Styczeń minął, a wraz z nim przeziębienie, które skutecznie wyeliminowało mnie z obiegu blogowego. Wiecie jak to jest, gardło Wam puchnie, z nosa kapie i na przemian temperatura wzrasta i opada. Istna katastrofa! Jest w tym jednak jakiś pożytek. Można czytać książki. Szybko przejrzałam półki biblioteczne i tak o to w starciu z chorobą wygrali „Zwiadowcy” Johna Flanagana.
Biorąc pod uwagę długie dni spędzone w łóżku i brak chęci do czytania ambitnych pozycji książkowych, wybrałam sobie lekturę, która od kilku lat mnie interesowała. Pojawiała się co jakiś czas w propozycjach portalu lubimyczytac.pl jako jedna z obowiązkowych do przeczytania. Dobre oceny tylko zachęciły mnie do zapoznania się z kolejną już powieścią fantastyczną, jaką są „Zwiadowcy”.
Cień zwiadowcy
Świat zwiadowców od samego początku zaskakuje, ponieważ powieść skierowana jest głównie do młodzieży, a przedstawiona została w klimacie „kulturalnej Gry o tron”. Tutaj honor i szczerość, odwaga oraz przyjaźń spajają wszystkich głównych bohaterów i te cechy są wystawione na piedestał. Tak dawno nie czytałam książki pozbawionej intryg i morderców, która ukazuje piękno przyjaźni i bycia dobrym człowiekiem, że sama zostałam miło zaskoczona lekturą!
Na wstępie poznajemy Willa. Główny bohater w dniu piętnastych urodzin obiera drogę życiową, jaką w późniejszych latach będzie konsekwentnie podążał. Od zawsze pragnie być rycerzem, jednak drobna postura wyklucza go z walki o miejsce w szkole rycerzy zamku Redmont. Zawstydzony, nie widzi dla siebie wielkiej przyszłości. Zastanawia go jedynie postać Halta, zwiadowcy, który pojawia się znikąd na uroczystości wyboru i równie szybko znika. Ciekawość Willa zwycięża i chłopak za wszelką cenę chce wiedzieć, dlaczego Halt pojawił się w zamku. Odpowiedź zaskakuje go jeszcze bardziej, gdy tajemniczy mężczyzna zaprasza chłopca do nauki swojego fachu i przystąpienia do Korpusu Zwiadowców - osób, które mają za zadanie ocalić Królestwo i dostarczać jak najwięcej informacji o aktualnych wrogach. To wszystko wykonują pod osłoną skrytości i niedostępności.
Na cykl książek o „Zwiadowcach” składa się aż jedenaście tomów, jednak przygody Willa i jego przyjaciół są tak różnorodne, że seria nie nudzi czytelnika. Wartka akcja, nagłe zmiany oraz szeroka perspektywa wydarzeń gwarantują, że czas płynie, a człowiek chce wiedzieć jak zakończy się dana przygoda. Flanagan poradził sobie z koncepcją świata fantastycznego, opartego na mitologiach, średniowieczu oraz podaniach ludowych. I to mimo, że jest Australijczykiem! Jak się przyjrzycie mapie, która pojawia się w kolejnych tomach, to można uznać, że jest to Europa i Azja w fantastycznej odsłonie!
Honor i ojczyzna
Flanagan operuje przede wszystkim postaciami młodych osób, które wchodzą w dorosłe życie krokami swoich wielkich czynów. Często wystawieni na próbę, muszą pokazać swój charakter z jak najlepszej perspektywy, inaczej mogą nie przeżyć kolejnych dni. Podstawowe zalety są tu wystawione na piedestał, autor często zestawia je z wadami, które nękają człowieka, aby pokazać w jaki sposób można w życiu osiągnąć cele kierując się dobrem.
Książka jest napisana przejrzystym językiem, bez górnolotnych rozmyślań. Nie jest to literatura wysokich lotów, jednak przyznam że w ciągu tygodnia wciągnęła mnie na tyle, aby zapoznać się z kolejnymi tomami. Ważną rolę pełni narracja, ponieważ wydarzenia są widziane oczami kilku bohaterów i można uzyskać pełny obraz sytuacji.
Prawdziwi bohaterowie
Wisienką na torcie jest postać Halta – tajemniczego zwiadowcy, który bierze Willa pod swoje skrzydła. Żałuję, że jego postać przedstawiona jest tak pobieżnie! Zamyślony i nieustępliwy Halt to chluba i legenda Korpusu Zwiadowców, jednak jego wielkie czyny nie zmieniły jego charakteru. Tak zwana „sodówka” jest mu obca. Wyznaje on takie same zasady jak każdy prawy obywatel królestwa. Owszem, zdarzają mu się drobne uchybienia w postaci fałszowania pieczęci lub kłamania w żywe oczy, ale zawsze stoi za tym dobro wyższej wartości. Liczę na to, że kiedyś autor napiszę osobną książkę o czynach Halta (podobno ostatni tom wspomina wielkie wydarzenia przed narodzeniem Willa, ale jeszcze nie dotarłam do tej części).
Pozostałe postacie również cechują się prawą postawą, jednak jest to powodowane przede wszystkim ich młodym wiekiem i pierwszymi wielkimi doświadczeniami. Czytając ich spostrzeżenia zauważamy, jak powoli wchodzą w dorosłość. Ich pytania często są odzwierciedleniem pytań stawianych przez młodzież.
Podsumowując…
„Zwiadowcy” to przyjemna lektura z wartką akcją, osadzona w fantastycznym świecie wykreowanym przez Flanagana. Przypomina historię średniowiecznych królestw, jednak jej główną przesłanką jest kierowanie się dobrem, walka ze złem i bycie honorowym człowiekiem. Polecam lekturę szczególnie młodym czytelnikom, bowiem rozterki bohaterów często można przełożyć na obecne czasy. Poza tym, w świecie konsumpcjonizmu czasem zapomina się o podstawowych zaletach człowieka, które powinny być pielęgnowane. Warto sobie o nich przypomnieć.

Styczeń minął, a wraz z nim przeziębienie, które skutecznie wyeliminowało mnie z obiegu blogowego. Wiecie jak to jest, gardło Wam puchnie, z nosa kapie i na przemian temperatura wzrasta i opada. Istna katastrofa! Jest w tym jednak jakiś pożytek. Można czytać książki. Szybko przejrzałam półki biblioteczne i tak o to w starciu z chorobą wygrali „Zwiadowcy” Johna...