Przesłuchałem audiobooka autorki...
Najkrótszym komentarzem mogłyby być słowa Andrzeja Poniedzielskiego:
„Oj, nieładnie, człowieku, nieładnie,
Oj, nieładnie, człowieku, brzydko.
Ty się całe życie tylko bawisz,
Czasem sobie zmieniasz bawitko
Czasem sobie zmieniasz bawitko.”
I teraz można by nie komentować dalej, albo napisać ogromny elaborat - dlaczego NIE.
A tak pośrednio?
Pewnie będzie to tylko kilka luźnych komentarzy i skojarzeń...
Książka zawiera coś w rodzaju „techniki postępowania”, żeby uwieść faceta.
Tylko po co?
Nie pomaga odpowiedzieć kobiecie na podstawowe pytanie, zanim przystąpi się do takich działań wobec kogokolwiek:
CZEGO PRAGNĘ?
Autorka próbuje, ale powierzchownie. Natura więzi partnerskich-małżeńskich jest bardziej skomplikowana, niż zakochanie się w wizerunku partnera. Owszem, młodzi ludzie skupiający się na wizerunku zakochują się w... iluzji. Nie w człowieku, jakim on naprawdę jest, tylko w w tym, kim MYŚLĄ, że on naprawdę jest. Natura więzi seksualnych nie sprowadza się do zgodnego poruszania organami płciowymi i współstękania w zgodnym rytmie. Gdyby tak było, nie byłoby tylu rozwodów.
A rozwody są skutkiem znużenia taką fizycznością, a znużenie wynika z tego, że umysły są niedopasowane seksualnie. UMYSŁY. PRAGNIENIA. NAJSKRYTSZE OCZEKIWANIA. Autorka pisze, jakby natura wszystkich kobiet była podobna.
I mężczyzn. Owszem, mężczyźni w młodym wieku zakochują się w wizerunkach, ale to, co ich naprawdę potrafi zatrzymać dożywotnio przy partnerce, to wspólnota najskrytszych pragnień seksualnych.
Nic o tym w książce.
Nic o tym, dlaczego nie warto sprawdzać partnera wskakując do łóżka.

No i teraz musiałbym wypisać ogromny elaborat, ale mi się nie chce. Część tego zapisałem przy opinii książki Hanny Bakuły: „Jak być ogierem do końca życia”. Jak ktoś chce, niech sobie do tego sięgnie. A jak ktoś chce ze mną o tym porozmawiać to niech napisze wiadomość.

Przesłuchałem audiobooka autorki...
Najkrótszym komentarzem mogłyby być słowa Andrzeja Poniedzielskiego:
„Oj, nieładnie, człowieku, nieładnie,
Oj, nieładnie, człowieku, brzydko.
Ty się całe życie tylko bawisz,
Czasem sobie zmieniasz bawitko
Czasem sobie zmieniasz bawitko.”
I teraz można by nie komentować dalej, albo napisać ogromny elaborat - dlaczego NIE.
A tak...

Kiedy ta książeczka znalazła się przypadkiem w moich rękach, pomyślałam, że może warto ją przeczytać, żeby się dowiedzieć "jak to się robi?". Po czym ją odłożyłam na kilka lat. Wzięłam ją w końcu teraz i przeczytałam. No i cóż... Nie znalazłam w niej nic takiego, czego nie znalazłabym w poradniku na temat tego jak np. poczuć się pewniej. Bo chodzi o to, by czuć się dobrze z sobą samym, by znać swoją wartość i by wiedzieć, że jest się wartościowym i jedynym w swoim rodzaju człowiekiem. A reszta przyjdzie sama. Ale - z ciekawości można zajrzeć.

Kiedy ta książeczka znalazła się przypadkiem w moich rękach, pomyślałam, że może warto ją przeczytać, żeby się dowiedzieć "jak to się robi?". Po czym ją odłożyłam na kilka lat. Wzięłam ją w końcu teraz i przeczytałam. No i cóż... Nie znalazłam w niej nic takiego, czego nie znalazłabym w poradniku na temat tego jak np. poczuć się pewniej. Bo chodzi o to, by czuć się dobrze z...

Powiem tak - jestem zniesmaczona. Słuchałam w formie audiobooka i może to był błąd. Książkę czytała sama autorka i wyszło to po prostu tragicznie. Byłam zażenowana zarówno samą treścią jak i sposobem jej przekazu. Omijajcie to "dzieło" szerokim łukiem bo szkoda czasu.

Powiem tak - jestem zniesmaczona. Słuchałam w formie audiobooka i może to był błąd. Książkę czytała sama autorka i wyszło to po prostu tragicznie. Byłam zażenowana zarówno samą treścią jak i sposobem jej przekazu. Omijajcie to "dzieło" szerokim łukiem bo szkoda czasu.

Nie wierzę, że znalazłam to tutaj. Jest sentyment. Prezent na koniec wieku: między szaloną szesnastką, a rezolutną siedemnastką. Od deski do deski. Motyw ze spojrzeniami działał, obserwowany chłopak wysiadł z tramwaju. Pewnie bardziej ze strachu, ale liczy się efekt.
I dodam sobie do przeczytanych, a co! Będzie snobizm, że więcej. Będzie, że wiem jak działa alchemia. Będzie, żem oczytana.

Nie wierzę, że znalazłam to tutaj. Jest sentyment. Prezent na koniec wieku: między szaloną szesnastką, a rezolutną siedemnastką. Od deski do deski. Motyw ze spojrzeniami działał, obserwowany chłopak wysiadł z tramwaju. Pewnie bardziej ze strachu, ale liczy się efekt.
I dodam sobie do przeczytanych, a co! Będzie snobizm, że więcej. Będzie, że wiem jak działa alchemia....