Zdecydowanie lepsza od pierwszego tomu, i zupełnie inna. Wariacja na temat hipotetycznej piątej siły, tu nazwanej "alternatywną siłą". Przyjemne.

Zdecydowanie lepsza od pierwszego tomu, i zupełnie inna. Wariacja na temat hipotetycznej piątej siły, tu nazwanej "alternatywną siłą". Przyjemne.

Jest to książka traktująca z grubsza o idei, od paru setek lat nieustannie zyskującej na popularności, że szczęście ludzkości polega na coraz ciaśniejszym zawijaniu jej w pieluchy cywilizacji technologicznej. Oraz o owocu tej idei, jakim jest mechanizm społeczny, techniczny i ekonomiczny, coś w rodzaju pełnego dobrych zamiarów potwora, którego jedynym pragnieniem jest udławić ludzi nadmiarem usług i dóbr. Dalej o grupie, która ma pomysł na tę sytuację. Nieco może kontrowersyjny. I o człowieku, którego raz po raz spotykają osobliwe przypadki i który się z ową grupą wiąże. Wszystko w realiach niedalekiej przyszłości, z istotną dozą metafizyki. I wszystko niestety nie za dobrze oddane w języku polskim.

Jest to książka traktująca z grubsza o idei, od paru setek lat nieustannie zyskującej na popularności, że szczęście ludzkości polega na coraz ciaśniejszym zawijaniu jej w pieluchy cywilizacji technologicznej. Oraz o owocu tej idei, jakim jest mechanizm społeczny, techniczny i ekonomiczny, coś w rodzaju pełnego dobrych zamiarów potwora, którego jedynym pragnieniem jest...

Jako, że w dzieciństwie wielokrotnie zaczytywałem się Dicksonem. Zwłaszcza ,,Taktyką błędu'' oraz ,,Smokiem i Jerzym'' z ciekawością sięgnąłem po książkę z cyklu Childe ( bądź Dorsaj jak wolą niektórzy). Czyta się dość ciężko, jest to bardziej wytłumaczenie filozofii świta Childe i proces jej kształtowania się niźli s-f w pełnej krasie. Mimo to warto przeczytać. Choć jeśli ktoś zaczyna przygodę z cyklem może się niemile rozczarować.

Jako, że w dzieciństwie wielokrotnie zaczytywałem się Dicksonem. Zwłaszcza ,,Taktyką błędu'' oraz ,,Smokiem i Jerzym'' z ciekawością sięgnąłem po książkę z cyklu Childe ( bądź Dorsaj jak wolą niektórzy). Czyta się dość ciężko, jest to bardziej wytłumaczenie filozofii świta Childe i proces jej kształtowania się niźli s-f w pełnej krasie. Mimo to warto przeczytać. Choć jeśli...

"Nekromancie" bliżej chyba do parapsychologii niż do hard sci-fi. Siły Alternatywne, teleportacja, ożywienie umarłych - brzmi bardziej jak paranormal fiction, niż science fiction. A jednak w tej otoczce spirytyzmu kryje się całkiem przemyślana refleksja na temat świata i jego praw, na temat czasu i przestrzeni, a więc tymi pojęciami, którymi zajmuje się nauka. Tylko sposób ujęcia tej tematyki jest skrajnie odmienny od tego, co zazwyczaj nazywamy sci-fi.

Z tego też powodu ciężko mi oceniać "Nekromantę" jako część cyklu Childe. Ten tom drastycznie różni się od pozostałych. O ile wcześniejsze tomy były niejako właściwą treścią, "Nekromanta" jawi mi się jako swego rodzaju posłowie od autora, które wcześniej przedstawione wydarzenia ubiera w określone ramy. Dużo tu filozofii, a lektura powieści przypomina bardziej podróż w głąb siebie, niż podróż w inne światy, jaką zazwyczaj bywają książki fantastyczne.

Podsumowując, "Nekromanta" to powieść specyficzna i na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Trafiła jednak w mój typ wrażliwości i w moje czułe struny, więc za to należy się jej 7 gwiazdek: za zmuszenie do myślenia, i do odczuwania.

"Nekromancie" bliżej chyba do parapsychologii niż do hard sci-fi. Siły Alternatywne, teleportacja, ożywienie umarłych - brzmi bardziej jak paranormal fiction, niż science fiction. A jednak w tej otoczce spirytyzmu kryje się całkiem przemyślana refleksja na temat świata i jego praw, na temat czasu i przestrzeni, a więc tymi pojęciami, którymi zajmuje się nauka. Tylko sposób...

Ludzkość kisi się na przeludnionej Ziemi. W olbrzymich miejskich kompleksach, zarządzanych przez sztuczną prawie inteligencję, ludzie powoli gnuśnieją w powszechnym dobrobycie i zaczynają się degenerować. Można pójść drogą likwidacji komfortu jaki zapewnia technologia, przyniesie to ogromne straty, ale może uratować ludzkość. Nie ma ucieczki, albo kompletna degrengolada i upadek cywilizacyjny, albo totalna rozpierducha z pomocą Sił Alternatywnych.

Oręduję zajrzeć na http://niepamietnikfprefecta.blogspot.com/2014/02/pierwszy-choc-drugi.html

Ludzkość kisi się na przeludnionej Ziemi. W olbrzymich miejskich kompleksach, zarządzanych przez sztuczną prawie inteligencję, ludzie powoli gnuśnieją w powszechnym dobrobycie i zaczynają się degenerować. Można pójść drogą likwidacji komfortu jaki zapewnia technologia, przyniesie to ogromne straty, ale może uratować ludzkość. Nie ma ucieczki, albo kompletna degrengolada i...

Świetna !

Świetna !