Nie miałem w planach tej książki. Przynajmniej nie teraz. Jednak zachęcony przez samego autora postanowiłem zrobić krótką przerwę w lekturze II tomu Samozwańca.

Jaka jest "Krzyżacka zawierucha"? Ciekawa, ale lżejsza niż inne książki Komudy. Jak sam autor podkreśla musi odpocząć od rzeczpospolitej sarmackiej, dlatego nowe czasy nowy bohater, nowy konflikt.

Ta książka jest symboliczna na wielu płaszczyznach, dla autora bo stanowi odskocznię od jego ukochanego, idealnie odtwarzanego świata - dla głównego bohatera, który musi skonfrontować swoje rycerskie ideały, swój honor z nowym bezwzględnym porządkiem.

Średniowiecze odchodzi a wraz z nim wielkie ideały rycerskie, teraz liczy się przebiegłość, droga do celu po trupach a nader wszystko skuteczność czynów. Jesteśmy świadkami walki jaką stacza sam ze sobą Bolko, wnuk słynnego Zawiszy Czarnego. Z jednej strony wielopokoleniowe tradycje rycerskie, z drugiej bezwzględny, pełen intryg i zdrady świat.

Książka jest za krótka, niestety. Dobrze się ją czyta, lecz za szybko. Niejednoznaczni w swych postępkach bohaterowie, opisy walk, miejsc (Malbork!) - wszystko to typowym dla autora stylu, czyli na najwyższym poziomie.

Nie jest to książka przełomowa. Przeciwników Komudy utwierdzi w ich argumentach, zaś wierni czytelnicy będą zachwyceni.

Nie miałem w planach tej książki. Przynajmniej nie teraz. Jednak zachęcony przez samego autora postanowiłem zrobić krótką przerwę w lekturze II tomu Samozwańca.

Jaka jest "Krzyżacka zawierucha"? Ciekawa, ale lżejsza niż inne książki Komudy. Jak sam autor podkreśla musi odpocząć od rzeczpospolitej sarmackiej, dlatego nowe czasy nowy bohater, nowy konflikt.

Ta książka jest...