Mam bardzo mieszane uczucia po lekturze. Książka jest szalenie nierówna. Co mam na myśli? Już tłumaczę. Po pierwsze występuje w niej kilku narratorów. O ile niektórzy z nich potrafią zachwycić swoją historią, sposobem w jaki ją relacjonują, to inni, cóż, denerwują. Rozumiem, że tan zabieg miał na celu przybliżyć sylwetki bohaterów opowiadań, lecz wydaje mi się, iż nie został do końca przemyślany. Charakterystyczna postać egzorcysty ze swadą przybliżającego swój życiorys w pierwszym rozdziale, gubi się gdzieś w kolejnych. Nie jest już tak pełna życia i wigoru, pozostaje marnym cieniem. Główny bohater Rhezus, raz jest bezwzględnym mordercą, a już za chwilę opadają go wątpliwości natury moralnej. Doceniam natomiast temat opowiadań, sposób ukazania demonów i przemyślany świat przedstawiony. Niestety, głównym zarzutem, jaki mam do autorki to kulejący język. Koszmarki typu: „zbliżywszy się bliżej” świadczą o braku jeszcze jednego, uważnego przeredagowania tekstu. Nie wiem po czyjej stronie leży wina – młodej, debiutującej pisarki czy redakcji, ale niezręczności językowe pozostały. Również powtarzany z uporem maniaka żart językowy „słaba silna wola”, przestaje w końcu śmieszyć, a zaczyna irytować. A zakończenie wyraźnie sugeruje, że motywy działania jednej z głównych bohaterek poznamy w kolejnej części, tylko jakoś nie wydaje mi się, że będę chciała się w nią zagłębiać.

Mam bardzo mieszane uczucia po lekturze. Książka jest szalenie nierówna. Co mam na myśli? Już tłumaczę. Po pierwsze występuje w niej kilku narratorów. O ile niektórzy z nich potrafią zachwycić swoją historią, sposobem w jaki ją relacjonują, to inni, cóż, denerwują. Rozumiem, że tan zabieg miał na celu przybliżyć sylwetki bohaterów opowiadań, lecz wydaje mi się, iż nie...