Uwielbiam ten cykl, ale każda cześć na początku przyprawia mnie o stan przed apopleksją, dopiero w drugiej połowie książki odczuwam pełną satysfakcje. Właśnie za te drugie połowy książki, gdzie akcja jest wartka i człowiek smuci się, że dochodzi do ostatniej strony, uwielbiam ten cykl.

Uwielbiam ten cykl, ale każda cześć na początku przyprawia mnie o stan przed apopleksją, dopiero w drugiej połowie książki odczuwam pełną satysfakcje. Właśnie za te drugie połowy książki, gdzie akcja jest wartka i człowiek smuci się, że dochodzi do ostatniej strony, uwielbiam ten cykl.

No wreszcie poznajemy Ację Oliwię Klemens :) Opowieści o hrabim Saint-Germain można czytać jako osobne powieści, nawet pomimo tego, że stanowią cykl - pomiędzy poszczególnymi tomami mija nie mniej niż 100 lat, więc każdy z nich stanowi osobną opowieść, która z racji efemeryczności wszystkich bohaterów prócz Saint-Germaina, musi zawierać się w całości w jednym tomie.
Jak już pisałam - Yarbro czytana dzisiaj przywraca wiarę w wampiry.

No wreszcie poznajemy Ację Oliwię Klemens :) Opowieści o hrabim Saint-Germain można czytać jako osobne powieści, nawet pomimo tego, że stanowią cykl - pomiędzy poszczególnymi tomami mija nie mniej niż 100 lat, więc każdy z nich stanowi osobną opowieść, która z racji efemeryczności wszystkich bohaterów prócz Saint-Germaina, musi zawierać się w całości w jednym tomie.
Jak już...

Choć modne ostatnio sagi o wampirach mnie nie pociągają, "Krwawe igrzyska" podobały mi się. W przeciwieństwie do popularnych wampirzych cyklów książka nie koncentruje się wokół wątku romansowego (choć taki się pojawia),lecz skupia się na specyfice przedstawionej epoki. Zatem wraz z bohaterami możemy odkrywać niebezpieczne czasy panowania Nerona. Książkę poprzedzają dwa inne tomy przygód Sanct' Germaina,a "Krwawe Igrzyska" zdecydowanie zachęciły mnie do zapoznania się z nimi.

Choć modne ostatnio sagi o wampirach mnie nie pociągają, "Krwawe igrzyska" podobały mi się. W przeciwieństwie do popularnych wampirzych cyklów książka nie koncentruje się wokół wątku romansowego (choć taki się pojawia),lecz skupia się na specyfice przedstawionej epoki. Zatem wraz z bohaterami możemy odkrywać niebezpieczne czasy panowania Nerona. Książkę poprzedzają dwa...

Od razu uprzedzam, że mogą pojawić się drobne spoilery.

Szczerze to spodziewałem się czegoś innego. Jest to dla mnie pierwsza styczność z serią o hrabim Sanct-Germain. Chyba za dużo naoglądałem się różnych seriali i filmów o wampirach i spodziewałem się, że te wampiry również będą potężne, szybkie, bezwzględne, będzie dużo walk i będzie można odczuć, że poruszamy temat wampirów.

W tej książce bycie wampirem to bardziej problem niż przywilej. Z ogromnej siły prawie w ogóle nie korzystają, żeby się nie ujawnić. Muszą mieć przy sobie ziemię z ojczystego kraju inaczej słabną. Mają problemy ze słońcem i wodą jeżeli nie mają przy sobie w/w ziemi.

Książka skupia się wokół Oliwii. Z jednej strony mamy jej męża, który pragnie władzy, a w domu wykorzystuje oraz torturuje żonę. Z drugiej strony jest Hrabia, który w pewnym sensie zakochuje się w Oliwii.

Odradzam to ludziom, którzy będą tu szukać akcji i walk jak w Underworld czy chociażby True Blood/Vampire Diaries. Książka ta skupia się na polityce, opisuje barwnie igrzyska, mentalność ludzi z tamtych czasów.
Gdyby usunąć fakt, że Sanct-Germain jest wampirem, książka by absolutnie nic nie straciła. Wszystko by wyglądało identycznie, ponieważ sam wątek nadprzyrodzony jest prawie w ogóle nierozwinięty.

Od razu uprzedzam, że mogą pojawić się drobne spoilery.

Szczerze to spodziewałem się czegoś innego. Jest to dla mnie pierwsza styczność z serią o hrabim Sanct-Germain. Chyba za dużo naoglądałem się różnych seriali i filmów o wampirach i spodziewałem się, że te wampiry również będą potężne, szybkie, bezwzględne, będzie dużo walk i będzie można odczuć, że poruszamy temat...