Twórczość Perry'ego poznałem wcześniej za sprawą "Gwiazdy śmierci" oraz dwóch noweli z serii "MedStar" - wszystkie książki napisał przy współpracy z Michaelem Reaves'em. Wspomniany "MedStar" to historie średniej wartości, ale "Gwiazda…" była już bardziej obiecująca. Napisane w całości samodzielnie "Cienie Imperium" ukazują najlepszy kunszt pisarski autora, który w swoim dorobku ma ponad pięćdziesiąt powieści.

"Cienie Imperium" wydane 13 lat po premierze "Powrotu Jedi" rzucają nowe światło na wydarzenia rozgrywające się pomiędzy epizodami V i VI. Prolog rozpoczyna się kultową sceną rozmowy z "Imperium kontratakuje", w której Imperator rozmawia z Vaderem o młodym Skywalkerze. Z tą różnicą, że autor przedstawia rozmowę z punktu widzenia Imperatora, któremu towarzyszy całkiem nowa, tajemnicza postać.

Powieść nie ustępuje żadnej z adaptacji książkowych klasycznych epizodów, właściwie jako jedna z niewielu powieści ściśle powiązanych z filmem, nadawała by się idealnie na ekranizację. Tak jak "Labirynt zła" był wyjątkowym rozszerzeniem fabuły "Zemsty Sithów", tak "Cienie Imperium" doskonale rozszerza wydarzenia i wątki z "Powrotu Jedi". Od przeczytania tej powieści moje spojrzenie na całą sagę jest zupełnie inne. Do tego Perry dorzuca do panteonu wrogów galaktyki kolejnego złoczyńcę - tajemniczego i bezwzględnego Xizora, gadopodobnego humanoida, którego celem jest zdobycie nieograniczonej władzy. W skutek podstępnych intryg, matactwa i lizusostwa wkrada się w łaski Imperatora i za jego cichym przyzwoleniem konkuruje o wpływy z potężnym Vaderem. Wzajemna "relacja" księcia i lorda Sithów jest najważniejszym elementem tej powieści. Xizor poznając sekret i misję Vadera, stara się za wszelką cenę pokrzyżować mu plany. Z kolei Vader będąc świadomym nowego rywala, stara się skrócić jego męki na tym świecie.

Jednym z najbardziej interesujących mnie wątków tej książki jest ukazanie roli Vadera w strukturach Imperium. Przyznam, że Perry dokonał bardzo dobrej roboty opisując mrocznego Lorda, rozszerzył tym samym skąpą galerię scen z jego udziałem. Faktem jest, że autor bardzo dokładnie zabrał się za powierzone mu zadanie. Dlatego też jego postaci, także Xizor, Leia i Luke wydają się być niezwykle naturalni i obdarzeni głębokimi uczuciami, czego naprawdę się nie spodziewałem i jak do tej pory nie spotkałem. W moim mniemaniu Perrey'emu to zadanie wyszło lepiej niż gra Hamilla i Fisher w klasycznej trylogii.

Postać księcia Xiora, przystojnego i bezwzględnego Fallena, od dłuższego czasu pojawia się w powieściach "Gwiezdnych Wojen", ale są to zwykle drobne wzmianki lub epizodyczne sceny, jak np. w "Nocach Coruscant" Reves'a. Jednak pierwszy raz pojawił się właśnie w "Cieniach Imperium". Jego postać jest napisana z wielką dbałością o szczegóły. W powieści Perry'ego mamy wgląd w jego psychikę, poznajemy zwyczaje, pragnienia i żądze. Początkowo sam fakt powołania do życia gadopodobnego obcego, który potrafi rozpalić żądze ludzkich kobiet uważałem za totalny bezsens. Cóż… w pewnym sensie nadal tak uważam, gdyż jak wiemy z biologi, międzyrasowe mieszanie zwykle jest niemożliwe. A już na pewno wykluczone między ssakami i gadami. Ale pomijając ten jeden wątek jego postać wypada naprawdę wiarygodnie. Tym bardziej, że do ogromnego wszechświata zarządzanego przez dwóch Sithów dodano obcego równie przebiegłego i groźnego jak oni sami. Na uwagę zasługują dwie inne nowe postacie, i tak np. Guri - cudowny android, którego Xizor zamówił, a w wyniku dziwnych zbiegów okoliczności jest jedynym i jego projektu nie da się już odtworzyć - trąca trochę naiwnością jak to, że do tej pory nie udało się Imperium zbudować krążownika potężniejszego niż np. "Włócznia" potężny krążownik z "The Old Republic: Zagłada" - pilotowany przez (ciekawostka!) Fallenkę. Podobnie jest Dashem Rendarem, który na pierwszy rzut oka przypomina wczesną wersję Hana Solo skrzyżowanego z Flashem Gordonem i Star Lordem. Niemniej, jest główną postacią w opisywanej niedawno powieści "Mroczne gry" autorstwa Michaela Reaves'a oraz Mayi Kaathryn Bohnhoff. Ponadto znany jest z wielu występów w grach.

W książce pojawia się kilka nowych lokacji, ale mimo wszystko akcja rozgrywa się głównie na znanych Tatooine oraz w Imperialnym Centrum (dawniej Coruscant), którego w starej trylogii (w wersji bez poprawek) nie zobaczyliśmy, dlatego tym bardziej dziwi fakt, że trzy lata przed premierą "Mrocznego widma" udało się autorowi tak dokładnie oddać klimat tego potężnego miasta-planety.

Pozostałe elementy powieści, takie jak opisy i sceny bitew są po prostu fantastyczne. Opisy zmagań rebeliantów w pałacu Xizora jest dynamiczny i klimatyczny. Na największą uwagę zasługuje finałowa bitwa na orbicie planety, gdzie do akcji przyłącza się Vader. To również jego najlepszy mement w tej książce.

"Cienie Imperium" to wspaniała opowieść przygodowa z bogatego świata "Gwiezdnych Wojen", perełka wśród ponad 170 powieści opublikowanych na przełomie 36 lat. Dodaję do ulubionych! Polecam każdemu zainteresowanemu klasyczną trylogią . Powieść Perry'ego trzeba przeczytać, choćby po to, aby móc obcować dłużej z bohaterami tej sagi!

Wielka szkoda, że w momencie, gdy przeczytałem powieść, właśnie wyleciała z kanonu…

Twórczość Perry'ego poznałem wcześniej za sprawą "Gwiazdy śmierci" oraz dwóch noweli z serii "MedStar" - wszystkie książki napisał przy współpracy z Michaelem Reaves'em. Wspomniany "MedStar" to historie średniej wartości, ale "Gwiazda…" była już bardziej obiecująca. Napisane w całości samodzielnie "Cienie Imperium" ukazują najlepszy kunszt pisarski autora, który w swoim...