Recenzowałam już opowieść o Scroogu, toteż w tej recenzji skupię na kolejnej z opowieści wigilijnych - ,,Świerszcz za kominem". Posiadam je w zbiorowym wydaniu i to dwie historie do których zawsze wracam w okresie Bożego Narodzenia. Przez sentyment może odrobinę bardziej wolę tzw. ,,Opowieść o duchu", ale ,,Świerszcz za kominem" też ma moją bezinteresowną miłość.

Historia zaczyna się w londyńskim mieszkaniu państwa Peerybingle – woźnicy Johna i jego młodszej żony Mary, zwanej Kropką. Mimo różnicy wieku i temperamentów, para ta tworzy szczęśliwy związek i jest uważana za wzór małżeństwa. Jednak na ich szczęściu pojawia się ciemna chmura związana z osobą fabrykanta zabawek, chciwego i surowego Tackletona, który niespodziewanie postanawia poślubić May, przyjaciółkę Kropki. John zaczyna zastanawiać się wówczas, czy jego żona również poślubiła go z przymusu. Ostatni wątek tworzą dzieje ubogiego Kaleba Plummera i jego niewidomej córki Berty, którzy pracują dla Tackletona. Kaleb, chcąc uczynić życie córki lżejszym, wykorzystał jej kalectwo i przedstawił świat, w którym żyją jako lepszy i szczęśliwszy, a Tackletona jako ich największego dobroczyńcę. Nieświadomie doprowadził tym do tego, że jego córka obdarzyła fabrykanta wielką miłością.

,,Świerszcz za kominem” emanuje takim samym ciepłem jak słynna ,,Opowieść wigilijna”, a czytelnik może mieć wrażenie, że bohaterowie to jego dobrzy znajomi. Wszyscy są prawdziwi(nawet jeśli opisani z przymrużeniem oka) i na swój sposób ciekawi, i do każdego można się przywiązać – do łagodnego Johna, pełnej energii i optymizmu Kropki, dobrego Kaleba, nieszczęśliwej Berty, uroczej May, a nawet do pozbawionego ludzkich uczuć(ale tylko pozornie) Tackletona czy przesadnie dumnej pani Fielding, oraz postaci epizodycznych, ale niezwykle barwnych, takich jak Tilly Slowboy czy rodzice Mary. O ich perypetiach czyta się z uśmiechem na twarzy i chociaż i tak wiadomo, że wszystko pięknie się skończy, to nadal bardzo przeżywa się ich losy i za każdego trzyma się kciuki.

I jednocześnie ta krótka książeczka posiada kilka najpiękniejszych wątków miłosnych, jakie poznałam – zarówno dojrzały, ale intensywny związek małżeński, romantyczną historię rozdzielonej pary, jak i platoniczną miłość(bo nic nie mogę poradzić, że miłość Berty do Tackletona jest dla mnie równorzędnym wątkiem miłosnym, może dlatego, że zawsze wzrusza mnie nieodwzajemniona miłość młodej dziewczyny, ale też dlatego, że lubię takie wątki, gdzie jedna ze stron jest dla wszystkich oschła i/lub ponura, aż nagle zaczyna okazywać trochę więcej ciepła i uprzejmości wobec jednego człowieka, a Tackleton jednak taki trochę wobec Berty był). A uczucie między Johnem a Mary jest jednym z najcudowniejszych w literaturze. Scena, gdy Kropka ,,wyjawia prawdę” mężowi jest po prostu przepiękna.

I chociaż akcja dzieje się już po Bożym Narodzeniu i nie nawiązuje zbytnio do tego święta, to jednak czuć w niej ten świąteczny klimat, za sprawą wszechobecnej miłości, przyjaźni, życzliwości i dobra, które znowu czynią cud i odmieniają serce zgorzkniałego cynika. Zatem jeśli pokochaliście ,,Opowiesć wigilijną”, to na pewno przypadnie wam też do serca ,,Świerszcz za kominem”. Polecam.

,,Na nic by się zdało(…) poprawiać doskonałość.”

Recenzowałam już opowieść o Scroogu, toteż w tej recenzji skupię na kolejnej z opowieści wigilijnych - ,,Świerszcz za kominem". Posiadam je w zbiorowym wydaniu i to dwie historie do których zawsze wracam w okresie Bożego Narodzenia. Przez sentyment może odrobinę bardziej wolę tzw. ,,Opowieść o duchu", ale ,,Świerszcz za kominem" też ma moją bezinteresowną miłość.

Historia...