Bardzo nierówna książka. Niestety dużo słabsza, niż "Rącze konie", pierwszy tom cyklu Pogranicza. "Przeprawa" rozpada się wyraźnie na trzy części, spośród których zdecydowanie najlepsza jest pierwsza, opowiadająca historię chłopca i ciężarnej wilczycy. Zresztą części te same w sobie też nie są jednolite. Jak przystało na powieść drogi, ukazuje ona cały kalejdoskop postaci i ich opowieści, które w przypadku tej książki zaczynają momentami przypominać zbiór niezwiązanych ze sobą opowiadań. Szczerze powiem, że ta mozaikowość w przypadku tej pozycji trochę mi przeszkadzała.
Proza Cormaca McCarthy jest jak zwykle wyrazista i momentami wręcz przeszywająca. Zdarzają się tu sceny i stwierdzenia niezwykle sugestywne i naprawdę zapadające w serce i pamięć - sporo z nich bardzo wzruszających. Niemniej jednak książka jako całość leży gdzieś tak pośrodku możliwości tego autora. Trochę jej jednak brakuje do "Drogi", czy też wspomnianych już "Rączych koni". Podobała mi się jednak bardziej niż "Dziecię Boże". Tak, czy siak, długi czas spędzony nad tym nadzwyczaj opasłym jak na tego pisarza tomem nie uważam za stracony.

Bardzo nierówna książka. Niestety dużo słabsza, niż "Rącze konie", pierwszy tom cyklu Pogranicza. "Przeprawa" rozpada się wyraźnie na trzy części, spośród których zdecydowanie najlepsza jest pierwsza, opowiadająca historię chłopca i ciężarnej wilczycy. Zresztą części te same w sobie też nie są jednolite. Jak przystało na powieść drogi, ukazuje ona cały kalejdoskop postaci i...