Ocalenie

Książkę wypożyczyłam z biblioteki na chybił trafił, bez wcześniejszych rekomendacji. Przed rozpoczęciem czytania zerknęłam na kilka opinii i dowiedziałam się, że zawiera ona sporo wątków religijnych, a narracja bywa rozwlekła. Uzbrojona w te informacje, zabrałam się do lektury. Jednak to nie nawiązania do Boga czy cytaty z Biblii wywołały we mnie największą irytację, lecz sposób, w jaki Kari traktuje zdradę małżeńską. Mężczyzna bezdusznie oznajmia żonie, że chce rozwodu (jednak dopiero po tym, jak został przyłapany na ów zdradzie). Oświadcza, że nie chce już z nią być, bo od miesięcy ma inną kobietę. Tymczasem nasza wspaniałomyślna Kari pragnie naprawić ich małżeństwo i mu przebaczyć, mimo że on wyraźnie tego nie chce (!) No taka rewelacja wywołała u mnie gorzki uśmiech...

Podejście Kari do zdrady było dla mnie irytujące i trudne do przełknięcia. Choć książka sprawia wrażenie „głębokiej”, pełna jest płytkich zachowań postaci. Przez pierwsze 100–150 stron wielokrotnie myślałam o porzuceniu lektury, ale lubię dokończyć książki, które zaczęłam. Poza tym odkryłam, że saga rodziny Baxter jest jak niektóre seriale – krytykuję, narzekam, a jednak oglądam dalej. W połowie książki wiedziałam już, że sięgnę po drugi tom.

Sekretem do polubienia tej historii okazało się u mnie to, że przestałam oczekiwać, że fabuła będzie toczyć się według mojego wyobrażenia. Dodatkowo, wydaje mi się, że kolejnym "problemem" dla czytelnika jest trudność w utożsamieniu się z bohaterami. A to prawdopodobnie wynika z tego, że rzadko spotyka się dziś ludzi, którzy w tak dużym stopniu kierują się słowem Bożym w codziennym życiu. Ale może to po prostu moje własne doświadczenie sprawia, że ten świat Kari wydaje mi się tak obcy.

Gdzieś przeczytałam też, że zakończenie książki jest łatwe do przewidzenia- okazało się, że nie w moim przypadku, więc to też u mnie na plus :)

Książkę wypożyczyłam z biblioteki na chybił trafił, bez wcześniejszych rekomendacji. Przed rozpoczęciem czytania zerknęłam na kilka opinii i dowiedziałam się, że zawiera ona sporo wątków religijnych, a narracja bywa rozwlekła. Uzbrojona w te informacje, zabrałam się do lektury. Jednak to nie nawiązania do Boga czy cytaty z Biblii wywołały we mnie największą irytację, lecz...

Wspaniała książka, wartościowa, bardzo wciągająca, już czytam kolejną część :-)

Wspaniała książka, wartościowa, bardzo wciągająca, już czytam kolejną część :-)

nudna, treści trzeba szukać pomiędzy modlitwami i cytatami z biblii, nie moje klimaty, rezygnuję bez żalu :)

nudna, treści trzeba szukać pomiędzy modlitwami i cytatami z biblii, nie moje klimaty, rezygnuję bez żalu :)

Chciałam coś bardziej duchowego, jednak ta książka jest tak bardzo AMERYKAŃSKA i trochę plastikowa, że nie, nie dałam rady...

Chciałam coś bardziej duchowego, jednak ta książka jest tak bardzo AMERYKAŃSKA i trochę plastikowa, że nie, nie dałam rady...

Znowu zacząłem serię Baxterów, bo przerasta mnie to wszystko co dzieje się dookoła. Jednak książki Karem i Garego dają nadzieję i siły pomimo wszystko walczyć i isć z Bogiem do przodu.
Pierwsza część ciekawa, chociaż jak dla mnie czasami przegadana jednak rozumiem założenie autorów.

Znowu zacząłem serię Baxterów, bo przerasta mnie to wszystko co dzieje się dookoła. Jednak książki Karem i Garego dają nadzieję i siły pomimo wszystko walczyć i isć z Bogiem do przodu.
Pierwsza część ciekawa, chociaż jak dla mnie czasami przegadana jednak rozumiem założenie autorów.

Przepiękna książka :)

Przepiękna książka :)

Chociaż książka porusza ważne sprawy miłości i wiary, to jak dla mnie, za dużo tu modlitwy i Boga. Uważam, że wiarę w Boga powinno się pielęgnować we własnym sercu niekoniecznie przelewać to w takiej ilości na papier. Ogólnie da się przeczytać.

Chociaż książka porusza ważne sprawy miłości i wiary, to jak dla mnie, za dużo tu modlitwy i Boga. Uważam, że wiarę w Boga powinno się pielęgnować we własnym sercu niekoniecznie przelewać to w takiej ilości na papier. Ogólnie da się przeczytać.

Karen Kingsbury, Gary Smalley; tom 1 “Ocalenie”

Książka ciekawa, bardzo obyczajowa, z dużą dawką religii. Lekki i przystępny języki, ludzkie problemy, w miarę ciekawe postaci, chociaż nakreślone niezbyt wyraziście. To przemawia na plus powieści. Jest też sporo minusów, niestety. Cudem jest to, że doczytałam do końca i w międzyczasie nie utonęłam w morzu łez- każdy płakał, łkał, leciały mu łzy i co tam jeszcze na ten temat można napisać. Nadmiar nie jest dobry w żadnej sprawie. Do tego nie polubiłam głównej bohaterki, niedojrzała postać, cały czas na kimś wisiała, chociaż były aluzje, jaka to ona jest silna. Nie była to jedyna nieścisłość w powieści, autorzy jakoś nie dopracowali szczegółów, albo mieli to w nosie. Do tego irytowało mnie podejście bohaterów do religii i Pana Boga: traktowali go jako prywatną własność i rodzaj służącego, który ma być na każde ich zawołanie, bo oni wierzą. O Słyszeniu głosów nie wspomnę.

Na koniec żeby Ne było niejasności napiszę, że „Ocalenie” mi się nawet podobała, książkę czytało się szybko i z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy.

Karen Kingsbury, Gary Smalley; tom 1 “Ocalenie”

Książka ciekawa, bardzo obyczajowa, z dużą dawką religii. Lekki i przystępny języki, ludzkie problemy, w miarę ciekawe postaci, chociaż nakreślone niezbyt wyraziście. To przemawia na plus powieści. Jest też sporo minusów, niestety. Cudem jest to, że doczytałam do końca i w międzyczasie nie utonęłam w morzu łez- każdy płakał,...

Na całą serię o Baxterach już dawno ostrzyłam sobie ząbki,ale w mojej bibliotece niestety nie było I części.W końcu ruszyłam swoje cztery litery i wyszukałam ją w innej.
Powiem szczerze,że na początku zwątpiłam w nią i chciałam sobie dać spokój,ale że tyle zachodu kosztowało mnie zdobycie książki ,czytałam dalej, dobrnęłam do końca i ...Chcę więcej!
Bardzo zaciekawiły mnie losy sióstr i ciekawa jestem jak dalej się potoczą.
Jedno co mi przeszkadzało w tej powieści,to zbyt długie rozważania i rozmowy z Bogiem.Nie same w sobie rozmowy z Bogiem,tylko to ,że były również za długie,bo tak po za tym,to podziwiam ludzi za tak wielką wiarę.

Na całą serię o Baxterach już dawno ostrzyłam sobie ząbki,ale w mojej bibliotece niestety nie było I części.W końcu ruszyłam swoje cztery litery i wyszukałam ją w innej.
Powiem szczerze,że na początku zwątpiłam w nią i chciałam sobie dać spokój,ale że tyle zachodu kosztowało mnie zdobycie książki ,czytałam dalej, dobrnęłam do końca i ...Chcę więcej!
Bardzo zaciekawiły mnie...

Karen Kingsbury ma specyficzny sposób pisania. Lekki, łatwy i przyjemny połączony z nadmiernym moralizowaniem i nieco infantylnym i narzucającym uwielbieniem Boga. Ta seria ("Ocalenie", "Pamięć", "Powrót", "Radość", "Spotkanie") pisana wspólnie z Garym Smalleym, który jest ponoć specjalista od "relatonship" jest całkiem niezła, bo to chyba współautor trzymał jakoś ją w ryzach. Potem gdy kontynuowała losy bohaterów już sama, było tylko gorzej i gorzej.

Karen Kingsbury ma specyficzny sposób pisania. Lekki, łatwy i przyjemny połączony z nadmiernym moralizowaniem i nieco infantylnym i narzucającym uwielbieniem Boga. Ta seria ("Ocalenie", "Pamięć", "Powrót", "Radość", "Spotkanie") pisana wspólnie z Garym Smalleym, który jest ponoć specjalista od "relatonship" jest całkiem niezła, bo to chyba współautor trzymał jakoś ją w...