Od momentu, kiedy przeczytałem pierwszą książkę CMC poczułem słabość. Do jego stylu - tego własnego, i tego zassanego z innych wielkich amerykańskiego pisania. Wiem, że jest niedzisiejszy, że patriarchalno-mizoginiczny, że fe i niepoprawnie. Ale to jest bebechami napisane, czyli uczciwie. I nie chce mi się wierzyć, że dałbym się oszukać aż tak bardzo (choć tego nie wykluczam). To jego piąta książka, którą przeczytałem, więc chyba aż tak naiwny nie jestem. Inna rzecz, że zawsze lubiłem ten styl: i Chandlera, i Hemingwaya, i Faulknera, i Steinbecka (kolejność dowolna),może i Londona i Melville'go by się tam dało odszukać. Cała "Trylogia Pogranicza" jest doskonała. Dwa pierwsze tomy w przekładzie Jędrzeja Polaka, z hiszpańskim wtrętem Macieja Świerkockiego. Ostatni , teraz opisywany, w całości autorstwa tego drugiego. Ciekawe, swoją drogą, czy "miarkujesz", i "zaś" oraz częstotliwość ich użycia w przekładach zostaną kiedyś przeanalizowane? Kto czytał dokładnie polskie przekłady, ten pytanie zrozumie :).

Od momentu, kiedy przeczytałem pierwszą książkę CMC poczułem słabość. Do jego stylu - tego własnego, i tego zassanego z innych wielkich amerykańskiego pisania. Wiem, że jest niedzisiejszy, że patriarchalno-mizoginiczny, że fe i niepoprawnie. Ale to jest bebechami napisane, czyli uczciwie. I nie chce mi się wierzyć, że dałbym się oszukać aż tak bardzo (choć tego nie...

"Sodoma i Gomora" autorstwa Cormaca McCarthy'ego stanowi wspaniałe zwieńczenie niezwykłej trylogii, która wciąga od pierwszej strony.
McCarthy mistrzowsko odsłania przed czytelnikiem dramatyzm pogranicza amerykańsko-meksykańskiego, rozwijając niezwykłą paletę głębokich emocji.

Każda część tej serii była jak emocjonalna podróż, która pozostawiła trwały ślad w sercu. Bohaterowie stali się bliscy, ich losy poruszały i skłaniały do refleksji nad ludzką naturą. McCarthy nie tylko opowiedział historię postaci, lecz również przekazał głębokie przesłanie dotyczące moralności, trudnych wyborów i siły ludzkiego ducha.

Po zakończeniu lektury czuje się nie tylko pustkę, ale także tęsknotę za światem i postaciami stworzonymi przez autora. Jego opisy pogranicza w sposób wyjątkowy przenoszą czytelnika w krajobraz dzikiego zachodu, co dodaje książce wyjątkowy klimat. McCarthy stworzył arcydzieło, które nie tylko porusza, lecz także pozostaje w pamięci jako niezapomniane literackie przeżycie

"Sodoma i Gomora" autorstwa Cormaca McCarthy'ego stanowi wspaniałe zwieńczenie niezwykłej trylogii, która wciąga od pierwszej strony.
McCarthy mistrzowsko odsłania przed czytelnikiem dramatyzm pogranicza amerykańsko-meksykańskiego, rozwijając niezwykłą paletę głębokich emocji.

Każda część tej serii była jak emocjonalna podróż, która pozostawiła trwały ślad w sercu....

Ta część trylogii przyniosła mi najmniej czytelniczej przyjemności. Książkę ratują świetne opisy scen oraz ciekawe rozważania filozoficzne. Warstwa fabularna skąpa, decyzje i wydarzenia słabo uzasadnione. Najlepszym przykładem tego jest początek każdego z trzech tomów trylogii. Wchodzimy w świat, w którym śledzimy jakąś historię, która jakby już wcześniej się zaczęła, ale nikt nam nie wyjaśnia, dlaczego sprawy przybrały taki a nie inny obrót. Taki sposób prowadzenia narracji mnie irytował, na szczęście z każdą kolejną stroną było tylko lepiej.

Ta część trylogii przyniosła mi najmniej czytelniczej przyjemności. Książkę ratują świetne opisy scen oraz ciekawe rozważania filozoficzne. Warstwa fabularna skąpa, decyzje i wydarzenia słabo uzasadnione. Najlepszym przykładem tego jest początek każdego z trzech tomów trylogii. Wchodzimy w świat, w którym śledzimy jakąś historię, która jakby już wcześniej się zaczęła, ale...

Doceniam, jak każdą poprzednią. Jak porpzednie-pewnie nie wrócę ponownie.

Doceniam, jak każdą poprzednią. Jak porpzednie-pewnie nie wrócę ponownie.

Chociaż wyczuwałam, że nie będzie happy endu dla Johna, to jednak liczyłam, że będzie bardziej pozytywne zakończenie, bo polubiłam tego bohatera.

Chociaż wyczuwałam, że nie będzie happy endu dla Johna, to jednak liczyłam, że będzie bardziej pozytywne zakończenie, bo polubiłam tego bohatera.

Cyt.:
„Do kogo się modlisz?, syknął.
Do Boga.
I kto ci odpowiada?
Nikt.
Nikt, powtórzył.”
Cormack McCarthy, „Sodoma i Gomora”

Cormack McCarthy wydaną w 1998 roku „Sodomą i Gomorą” zamknął swoją Trylogię Pogranicza. Opowieść o świecie który przeminął i o ludziach kochających rozległe przestrzenie i kierujących się zasadami przyzwoitości. Żyjących w zgodzie z naturą, naznaczonych przeszłością, nie odnajdujących się w nowym stylu życia.

John Grady Cole i Bill Parham, bohaterowie poprzednich powieści trylogii odnajdują się na małej farmie na pograniczu. Nie wiemy jak potoczyły się ich losy, ale obaj znaleźli się w tym miejscu, złączeni więzami przyjaźni.

Tym razem nie jest to powieść drogi, jest bardziej statyczna. I co ciekawe, autor dołożył tu miłosny dramat.

Jak zwykle proza Cormack’a McCarthy’ego zachwyca. Surowa, zwięzła, niemal oschła a jednocześnie pełna symboliki. Wokół niby banalnej fabuły snuje opowieść, która nieomal zmusza do zajrzenia wewnątrz siebie, do zmierzenia się z życiem, ze śmiercią, z rozważaniami na temat ludzkiego losu, jego przypadkowości, z ulotnością życia. Czy nasz los zależy od wyborów, których dokonujemy, czy też jest już dawno nam przeznaczony? Świat który nas otacza to miejsce niezbyt przyjazne, zło czai się wokół nas, jest niezbędnym elementem naszego życia.

„Sodoma i Gomora” wymaga skupienia i namysłu. Co chwilę natykamy się na fragmenty, które niemal wymagają ponownego przeczytania, by tym mocniej wybrzmieć. Kwestia wiary, istnienia Boga, sensu życia, natury ludzkiej. McCarthy niczego nie narzuca, nie przesądza. Jest wyłącznie obserwatorem.

Genialna opowieść, czasami niemal na pograniczu snu i jawy, smutna a zarazem piękna.

Polecam.

Cyt.:
„Do kogo się modlisz?, syknął.
Do Boga.
I kto ci odpowiada?
Nikt.
Nikt, powtórzył.”
Cormack McCarthy, „Sodoma i Gomora”

Cormack McCarthy wydaną w 1998 roku „Sodomą i Gomorą” zamknął swoją Trylogię Pogranicza. Opowieść o świecie który przeminął i o ludziach kochających rozległe przestrzenie i kierujących się zasadami przyzwoitości. Żyjących w zgodzie z naturą,...

O całej "Trylogii Pogranicza", zatem i o tym tomie można napisać tylko jedno - rewelacja! No bo przecież to genialny pisarsko Cormac McCarthy.

O całej "Trylogii Pogranicza", zatem i o tym tomie można napisać tylko jedno - rewelacja! No bo przecież to genialny pisarsko Cormac McCarthy.

Dla mnie najlepsze z całej trylogii.

Dla mnie najlepsze z całej trylogii.

Cormac - MISTRZ ŚWIATA!!!
Cudownnie smutny i przerażający ale zarazem delikatny i subtelny.
Absolutne mistrzostwo!

Cormac - MISTRZ ŚWIATA!!!
Cudownnie smutny i przerażający ale zarazem delikatny i subtelny.
Absolutne mistrzostwo!

Wciąż wystarczająco mrocznie by nadal kochać jego pisanie.

Wciąż wystarczająco mrocznie by nadal kochać jego pisanie.