Dużo lepsza niż "Początki nieszczęść królestwa". Wartka akcja, dużo scen walki (może za dużo jednak), szpiegostwa i ogólnie awanturniczych akcentów. Tylko jedno mnie od Forysiowej prozy odrzuca. Otóż tak samo jak w "Początkach..." rzuca się w oczy, że przygniatająca większość postaci to postawne, wielkie chłopiska o nadludzkiej sile, a kobiety bez wyjątku są oślepiająco piękne i z miejsca myślą o tym, jakby tu zedrzeć Hirszowi pludry z tyłka. Kolejna ciekawostka: może pan Foryś ma taki fetysz, że nie akceptuje kobiet z niezbyt dużym biustem, ale po przeczytaniu dwóch jego książek dochodzę do właśnie takiego wniosku. "Bujne", "obfite", "pełne", ciężkie" piersi- tak często się to pojawia, że się robi doprawdy zabawnie. Nie dość że piękne i chętne, to jeszcze szczodrze przez naturę obdarzone- zupełnie jakby w tamtych czasach nie istniały brzydkie, szczerbate, płaskie czy oziębłe. Chociaż i tak jest lepiej niż w "Początkach.."- tam nadobne, biuściaste niewiasty oddawały się co kilka stron, hehehe. Do Jacka Komudy nadal mu brakuje sporo, ale "Za garść czerwońców" pozwala żywić nadzieję, że go dogoni.

Dużo lepsza niż "Początki nieszczęść królestwa". Wartka akcja, dużo scen walki (może za dużo jednak), szpiegostwa i ogólnie awanturniczych akcentów. Tylko jedno mnie od Forysiowej prozy odrzuca. Otóż tak samo jak w "Początkach..." rzuca się w oczy, że przygniatająca większość postaci to postawne, wielkie chłopiska o nadludzkiej sile, a kobiety bez wyjątku są oślepiająco...