Powróciłam po latach do tej serii. Pamiętam, że wówczas nie zrobiła na mnie wrażenia. Z drugiej strony był to czas, gdy rynek zalewany był wręcz pozycjami G. Showalter, Sh. Kenyon, J. Frost, A. Ivy i innymi pozycjami o wampirkach, jakże innych od całego tego młodzieżowego Zmierzchu. Teraz, gdy moda już na taką literaturę minęła, postanowiłam ponownie do tego wrócić. I choć pierwszy tom był znośny, tak ten ... sama nie wiem nawet jak go ocenić. Znacznie gorszy. Szkoda mi oczywiście Jacques'a, którego tak polubiłam w poprzednim tomie. Tu spotkała go ogromna tragedia i dziwiłam się, że jednak z tego wyszedł w miarę normalnie. A może to przez jego miłość do bohaterki? Czy warto po nią sięgnąć? Sama nie wiem... nie zamierzam mówić, że nie. Chyba jednak ocenę pozostawię innym. Warto spróbować się zmierzyć. Ot, lekka książka o Karpatianach. Miło się czyta. Szybko. Ale nie jest jednak tak rewelacyjna, jak inne dostępne na rynku książki z tej tematyki.

W 2011 roku wstawiłam ocenę 7/10. Po tych latach stwierdzam, że zdecydowanie powinna dostać takie 4,5/10 góra 5/10. Zbyt wiele scen podczas czytania omijałam. Oby to chwilowy spadek, bo jeśli reszta tomów będzie na takim poziomie, to z pewnością znów skończę na czwartym lub piątym, jak to zrobiłam lata wstecz.

Powróciłam po latach do tej serii. Pamiętam, że wówczas nie zrobiła na mnie wrażenia. Z drugiej strony był to czas, gdy rynek zalewany był wręcz pozycjami G. Showalter, Sh. Kenyon, J. Frost, A. Ivy i innymi pozycjami o wampirkach, jakże innych od całego tego młodzieżowego Zmierzchu. Teraz, gdy moda już na taką literaturę minęła, postanowiłam ponownie do tego wrócić. I choć...