Trudno będzie mi uniknąć porównań z wcześniej obejrzanym filmem na podstawie tej noweli. Tym bardziej, że wyjątkowo adaptacja okazuje się dużo bardziej rozwiniętym dziełem. Książka to jedynie 5 rozdziałów, niejako stanowiących 5 długich scen, rozgrywających się na różnych płaszczyznach czasowych. Tymczasem obraz w reżyserii George'a Sluizera z 1988 roku dopowiada wiele, uzupełniając niektóre karty z historii bohaterów i czyniąc ich w ten sposób szczególnie złożonymi. Dlatego też oglądanie "Zniknięcia" zajmie wam więcej czasu, niż czytanie tej 100 stronicowej lektury. Tym bardziej szkoda, bo liczyłem że to właśnie Krabbe rozwieje moje wątpliwości...

Główną zaletą jest przede wszystkim pomysł. Autor kreuje dwóch bohaterów, których zachowanie i decyzje są zupełnym absurdem, a później umiejętnie tłumaczy dlaczego ich wybory są takie, a nie inne. Mimo że żaden z czytelników w życiu nie byłby w stanie ich naśladować, przynajmniej zrozumie powody. Krabbe ma dar perswazji. I dzięki temu przemyślenia Rexa w ostatnim rozdziale są dużo bardziej zaskakujące, niż osławione zakończenie, które jakoś mnie nie ruszyło.

"Zniknięcie" jest nieźle napisane (prócz okropnie sztucznych dialogów), posiada rewelacyjnych bohaterów i kilka chwil zadumy, które bywają doprawione poetyckim językiem. Niestety jako całość pozostawia spory niedosyt. Głównie dlatego, że tą historię można było jakoś przedłużyć przynajmniej o drugie tyle. A zamiast tego otrzymaliśmy tylko krótką przypowieść... Nie jestem pewien czy długo pozostanie w mojej pamięci.

Trudno będzie mi uniknąć porównań z wcześniej obejrzanym filmem na podstawie tej noweli. Tym bardziej, że wyjątkowo adaptacja okazuje się dużo bardziej rozwiniętym dziełem. Książka to jedynie 5 rozdziałów, niejako stanowiących 5 długich scen, rozgrywających się na różnych płaszczyznach czasowych. Tymczasem obraz w reżyserii George'a Sluizera z 1988 roku dopowiada wiele,...