Mimo zasłyszanych negatywnych komentarzy na temat tej książki, stwierdziłam, że dam jej szansę, bo sama kiedyś w szkole podstawowej i gimnazjum pisałam. Ale zagłębiając się w tę książkę doszłam do wniosku, że ta pozycja jednak nie zasługuje na dobrą ocenę. Teraz troszkę się będę czepiała, ale obok tego nie można przejść obojętnie.
Po pierwsze, główna bohaterka, idealna Meihna, która szybko się uczy, wszystko jej się udaje, jest idealna pod każdym względem, piękna, wspaniała, inteligentna i taka domyślna. Co za tym idzie niesamowicie denerwuje. Jeszcze mogłabym ją znieść, ponieważ sam pomysł na książkę jest naprawdę dobry.
Przeszkadzał mi fakt, że tak ciężko było mi się wczuć w klimat. A wszystko przez masę nieścisłości. Doskonale zdaję sobie sprawę, w jakich czasach mogła istnieć Atlantyda. Dlatego tak bardzo gryzły mnie Chiny, fajerwerki, czekolada, papier, wynalazki, o których tamtejsza cywilizacja nie powinna mieć pojęcia (ale na to jeszcze bym mogła przymknąć oko), pory roku, które zdawało mi się, że nie powinny mieć na tej wyspie miejsca.
Inna sprawa, że fabuła całości jest jakaś taka chwiejna, niespójna. Autorka wrzuca Meihne w różne sytuacje, z których naraz się wycofuje nie wyciągając z nich nic jak np. kilka godzin jako Nika (żadnego znaczenia dla całości), zabawa na wsi (równie jakaś tak beznadziejna). Inną sprawą jest tajemniczy Nitrus, o wielkiej mocy, jak się później okazuje ograniczoną do zamiany w zwierzaki, kontrolowanie umysłem, latania.
Było też kilka sytuacji, które ciężko było mi sobie wyobrazić, jak na przykład wspinanie się Jednorożca na pionową skałę czy wspinanie się do okna jadalnego i nagle próba wiszenia, żeby tylko nie wpaść do środka. Bardzo się przy tym zraziłam.
Podsumuję, słaba książka, nawet jak na 15-letnią dziewczynę. Bo skoro już wydaje książkę, to można by się po niej spodziewać o wiele więcej, zwłaszcza, że czytałam mnóstwo kapitalnych twórczości jej równolatek.
Gwiazdki tylko za pomysł, ogólnie odradzam marnowanie czasu przy tej pozycji.

Mimo zasłyszanych negatywnych komentarzy na temat tej książki, stwierdziłam, że dam jej szansę, bo sama kiedyś w szkole podstawowej i gimnazjum pisałam. Ale zagłębiając się w tę książkę doszłam do wniosku, że ta pozycja jednak nie zasługuje na dobrą ocenę. Teraz troszkę się będę czepiała, ale obok tego nie można przejść obojętnie.
Po pierwsze, główna bohaterka, idealna...