Wpadłam w wir lektury, pełna nadziei na emocjonującą historię o miłości i tajemniczych władcach mroku. Niestety, "Mroczne pożądanie" okazało się rozczarowaniem, zostawiając mnie z uczuciem niedosytu i niezadowolenia.

Po zapoznaniu się z fabułą, w której Shea O'Halloran, utalentowana lekarka, staje w obliczu nieznanego nieznajomego i tajemniczego świata, miałem nadzieję na pełne namiętności i zakazane uczucie rozkwitające między nimi. Niestety, autorka nie potrafiła w pełni rozwijać tych wątków, pozostawiając postaci płaskie i nieprzekonujące.

Język użyty w książce również nie spełnił moich oczekiwań. Opisy, które miały budzić zmysły, były nadmiernie przesadzone i graniczyły z przerysowaniem. Dialogi brzmiały sztucznie i nienaturalnie, nie oddając autentycznych emocji i głębi postaci. Przyznam, że oczekiwałem większej finezji i subtelności w narracji.

Kolejnym utrudnieniem było niestabilne tempo narracji. Niektóre fragmenty były rozciągnięte i nudne, trudno było utrzymać moje zainteresowanie. Z drugiej strony, momenty, które mogły być bardziej ekscytujące i intrygujące, zostały pominięte zbyt szybko, nie dając mi możliwości pełnego zanurzenia się w fabule.

Teraz zwróćmy uwagę na autorkę, Christine Feehan. Znana jest ze swoich powieści z gatunku romansu paranormalnego, jednak "Mroczne pożądanie" nie spełnia oczekiwań, jakie można mieć wobec jej twórczości. Mimo że styl pisania Feehan może przyciągnąć fanów tego gatunku, osobiście oczekiwałem większej głębi i oryginalności, której zabrakło w tej konkretnej powieści.

Podsumowując, "Mroczne pożądanie" nie spełniło moich oczekiwań. Choć opis obiecywał pasjonującą historię, książka nie dostarcza satysfakcjonującej fabuły ani dobrze wykreowanych postaci. Z tego powodu przyznaję tej powieści ocenę 1/10. Niestety, nie mogę z całym przekonaniem polecić jej innym czytelnikom. Zachęcam jednak do poszukiwania innych książek, które dostarczą większej przyjemności i satysfakcji czytelniczej.

Wpadłam w wir lektury, pełna nadziei na emocjonującą historię o miłości i tajemniczych władcach mroku. Niestety, "Mroczne pożądanie" okazało się rozczarowaniem, zostawiając mnie z uczuciem niedosytu i niezadowolenia.

Po zapoznaniu się z fabułą, w której Shea O'Halloran, utalentowana lekarka, staje w obliczu nieznanego nieznajomego i tajemniczego świata, miałem nadzieję na...

Ta narracja jest koszmarna. Brnięcie w tej fabule przypomina przedzieranie się przez błoto. Zdecydowanie nie polecam...

Ta narracja jest koszmarna. Brnięcie w tej fabule przypomina przedzieranie się przez błoto. Zdecydowanie nie polecam...

Sama autorka napisała w posłowiu, że pierwotnie tytuł miał być inny. W tej części mniej pożądania i seksu - wbrew tytułowi. Seria mnie urzeka tą miłością, tym byciem ze sobą w taki sposób, faceci wyraziści, zdecydowani, dojrzali. Gdzie się nie objerzeć takich brak, więc chcociaż sobie o nich poczytam ;) Już pędzę z trzecią i też się wkręciłam

Sama autorka napisała w posłowiu, że pierwotnie tytuł miał być inny. W tej części mniej pożądania i seksu - wbrew tytułowi. Seria mnie urzeka tą miłością, tym byciem ze sobą w taki sposób, faceci wyraziści, zdecydowani, dojrzali. Gdzie się nie objerzeć takich brak, więc chcociaż sobie o nich poczytam ;) Już pędzę z trzecią i też się wkręciłam

Jest to moja trzecia część cyklu jaką przeczytałam i ostatnią.
Dałam szanse następnej książce bo trochę byłam ciekawa jak się potoczą losy niektórych bohaterów. Niestety, dla mnie, nic się nie zmieniło. Taki sam szablon jak w poprzednich tomach (nie napiszę jaki bo zdradzę tym samym całość książki). I te achy i echy jaki to on doskonały, seksowny i wszystko cukierkowo aż mdli. A ona jaka cudowna i och, piękna i gibka itd.
Nie wytrzymałam i po raz pierwszy od dawna nie skończyłam książki. Szkoda czasu na taki sam szablon, który jest powielany za każdym razem, a szkoda bo mogło coś z tego powstać fajnego. Odradzam

Jest to moja trzecia część cyklu jaką przeczytałam i ostatnią.
Dałam szanse następnej książce bo trochę byłam ciekawa jak się potoczą losy niektórych bohaterów. Niestety, dla mnie, nic się nie zmieniło. Taki sam szablon jak w poprzednich tomach (nie napiszę jaki bo zdradzę tym samym całość książki). I te achy i echy jaki to on doskonały, seksowny i wszystko cukierkowo aż...

Hmm, jestem mile zaskoczona, bo książka okazała się nawet ciut lepsza od pierwszej części.Biorę się za trzeci tom:)

Hmm, jestem mile zaskoczona, bo książka okazała się nawet ciut lepsza od pierwszej części.Biorę się za trzeci tom:)

Powróciłam po latach do tej serii. Pamiętam, że wówczas nie zrobiła na mnie wrażenia. Z drugiej strony był to czas, gdy rynek zalewany był wręcz pozycjami G. Showalter, Sh. Kenyon, J. Frost, A. Ivy i innymi pozycjami o wampirkach, jakże innych od całego tego młodzieżowego Zmierzchu. Teraz, gdy moda już na taką literaturę minęła, postanowiłam ponownie do tego wrócić. I choć pierwszy tom był znośny, tak ten ... sama nie wiem nawet jak go ocenić. Znacznie gorszy. Szkoda mi oczywiście Jacques'a, którego tak polubiłam w poprzednim tomie. Tu spotkała go ogromna tragedia i dziwiłam się, że jednak z tego wyszedł w miarę normalnie. A może to przez jego miłość do bohaterki? Czy warto po nią sięgnąć? Sama nie wiem... nie zamierzam mówić, że nie. Chyba jednak ocenę pozostawię innym. Warto spróbować się zmierzyć. Ot, lekka książka o Karpatianach. Miło się czyta. Szybko. Ale nie jest jednak tak rewelacyjna, jak inne dostępne na rynku książki z tej tematyki.

W 2011 roku wstawiłam ocenę 7/10. Po tych latach stwierdzam, że zdecydowanie powinna dostać takie 4,5/10 góra 5/10. Zbyt wiele scen podczas czytania omijałam. Oby to chwilowy spadek, bo jeśli reszta tomów będzie na takim poziomie, to z pewnością znów skończę na czwartym lub piątym, jak to zrobiłam lata wstecz.

Powróciłam po latach do tej serii. Pamiętam, że wówczas nie zrobiła na mnie wrażenia. Z drugiej strony był to czas, gdy rynek zalewany był wręcz pozycjami G. Showalter, Sh. Kenyon, J. Frost, A. Ivy i innymi pozycjami o wampirkach, jakże innych od całego tego młodzieżowego Zmierzchu. Teraz, gdy moda już na taką literaturę minęła, postanowiłam ponownie do tego wrócić. I choć...

Kolejna historia Karpatian.Tm razem o Jacquesie i Shei.On jest uwięziony w trumnie.Żądny zemsty na swoich oprawcach,ale i na swojej kobiecie.Shea O'Halloran jest chirurgiem najlepszym w swoim fachu.Pewnego dnia wybiera się do europy.Tam spotyka mężczyznę, który ma w ciele kołek i inne rany.Jako lekarz pomaga mu jednak on tak jak i ona musi pić krew.Gniew Jacquesa maleje gdy na jest przy nim.Łączy ich więzią Karpatian a także czyni taką samą jak on.Karpatianin nie pamięta nic z przeszłości.Kolejny kłopot pojawia się gdy Shea w sklepie spotyka Byrona.Był on najlepszym przyjacielem Jacquesa i Karpatianinem.Wyczuwa jego krew i już wie,że on żyje.Spowadza księcia Michaiła oraz uzdrowieciela Gregoriego.Mimo chorby Jacques chce chronić swoją partnerkę.Jednak oni nie mają złych zamiarów.Wręcz przeciwnie pomagają im.Było by miło gdyby nie ataki na Karpatian.Czy Jaques uratuje Sheę.Jak to się skończy nie zdradzę.MIŁEGO CZYTANIA.

Kolejna historia Karpatian.Tm razem o Jacquesie i Shei.On jest uwięziony w trumnie.Żądny zemsty na swoich oprawcach,ale i na swojej kobiecie.Shea O'Halloran jest chirurgiem najlepszym w swoim fachu.Pewnego dnia wybiera się do europy.Tam spotyka mężczyznę, który ma w ciele kołek i inne rany.Jako lekarz pomaga mu jednak on tak jak i ona musi pić krew.Gniew Jacquesa maleje gdy...

Kiedyś kiedyś czytałam mrocznego księcia i szczerze mówiąc nawet mi się podobał. Młoda i głupia byłam chyba, ale pod wpływem chwili postanowiłam odszukać kolejny tom serii i przeczytać. Da się przeżyć choć trochę za mdła jak dla mnie, zdecydowanie też za słodka od typowe romansidło od którego cukier aż zgrzyta między zębami. On ją kocha, ona jego też, ale się opiera, on o nią walczy i przy okazji broni przed wrogami normalnie tęczowa bajka. Jedno w romansach jest dobre wiadomo że dobrze się skończą.
Podsumowując po następny tom chyba sięgnę, ale jak poziom cukru w mojej krwi się unormuje bo dawka zaserwowana w dwóch książkach z rzędu mogła by być zabójcza.

Kiedyś kiedyś czytałam mrocznego księcia i szczerze mówiąc nawet mi się podobał. Młoda i głupia byłam chyba, ale pod wpływem chwili postanowiłam odszukać kolejny tom serii i przeczytać. Da się przeżyć choć trochę za mdła jak dla mnie, zdecydowanie też za słodka od typowe romansidło od którego cukier aż zgrzyta między zębami. On ją kocha, ona jego też, ale się opiera, on o...

Książka Christine Feehan opowiadająca losy Karpatian, zwróciła moją szczególną uwagę, kiedy weszłam na Encyklopedie Fantastyki i poświecone było tej serii dość sporo miejsca. Osobiście ostatnio bardzo lubie takie klimaty, a ponieważ w pewnym wieku już nie wypada wiecznie czytać sagi Zmierzch, zaczęłam szukać innych serii z tego gatunku. Oczywiście nic nie pobije serii Anne Rice "Kroniki wampirów" oraz coraz bardziej przeze mnie lubianych częsci z serii o Sookie Stackhouse, ale ta seria również znalazła miejsce w moim sercu. Każdy tom, nie jest właściwie ze sobą powiązany, za każdym razem spotykamy inną parę, która "się odnalazła". Aczkolwiek wiadomo jak to w niewielkiem społeczności. Bohaterowie poprzedniego tomu, również mają tutaj swój udział. Tym razem historia poruszona w pierwszym tomie, czyli polowanie na Karpatian znalazła swoją kontynuację. Ofiarą polowania padł Jaques, brat Michaiła, najstarszego z Karpatian (którego losy nota bene opisane są w pierwszym tomie). Ale "na szczęście ;-)" odnajduje on swoją partnerkę życiową, Sheę, wybitnego lekarza chirurga, która ratuje mu życie i po wielu perturbacja, historia kończy sie happy endem. Niby trywialne i oczywiste, ale jakoś takie fajne i miło się czyta. Ja chętnie sięgne po kolejny tom. Natomiast ten serdecznie polecam wszystkim.

Książka Christine Feehan opowiadająca losy Karpatian, zwróciła moją szczególną uwagę, kiedy weszłam na Encyklopedie Fantastyki i poświecone było tej serii dość sporo miejsca. Osobiście ostatnio bardzo lubie takie klimaty, a ponieważ w pewnym wieku już nie wypada wiecznie czytać sagi Zmierzch, zaczęłam szukać innych serii z tego gatunku. Oczywiście nic nie pobije serii Anne...

Mroczne pożądanie to druga część serii o Karpatianach. Każda z książek opowiada o innej parze. Tym razem poznajemy Jacquesa, który był torturowany i pochowany żywcem pod ziemią oraz trzydziestoletnią panią lekarz - Shea O’Halloran.

Akcja książki zaczyna się prologiem, gdzie mężczyzna zakopany w trumnie próbuje ukarać kobietę, której nie zna za to, że znajduję się w takiej pozycji, jakiej jest. Następnie akcja dzieje się już z punktu widzenia Shei, która z niewiadomych przyczyn przyjeżdża wraz z innymi turystami w okolice Karpat.

Mroczne pożądanie to książka, gdzie autorka nie opierała się na tworzeniu rozbudowanej fabuły lecz na relacji między mężczyzną a kobietą. Lektura ta jest przewidywalna, gdzie występują sceny erotyczne. Zaletą tej książki jest to, że nie są one wulgarnie napisane. Łatwo jest wszystko sobie wyobrazić a bohaterowie, choć wyidealizowani nie są irytujący.

Książkę polecam tym osobom, które lubią pozycje nie opierające się na akcji lecz na samych uczuciach między kobietą a mężczyzną oraz tych między braćmi oraz przyjaciółmi.

Mroczne pożądanie to druga część serii o Karpatianach. Każda z książek opowiada o innej parze. Tym razem poznajemy Jacquesa, który był torturowany i pochowany żywcem pod ziemią oraz trzydziestoletnią panią lekarz - Shea O’Halloran.

Akcja książki zaczyna się prologiem, gdzie mężczyzna zakopany w trumnie próbuje ukarać kobietę, której nie zna za to, że znajduję się w takiej...