„Wieczne pragnienie” to pierwsza część historii o trzech przyrodnich braciach, żyjących samotnie , czyli w odosobnieniu od swoich pobratymców od stu lat. Wcześniej bracia żyli w credenti, czyli wampirzej społeczności, z której jednak uciekli powodowani złym, krzywdzącym i bolesnym traktowaniem.

Nikolas to świetny tropiciel. Wysoki, barczysty o oczach koloru nocnego nieba i szorstkiej, mrocznej powierzchowności.
Lucian z kolei jest wyjątkowo popędliwy, najpierw działa a potem myśli. Nigdy za nic nie przepraszał. To przerażający anioł z burzą białych włosów, który nigdy nie zaufał żadnej kobiecie mając w pamięci to, jak obeszła się z nim jego własna matka. Jest najokrutniejszym z braci.
I wreszcie Alexander Roman. Ten najstarszy z braci liczy sobie trzysta lat. Jest wysoki, potężny i głęboko zraniony w dzieciństwie przez najbliższych.
Bracia żyją wśród ludzi, prowadzą interesy w wielkich miastach, które pozwalają na takie odosobnienie. Wiodą egzystencję z dala od uwłaczających więzów credenti i wścibskich oczu Zakonu.

Zakon Wieczności to dziesięciu czystej krwi wampirów, które przeniosły się do międzyświatów. Dziesiątka ta rządziła wszystkimi credenti na całej kuli ziemskiej, ustanawiała prawa i karała tych, którzy się do nich nie stosowali. Ich siedzibą jest Otchłań Cieni.
Bracia skutecznie kryją się przed Zakonem, jednak do czasu. Wieczna Rasa staje w obliczu wielkiego zagrożenia, jakim jest działalność pewnego mieszańca, pół człowieka – pół wampira. Ethan Dare to wróg wampirzej rasy, mieszaniec z poczuciem misji, który pragnie skalać czystość wampirzej krwi. Z tego powodu członkowie Zakonu przyspieszają transformację Alexandra, żeby go namierzyć i zmusić do zabicia Ethana. Alexander zgadza się zniszczyć występnego mieszańca w zamian za spokój swoich braci.
Wampir po transformacji jest nieodporny na światło słoneczne, wygłodniały i pożądliwy, ale też niezwykle silny i szybki. Alexander, jak przystało na syna Rasowego Samca zaczyna szukać prawdziwej partnerki.
Przeznaczenie postawi go na drodze pięknej pani doktor, Sary Donohue, kobiety o traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa, żyjącej z poczuciem winy za śmierć ojca i okaleczenie brata, noszącej w sobie zaskakującą tajemnicę.
Szuka jej ktoś, kto z chorego uczucia do niej stał się imiti. Pijąc krew wampira stracił całe swoje człowieczeństwo, stał się istotą zdeprawowaną. Kryjąc się przed nim, Sara znajdzie ochronę pod opieką Alexandra.
W tym czasie również kusząca Bronwyn Kettler, wampirzyca czystej krwi postanowi zaręczyć się z najstarszym z braci Romanów, będąc przekonaną, że genetycznie są idealną parą.
Którą z nich Alexander postanowi naznaczyć jako swoją partnerkę, śmiertelną kobietę czy veanę – wampirzycę z Wiecznej Rasy? Prawdziwy wampir musi zdać się na wybór swojej krwi.

Laura Wright to autorka licznych książek z serii Harlequin i jeśli ktoś czytał tego typu książki wyraźnie odczuje ten klimat przy lekturze „Wiecznego pragnienia”. Być może sprawiają to zbyt anatomiczne i szczegółowe jak dla mnie opisy scen erotycznych. Z ich powodu nie polecę z czystym sumieniem tej książki czytelnikom niepełnoletnim.
Poza tym książkę czyta się lekko i szybko. Jest tu sporo pożądania, namiętności, niespełnionych pragnień, gorącej tęsknoty, zazdrości i słodkich dreszczy. Jak na romans ( nawet ten z gatunku paranormalnych) przystało. Akcja toczy się sprawnie i jest wciągająca, mimo że momentami jest zbyt przewidywalna. Charaktery postaci skonstruowane są dosyć czytelnie i jasno, można szybko zorientować się kto jest dobry a kto zły, co nie dla wszystkich będzie plusem.
I jeszcze słowo o okładce. Ładna i miła dla oka. Niezbyt oryginalna, na półce sklepowej może zlewać się z innymi utrzymanymi w podobnej stylistyce. Jednak takie chyba są teraz trendy.

„Wieczne pragnienie” to pierwsza część historii o trzech przyrodnich braciach, żyjących samotnie , czyli w odosobnieniu od swoich pobratymców od stu lat. Wcześniej bracia żyli w credenti, czyli wampirzej społeczności, z której jednak uciekli powodowani złym, krzywdzącym i bolesnym traktowaniem.

Nikolas to świetny tropiciel. Wysoki, barczysty o oczach koloru nocnego nieba i...

Książka, która wg mnie jest niezbyt udaną próbą naśladowania Bractwa Czarnego Sztyletu. Dla mnie Bractwo... jest fenomenalne i być może moja słaba ocena wynika z tego że na książki o tej tematyce patrzę przez pryzmat owego Bractwa. Tak więc czytało się nieźle ale czegoś mi tu brakowało, akcje takie jakieś powierzchowne, można było kilka wątków bardziej rozwinąć. A już sama końcówka, kiedy Aleksander odkrywa kim jest matka Sary totalnie mnie rozbroiła. Osobiście lubię wracać do kiedyś przeczytanych książek ale do tej chyba nie wrócę.

Książka, która wg mnie jest niezbyt udaną próbą naśladowania Bractwa Czarnego Sztyletu. Dla mnie Bractwo... jest fenomenalne i być może moja słaba ocena wynika z tego że na książki o tej tematyce patrzę przez pryzmat owego Bractwa. Tak więc czytało się nieźle ale czegoś mi tu brakowało, akcje takie jakieś powierzchowne, można było kilka wątków bardziej rozwinąć. A już sama...

Słaby erotyk, wręcz zwierzęcy i odrzucający.
Pomysł z całkiem inną kulturą wampirów, społeczeństem wampirów i zwyczajami był ciekawy, ale kiepsko przedstawiony. Momentami można było się pogubić w nowych pojęciach. Autorka trochę przekombinbowała.
Zakończenie otwarte, przygotowanie na kolejna część... podobno to miała być seria, a następnych książek jak nie było tak nie ma :/

Słaby erotyk, wręcz zwierzęcy i odrzucający.
Pomysł z całkiem inną kulturą wampirów, społeczeństem wampirów i zwyczajami był ciekawy, ale kiepsko przedstawiony. Momentami można było się pogubić w nowych pojęciach. Autorka trochę przekombinbowała.
Zakończenie otwarte, przygotowanie na kolejna część... podobno to miała być seria, a następnych książek jak nie było tak nie ma :/

Zbuntowany uciekinier ze świata nieśmiertelnych poprowadzi śmiertelną kobietę w cienistą otchłań wiecznego strachu i wiecznej namiętności... Alexander Roman nie chce mieć nic wspólnego z władcami swojej rasy ani ze swoją rodziną, od której uciekł przed stu laty. Kiedy jednak ród wampirów czystej krwi staje w obliczu zagrożenia, przeszłość Alexandra powraca, wysyłając go – rannego i bliskiego śmierci – pod drzwi zupełnie obcej kobiety. Doktor Sara Donohue z całym oddaniem pomaga swoim pacjentom zapomnieć o traumatycznych wspomnieniach. Ale te, które dręczą umysł nieznajomego mężczyzny, są niewiarygodne. Wkrótce jednak Sara na własne oczy przekona się o jego nadludzkiej mocy. I uświadomi sobie, że jeszcze nigdy żaden mężczyzna nie rozpalał tak jej zmysłów. Jeszcze nigdy nie czuła takiej więzi z innym człowiekiem. I takiego lęku…
Tajemnicza, zaskakująca, a przy tym lekka i zabawna. Wręcz idealna. Kolejna książką, po którą sięgnęłam ze względu na wciąż żywą we mnie pasję do tego co nieśmiertelne, drapieżne i krwiopijcze. Ogólnie mówiąc autorka ma ciekawy styl, lektura wciąga już od pierwszych stron, z czasem fabuła nabrała sensu i zrozumienia. Bardzo lubię tego typu książki i jest to jedna z wielu przeczytanych do tej pory. Na pewno sięgnę po kolejne części tej sagi, by dowiedzieć się jak potoczyły się dalszy losy pozostałych braci Roman. Polecam i zachęcam do lektury wszystkich wielbicieli wampiryzmu.

Zbuntowany uciekinier ze świata nieśmiertelnych poprowadzi śmiertelną kobietę w cienistą otchłań wiecznego strachu i wiecznej namiętności... Alexander Roman nie chce mieć nic wspólnego z władcami swojej rasy ani ze swoją rodziną, od której uciekł przed stu laty. Kiedy jednak ród wampirów czystej krwi staje w obliczu zagrożenia, przeszłość Alexandra powraca, wysyłając go –...

Akcja czasem przewidywalna, mało wciągająca. Jednakże szczegółowo opisany świat wampirów, ich "stada", prawa, tradycje sprawiają, że Czytelnik przekręca kolejną stronę. Zwierzęce opisy scen erotycznych? Bohater jest wampirem, gwałtownym, instynktownym stworzeniem karmiącym się krwią. Nie pasują tu opisy słodkiego i romantycznego zbliżenia...

Akcja czasem przewidywalna, mało wciągająca. Jednakże szczegółowo opisany świat wampirów, ich "stada", prawa, tradycje sprawiają, że Czytelnik przekręca kolejną stronę. Zwierzęce opisy scen erotycznych? Bohater jest wampirem, gwałtownym, instynktownym stworzeniem karmiącym się krwią. Nie pasują tu opisy słodkiego i romantycznego zbliżenia...

Autorka bardzo dobrze dopracowała sceny walk, opisy miejsc czy też samą kulturę wampirów. Sceny erotyczne zaś potraktowała z pełną anatomią i szczegółowością. Jest pożądanie, namiętność, niespełnione pragnienia, tęsknota, zazdrość, tajemnica. Akcja mimo że chwilami przewidywalna, to wciągająca. Jeśli wpadną mi w ręce dwie kolejne części, być może przeczytam.

Autorka bardzo dobrze dopracowała sceny walk, opisy miejsc czy też samą kulturę wampirów. Sceny erotyczne zaś potraktowała z pełną anatomią i szczegółowością. Jest pożądanie, namiętność, niespełnione pragnienia, tęsknota, zazdrość, tajemnica. Akcja mimo że chwilami przewidywalna, to wciągająca. Jeśli wpadną mi w ręce dwie kolejne części, być może przeczytam.

Bardzo dobra książka o wampirach ;)

Bardzo dobra książka o wampirach ;)

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałam.

Kolejny wampirzy harlequin, który doskonale sprawdzi się jako lekkie czytadło na jesienny wieczór. Skomplikowana hierarchia wampirzego społeczeństwa i natłok obco brzmiących nazw, kast i warstw społecznych... pomysł bardzo by mi się podobał, gdyby wszystko to było jakoś logicznie przedstawione i nie sprowadzało się, de facto, do ryćkania ("nikt nie podejdzie do parzącego się wampira" niechaj mówi samo za siebie). O ile "zwierzęcość" i erotyzm wampirów bardzo w ich naturze lubię, tak sprowadzenie wampirów do istot stadnych podporządkowanych seksualnym instynktom (jedni żyją by ryćkać, innych się sterylizuje... wtf w ogóle) jednak nieco mnie zniesmacza. Wizja wampirów-królików to taka trochę degradacja :P. Nie chodzi nawet o opisy seksów i orgii, a o sprowadzenie całej rasy do stada z hierarchią ustaloną przez popędy i przez język opisów tych seksów - totalnie zwierzęcy, z określeniami typu "parzenie się wampirów" jakby to były zwierzęta hodowlane.
Fabuła, jak łatwo się domyślić, jest tylko pretekstem dla kolejnych zbliżeń głównej pary bohaterów (zakończenie powinno zaś przylecieć na orle z wielkim napisem "Deus Ex Machina Airlines" na tyłku, podobnie jak jeden z motorów napędowych fabuły pt "wypuśćmy wariata z wariatkowa jako wyleczonego i dziwmy się czemu rozrabia"),niemniej jednak jest prosta, spójna, i nie ukrywam, całkiem wciągająca. Szkoda trochę, że wątek "zakonu" i całej wampirzej społeczności został przedstawiony tak pobieżnie, ZUA władza jest w całej tej opowiastce dla mnie najciekawszym elementem.
Wszelkie dziury fabularne, jak zakładam, są furtkami dla części kolejnych.
Bohaterowie: eeee.... są, jacyś. Są tak doskonale nijacy (wszyscy....) i pozbawieni charakteru, że z ledwością pamiętam ich imiona. On jest muskularny i ogromny, ona gibka i ma jędrne cycuszki. Oprócz nich pałęta się po fabule wiele innych postaci, których rozróżniamy głównie poprzez kolor włosów i oczu. Cech indywidualizujących i elementów osobowości nie odnotowano.
Podsumowując: Dobra rzecz jak ktoś ma wolny wieczór, jest chory, zmęczony, a za oknem jest pół stopnia i pada. Innymi słowy - jeśli ktoś pragnie literek, które nie wymagają użycia szarych komórek :P. Łyka się toto na raz, i zapewne równie szybko zapomina :P. Ja wampirom przypominającym króliki w klatce mówię nie :P.

Kolejny wampirzy harlequin, który doskonale sprawdzi się jako lekkie czytadło na jesienny wieczór. Skomplikowana hierarchia wampirzego społeczeństwa i natłok obco brzmiących nazw, kast i warstw społecznych... pomysł bardzo by mi się podobał, gdyby wszystko to było jakoś logicznie przedstawione i nie sprowadzało się, de facto, do ryćkania ("nikt nie podejdzie do parzącego...

Mega. Mimo oklepanego motywu nieśmiertelny - o a jednak nie śmiertelniczka. Rozmowy z braćmi - zabawne. Szukanie Tego Złego - ciekawe. Motyw z Zakonem i wiadomościami - intrygujące. No i Sara! Ma swoje życie, swój charakter, nie da się stłamsić. Aleksander też spoko, trochę zmiękł przy niej ale bez przesady. Jego przemiana też fajnie przedstawiona. Jedynym minusem to jest chyba Nicholas. Co za nudny brat!

Mega. Mimo oklepanego motywu nieśmiertelny - o a jednak nie śmiertelniczka. Rozmowy z braćmi - zabawne. Szukanie Tego Złego - ciekawe. Motyw z Zakonem i wiadomościami - intrygujące. No i Sara! Ma swoje życie, swój charakter, nie da się stłamsić. Aleksander też spoko, trochę zmiękł przy niej ale bez przesady. Jego przemiana też fajnie przedstawiona. Jedynym minusem to jest...