Kolejna odsłona smutnej i przerażającej prawdy o Afganistanie przekazana ustami młodej dziewczyny Latify.Przedstawia codzienne życie i zwyczaje mieszkańców Kabulu podczas okupacji radzieckiej i pod rządami Talibów.Odkąd się urodziła w tym kraju trwała wojna, toczyły się walki plemienne, religijne, z obcym najeźdźcą, panował terror polityczny i masowe represje dokonywane przez służby bezpieczeństwa.Lecz najgorsze przyszło,kiedy do Kabulu wkroczyli Talibowie. Autorka miała 16 lat uczyła się, miała plany na przyszłość, głowę pełną marzeń, kochającą się rodzinę i nagle to wszystko się skończyło.Zaczyna obowiązywać nowe surowe prawo zwyczajowe zgodne z Szariatem, jednakże dowolnie interpretowanym przez Talibów.Wymierzone głównie w kobiety, którym unicestwiono wolność, odsunięto całkowicie od życia społecznego i publicznego, zamknięto w domach, a na zewnątrz okryto burkami.Nie miały prawa do niczego. Jak poczułby się człowiek, który żyje na miarę XX wieku z pewnymi ograniczeniami, którego nagle pozbawiono wszystkiego? Który boi się wyjść na ulicę (oczywiście tylko w męskim towarzystwie), obawia się sąsiadów, pozbawiony jest dostępnych do tej pory środków masowego przekazu?. Mieszkańców Kabulu ogarnia wszechobecna bezczynność, która rodzi depresję.Czy da się tak żyć?
"Miasto jest zamurowane, jest jak cytadela milczenia, gdzie krążą tylko szepty i niesprawdzone informacje" (str 172)
Opinią światową wstrząsnęła informacja o zniszczeniu przez Talibów starożytnych posągów Buddy w Bamianie i tysiącu mniejszych zabytków, zresztą to trwa do dzisiaj i zatacza coraz szersze kręgi.

Kolejna odsłona smutnej i przerażającej prawdy o Afganistanie przekazana ustami młodej dziewczyny Latify.Przedstawia codzienne życie i zwyczaje mieszkańców Kabulu podczas okupacji radzieckiej i pod rządami Talibów.Odkąd się urodziła w tym kraju trwała wojna, toczyły się walki plemienne, religijne, z obcym najeźdźcą, panował terror polityczny i masowe represje dokonywane...