Nie pamiętam kiedy ostatnio spotkałam się z tak bardzo irytującymi bohaterami...

Książkę planowałam przeczytać już od dawna, więc kiedy tylko nadarzyła się okazja pożyczyłam ją z biblioteki. Musiałam jakoś odetchnąć od samych młodzieżówek, które czytałam ostatnimi czasy, więc postanowiłam wrócić do wampirów.

Nie wiem, czy ta książka była taka sobie, czy po prostu już zbyt wiele wymagam, ale wydała mi się po prostu przeciętna. Nie była ani dobra, ani zła. Nie sądzę też, aby zapadła mi w pamięć na dłużej niż góra kilka tygodni. Ostatnio nie chce mi się w ogóle czytać, więc szukałam czegoś na odmóżdżenie i plusem jest to, że chyba mi się udało.


Najgorszy wydał mi się początek. W ogóle nie umiałam się wciągnąć, stale coś mi uciekało, czytałam po raz wtóry jakieś zdanie. Nie wiem, czy to wina niezbyt klejącej się fabuły, czy też to ze mną ostatnio jest coś nie tak. W każdym razie pierwsze pięćdziesiąt stron było dla mnie mordęgą.

Historia przedstawiona w tej powieści jest lekka, wciągająca i do bólu przewidywalna. Momentami miałam takie deja vu. Po prostu przewidziałam całość do końca i nie było nic, czym mogłaby mnie ona zaskoczyć. A to z kolei rzadko kiedy mi się zdarza, ponieważ przeważnie jest tak, iż autor zaskakuje mnie czymś podczas czytania.

Bohaterowie byli jedną wielką rodzinką Mary Sue + Gary Stu. Każde z nich piękne, idealne, super silne, sprytne, szybkie i w ogóle niesamowite, bla, bla, bla. Jednak najbardziej denerwujące były główne bohaterki. Dwie najlepsze przyjaciółki, każda z nich oddałaby życie za tą drugą itd. Rozumiem, że to miała być prawdziwa przyjaźń, ale jak na mój gust autorka nieco przedobrzyła. Tak bardzo mnie to irytowało, że nie raz miałam ochotę zamknąć książkę i oddać ją do biblioteki.

Kolejnym minusem były rozdziały urywające się w nieodpowiednich momentach i brak ich kontynuacji. To było tak, jakby autorka po prostu coś wymyśliła, zapisała to, a potem nie wiedząc co z tym fantem zrobić - przeszła do kolejnego rozdziału. Wkurzało mnie to jak nie wiem co.

I to zakończenie... Przez ostatnie dziesięć-piętnaście stron miałam wrażenie, jakby ktoś zmieszał ze sobą postaci z różnych bajek. Naprawdę. Zbierało mi się na śmiech, kiedy na jednej stronie odbyło się więcej zwrotów akcji niż przez całą książkę.

Po tym wszystkim nie jestem pewna, czy nadal chcę kontynuować tą historię. Może jestem już na nią za stara, albo po prostu zbyt wiele wymagam, ale wydała mi się ona zbyt przeciętna. Prolog zakończył się w takim momencie, że właściwie wyjaśnił chociaż połowę z tego wszystkiego, dzięki czemu nie czuję żadnej palącej potrzeby, aby zapoznać się z dalszymi losami bohaterów. Może kiedyś... Choć raczej wątpię.

Nie pamiętam kiedy ostatnio spotkałam się z tak bardzo irytującymi bohaterami...

Książkę planowałam przeczytać już od dawna, więc kiedy tylko nadarzyła się okazja pożyczyłam ją z biblioteki. Musiałam jakoś odetchnąć od samych młodzieżówek, które czytałam ostatnimi czasy, więc postanowiłam wrócić do wampirów.

Nie wiem, czy ta książka była taka sobie, czy po prostu już...