„Diablica” stanowi coś w rodzaju dalszego ciągu do historii znanej nam z książki pt „W objęciach diabła”.
Tak bardzo się cieszyłam na ten ciąg dalszy !
Spotkał mnie duży zawód niestety :(
Napisałam „coś w rodzaju dalszego ciągu ", ponieważ „Diablica” nie opowiada o dalszych perypetiach naszej niezapomnianej pary, czyli Cassandry i hrabii Anthony'ego Clare, lecz przenosi nas w czasie o 26 lat w przód i mówi już o losach ich dzieci.
Cassandra i Anthony pojawiają się tutaj tylko w tle i to jedynie marginesowo (ku mojemu rozczarowaniu, bo była to według mnie wspaniała para).
Niestety, kontynuacja nie dorasta nawet do pięt niezapomnianej części pierwszej. Przez dobre pól książki jest zwyczajnie mdło, nijako i po prostu nudno. Dalej niby akcja w końcu zaczyna się nieśmiało rozwijać, ale poznawanie jej też nie daje zbyt dużej satysfakcji, bo schemat goni schemat a słodycz, niekompletność charakterologiczna i naiwność kreacji bohaterów, przyprawia o lekkie zniechęcenie.
Nie ma co - czytałam na własne życzenie, nie dowierzając opiniującym wcześniej, iż jest to historia dużo gorzej wykreowana pod każdym względem. No cóż, dostałam po łapkach i niestety pod wyżej wspomnianymi opiniami, muszę się podpisać. Książka nie wyróżnia się kompletnie niczym z morza przeciętnych i oklepanych powieści z tego gatunku. Szkoda. Bo Jedynka naprawdę mnie zelektryzowała i ożywiła dużą innowacyjnością w podejściu do tematu.

„Diablica” stanowi coś w rodzaju dalszego ciągu do historii znanej nam z książki pt „W objęciach diabła”.
Tak bardzo się cieszyłam na ten ciąg dalszy !
Spotkał mnie duży zawód niestety :(
Napisałam „coś w rodzaju dalszego ciągu ", ponieważ „Diablica” nie opowiada o dalszych perypetiach naszej niezapomnianej pary, czyli Cassandry i hrabii Anthony'ego Clare, lecz przenosi...