ktoś sobie przypomniał, że fajnie by było gdyby jej niewola u Yuuzhan i śmierć Anakina wywarła na dziewczynę jakiś wpływ), nieźle wypadła intryga uknuta w Gromadzie Koornacht, nawet o losach Noma Anora czyta się dobrze.

Z pewnością nie jest to jedna z lepszych książek z uniwersum, ale bije na głowę przeraźliwie nudny "Punkt Równowagi", słabą "Mroczną Podróż" czy oba "Ostrza Zwycięstwa", do tego dobrze kontynuuje wątki podjęte przez poprzednie książki cyklu NEJ.

Zupełnie nie rozumiem czemu ta książka zbiera tak niskie oceny. Pozycje z cyklu Star Wars nigdy nie pretendowały do miana ambitnej literatury i oceniać je należy w swojej kategorii, a stanowczo nie uważam, żeby "Ruiny Imperium" odstawały od średniej ustalonej przez cykl Nowa Era Jedi.
Mi bardzo odpowiadał balans między "czasem antenowym" głównych bohaterów z filmowej...