Dobre zakończenie trylogii, bardzo średnia książka. Wyjaśnienia wszystkich wątków, które miały swoje momenty i w gruncie rzeczy nie były całkiem bez pomysłu. Kilka głupich rozwiązań i dziwnych decyzji, ale przytyki te bledną w świetle stylu w jakim napisana została ta książka i cała trylogia.

Dobre zakończenie trylogii, bardzo średnia książka. Wyjaśnienia wszystkich wątków, które miały swoje momenty i w gruncie rzeczy nie były całkiem bez pomysłu. Kilka głupich rozwiązań i dziwnych decyzji, ale przytyki te bledną w świetle stylu w jakim napisana została ta książka i cała trylogia.

Wreszcie finał po przebrnięciu przez trzewia sarlaka, po poznaniu historii rozpadu Gildii łowców nagród, wreszcie dochodzimy do finału. Dowiadujemy się kim jest Neelah co ją łączyło z Kodir, fajnie przeprowadzona konfrontacja obu pań… Zaskoczyła mnie postać Dengara w pierwszej książce był jakiś ciekawszy w tym tomie bardzo wyblakł na tle innych postaci, wielki plus za dialog z Manaroo podczas eksplozji bazy. Nie powiem zaskoczyło mnie… rozczarowuje plan Boby feta, nie potrzebnie ukrywał go przed reszta załogi pewnie wstydził się że go wyśmieją… doskonała scena na pajęczynie Kud'ar Mub'ata zaskoczyło mnie jakie to było prosto i te późniejsze komplikacje, ciekawe kiedy narodzi się kolejna pajęczyna… rzadko mam tak ze nienawidzę książki i lubię jednocześnie, domyka watki z „mandolrianskiej zbroi” i „spisku xizora” ale jednocześnie tworzy nowe , jak dla mnie 6/10

Wreszcie finał po przebrnięciu przez trzewia sarlaka, po poznaniu historii rozpadu Gildii łowców nagród, wreszcie dochodzimy do finału. Dowiadujemy się kim jest Neelah co ją łączyło z Kodir, fajnie przeprowadzona konfrontacja obu pań… Zaskoczyła mnie postać Dengara w pierwszej książce był jakiś ciekawszy w tym tomie bardzo wyblakł na tle innych postaci, wielki plus za...

Jako czytadło bez jakiś wielkich ambicji i zadęcia - może być.
Oczywiście, czysty western kosmiczny - ale ten gatunek już tak ma.
Nie wiem, czy to błąd tłumacza, czy kompletna ignorancja autora, ale powtarza się w wielu książkach o fabule kosmicznej - używanie silników ODRZUTOWYCH.
Nie może być mowy o silnikach odrzutowych w kosmosie.
Czym się różni silnik odrzutowy od rakietowego?
Silnik odrzutowy wykorzystuje powietrze atmosferyczne i musi to być atmosfera tlenowa, do silnika odrzutowego wtryskuje się paliwo mieszane w komorze spalania z powietrzem z atmosfery i ta mieszanka ulega zapłonowi powodując powstanie odrzutu.
Ponieważ w kosmosie powietrza nie ma, a w szczególności tlenu, to do komory spalania wtryskuje się nie tylko paliwo, ale i utleniacz, zatem zbiorniki do silnika rakietowego muszą być co najmniej dwa: jeden z paliwem, drugi z utleniaczem. Zatem statki kosmiczne nie mogą używać silnika odrzutowego, tylko silnik rakietowy.
Skręt o 90 stopni w warunkach kosmicznych to absurd, bo takie przeciążenia zabiłyby załogę, chyba że opracowano by jakieś urządzenia inercyjne (sztuczna grawitacja, na razie wręcz bajka),w każdym razie gdyby jakimś cudem takowych używano, to siła odśrodkowa nie rzucałaby pilotami o ścianę.
Sama bajeczna jest przyjemna w odbiorze i czyta się to lekko, łatwo i przyjemnie, zwłaszcza jeśli zignorujemy całkowicie absurdy technologiczne.

Jako czytadło bez jakiś wielkich ambicji i zadęcia - może być.
Oczywiście, czysty western kosmiczny - ale ten gatunek już tak ma.
Nie wiem, czy to błąd tłumacza, czy kompletna ignorancja autora, ale powtarza się w wielu książkach o fabule kosmicznej - używanie silników ODRZUTOWYCH.
Nie może być mowy o silnikach odrzutowych w kosmosie.
Czym się różni silnik odrzutowy od...

Zdecydowanie najlepsza część Wojen Łowców Nagród. Wszystkie wątki się łączą i wyjaśniaja. No i przede wszystkim jest w niej zdecydowanie więcej akcji :)

Zdecydowanie najlepsza część Wojen Łowców Nagród. Wszystkie wątki się łączą i wyjaśniaja. No i przede wszystkim jest w niej zdecydowanie więcej akcji :)

Generalnie denerwowało mnie sztuczne naciąganie fabuły, co było niestety czuć już od połowy II tomu. Bohaterowie trylogii przeszli daleką drogę od pierwszej części, czy też jak kto woli od "wtedy"… Najbardziej dziwi mnie ewolucja konkretnych bohaterów dokładnie pod dyktando konkretnych wątków. Jakby Jeter zbytnio zagalopował się i próbował w ostatniej chwili wszystko ponaciągać, aby pasowało jak ulał, bo miejsce na kartkach się kończy. Niezwykle absurdalne były wydarzenia z finałowych rozdziałów, gdy dowiadujemy się, że do pilotażu potężnego niszczyciela wystarczy… jedna osoba. Wielkie rozczarowanie, bo takich kwiatków jest dużo więcej.

Nie dziwi mnie już kompletnie fakt, że wiele wydarzeń stoi w sprzeczności z innymi powieściami. Niestety obawiam się, że poszatkowanie linii czasowej fabuły trylogii aż się prosiło o tak dużą ilość niedorzeczności.

Jest to jedna z niewielu książek ze starego Expanded Universe, o której myślę "dobrze się stało, że Disney wywalił je z kanonu".

Generalnie denerwowało mnie sztuczne naciąganie fabuły, co było niestety czuć już od połowy II tomu. Bohaterowie trylogii przeszli daleką drogę od pierwszej części, czy też jak kto woli od "wtedy"… Najbardziej dziwi mnie ewolucja konkretnych bohaterów dokładnie pod dyktando konkretnych wątków. Jakby Jeter zbytnio zagalopował się i próbował w ostatniej chwili wszystko...

Akcja dopiero pod koniec książki. Ale za to na całego.

Akcja dopiero pod koniec książki. Ale za to na całego.

No i trylogia skończona. W sumie mam mieszane uczucie co do samej postaci najbardziej wykoksanego łowcy nagród. Niby przekoksany, a jednak w jednym momencie jak "przegrał" zwątpiłem czy tak powinno być.
Koniec końców :) dobrze się czytało.

No i trylogia skończona. W sumie mam mieszane uczucie co do samej postaci najbardziej wykoksanego łowcy nagród. Niby przekoksany, a jednak w jednym momencie jak "przegrał" zwątpiłem czy tak powinno być.
Koniec końców :) dobrze się czytało.

Niestety i tym razem nie podeszła mi ta książka tak samo jak dwa poprzednie tomy. Ogólnie całej trylogii na plus zaliczyłbym na pewno postać Bossk`a. I właściwie na tym bym zakończył.
4/10

Niestety i tym razem nie podeszła mi ta książka tak samo jak dwa poprzednie tomy. Ogólnie całej trylogii na plus zaliczyłbym na pewno postać Bossk`a. I właściwie na tym bym zakończył.
4/10