Karen Kingsbury, Gary Smalley; tom 1 “Ocalenie”

Książka ciekawa, bardzo obyczajowa, z dużą dawką religii. Lekki i przystępny języki, ludzkie problemy, w miarę ciekawe postaci, chociaż nakreślone niezbyt wyraziście. To przemawia na plus powieści. Jest też sporo minusów, niestety. Cudem jest to, że doczytałam do końca i w międzyczasie nie utonęłam w morzu łez- każdy płakał, łkał, leciały mu łzy i co tam jeszcze na ten temat można napisać. Nadmiar nie jest dobry w żadnej sprawie. Do tego nie polubiłam głównej bohaterki, niedojrzała postać, cały czas na kimś wisiała, chociaż były aluzje, jaka to ona jest silna. Nie była to jedyna nieścisłość w powieści, autorzy jakoś nie dopracowali szczegółów, albo mieli to w nosie. Do tego irytowało mnie podejście bohaterów do religii i Pana Boga: traktowali go jako prywatną własność i rodzaj służącego, który ma być na każde ich zawołanie, bo oni wierzą. O Słyszeniu głosów nie wspomnę.

Na koniec żeby Ne było niejasności napiszę, że „Ocalenie” mi się nawet podobała, książkę czytało się szybko i z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy.

Karen Kingsbury, Gary Smalley; tom 1 “Ocalenie”

Książka ciekawa, bardzo obyczajowa, z dużą dawką religii. Lekki i przystępny języki, ludzkie problemy, w miarę ciekawe postaci, chociaż nakreślone niezbyt wyraziście. To przemawia na plus powieści. Jest też sporo minusów, niestety. Cudem jest to, że doczytałam do końca i w międzyczasie nie utonęłam w morzu łez- każdy płakał,...