„Szpital Przemienienia” to pierwsza część trylogii „Czas Nieutracony”. Druga i trzecia część pisana pod dyktando władzy została ostatecznie uznana przez Lema jako coś co praktycznie nie jest jego autorstwem i tak odbiega od jego własnego światopoglądu, że nie może być wznawiane. Tom pierwszy wywinął się jeszcze cenzurze i jedynoprawdzie socjalistycznej - Lem pisze swój pierwszy traktat filozoficzny. Jeszcze bez tej siły rażenia i potęgi jakie mają jego późniejsze rzeczy ale i tak warty przeczytania. Najlepsze są tu rozmowy Trzynieckiego (wg mnie Lem wzorował się przy tworzeniu tej postaci na własnej osobie) z pacjentem szpitala - poetą Sekułowskim. Sekułowski to totalny nihilista moralny w przeciwieństwie do głównego bohatera. Stefan Trzyniecki próbuje cały czas szukać pewnych punktów oparcia do umocowania stałych wartości moralnych - odpowiedź kto ma rację nie jest tutaj jednoznacznie podana. Chociaż sam Lem wg mnie jednak skłania się ku swojemu literackiemu alter-ego, świat z płynnymi fundamentami moralnymi jest chyba nie do zaakceptowania. (Swoją drogą, jak czasem wchodzę w dysputę z jednym moim znajomym, który nie widzi możliwości zaistnienia stałych moralnych i etycznych nie wywiedzionych z religii to podaję mu właśnie przykład Lema - ateisty, który wg mnie takie stałe jednak zakłada). i może w kolejnych częściach Lem rozwija temat ale ja ich już raczej nie przeczytam (bo i skąd?). Aha, warto też przeczytać umieszczoną na koniec książki korespondencję Lema z księdzem Obirskim, świetna rzecz.

„Szpital Przemienienia” to pierwsza część trylogii „Czas Nieutracony”. Druga i trzecia część pisana pod dyktando władzy została ostatecznie uznana przez Lema jako coś co praktycznie nie jest jego autorstwem i tak odbiega od jego własnego światopoglądu, że nie może być wznawiane. Tom pierwszy wywinął się jeszcze cenzurze i jedynoprawdzie socjalistycznej - Lem pisze swój...