Pozornie Czarodzicielstwo jest odgrzewanym kotletem z Blasku Fantastycznego i Koloru Magii. Czarodziej Rincewind znów zostaje niechętnym bohaterem i w konwencji przygodowej komedii fantasy przychodzi mi wbrew sobie ruszyć uratować świat. Czy raczej uciekając jak najdalej od niebezpieczeństwa niemal przypadkiem uratować świat, ale tak to już z Rincewindem jest. W istocie konflikt, kryzys który dzieje się w książce jest paralelą na konflikt nuklearny, w którym strony konfliktu zabrnęły tak daleko, że sama inercja prowadzi je do mutual assured destruction, MAD (jak nie znacie angielskiego googlnijcie). Prostaczkowie, ich czyny, pragnienia i cokolwiek na taki konflikt nie mogą mieć wpływu. Takimi też (przynajmniej do pewnego momentu) są losy bohaterów Czarodzicielstwa (tak, Rincewind zyskuje kompanów niedoli, jednego z nich dosłownie). Powstrzymując się od jakichkolwiek spoilerów dodam tylko, że skutki MADa są bardzo fajnie skorelowane z inspirowanym mitologiami końcem świata. Oczywiście ta tematyka jest obecnie nieco przebrzmiała, należy jednak pamiętać, że Czarodzicielstwo było pisane w latach osiemdziesiątych, jest więc produktem swej epoki. Okładka sugerowałaby, że powieść parodiować będzie głównie bliski wchód, Baśnie tysiąca i jednej nocy etc. etc. Owszem spora cześć akcji toczy się w (cóż przynajmniej dla mnie) dyskowym odpowiedniku Bagdadu Abbasydów... Właściwie możne coś knocę w końcu wówczas Bagdad był stolicą imperium, nie niezależnym miastem handlowym. Odrobina nadinterpretacji jeszcze nikogo nie zabiła (z gruntu fałszywe stwierdzenie). W każdym razie myślę, że ważniejszym jest to, iż bliski wschód był w czasie zimnej wojny obszarem ścierających się wpływów czołowych potęg okresu. No i wojna nie zawsze bywała tam zimna. Tak więc wszystko jawi się jako przestroga przed wymykającym się z spod kontroli konfliktem N. Oczywiście ironiczna, monty pythonowska w swej naturze przestroga.
Nie taki odgrzewany kotlet jak się wydaje, jeśli tylko poświęci mu się minimum uwagi.

Pozornie Czarodzicielstwo jest odgrzewanym kotletem z Blasku Fantastycznego i Koloru Magii. Czarodziej Rincewind znów zostaje niechętnym bohaterem i w konwencji przygodowej komedii fantasy przychodzi mi wbrew sobie ruszyć uratować świat. Czy raczej uciekając jak najdalej od niebezpieczeństwa niemal przypadkiem uratować świat, ale tak to już z Rincewindem jest. W istocie...