2/10 – BARDZO SŁABY

Największą atrakcją turystyczną Tuoneli jest ciało legendarnego seryjnego mordercy wystawione jako ekspozycja w miejscowym muzeum. Do miasteczka przybywa spora liczba turystów chcących zobaczyć mitycznego nieśmiertelnego, żadne z nich nie zdaje sobie sprawy z mrocznej tajemnicy jaką skrywa w sobie Tuonela. Niewyobrażalne zło spoczywające w okolicy powoli budzi się z długiego snu. Tylko Rachel Burton miejscowa lekarka sądowa oraz cierpiący na rzadką chorobę Evan Stroud są w stanie stawić mu czoła.

Nigdy nie skreślam pisarza po jednej powieści, jakkolwiek słaba by one nie była. Uważam, że nawet najbardziej utalentowanemu twórcy może przydarzyć się słabsze dzieło i każdy zasługuje na drugą szansę. Mimo, że już pierwsza część („Zew nieśmiertelności”) dylogii z miasteczkiem o niezbyt dźwięcznej nazwie w tle zupełnie nie przypadła mi do gustu, to właśnie poczucie osobliwej sprawiedliwości sprawiło, że postanowiłem sięgnąć po jej kontynuację. Oczywiście czytając „Ogród ciemności” nie robiłem sobie większej nadziei i być może właśnie to spowodowało, że udało mi się przeczytać ten pseudo horror do samego końca. Niestety powieść Anne Frasier zawiera w sobie wszystkie słabe strony, które cechowały jej poprzedniczkę. Niespójna fabuła, drętwe postacie, których motywacje pozostają dla mnie niezgłębioną zagadką, a łączące ich relacje wydają się zwyczajnie durne, dialogi rodem z latynoamerykańskiej telenoweli i absolutny brak jakiegokolwiek klimatu. O ile pierwsza część była jeszcze oparta na jakimś tam pomyśle, to sequel jest zupełnie bezpłciowy, a niektóre rozwiązania w nim zawarte (np. chodząca ludzka skóra) to jakiś kosmiczny absurd. Najśmieszniejsze jest to, że po przeczytaniu tej książki nadal nie wiem, kto dokonał zabójstw dwóch kobiet. Nie mam pojęcia czy to dlatego, że znudzonemu i zmęczonemu lekturą gdzieś mi to umknęło, czy po prostu w ogóle nie zostało to wyjaśnione.

„Ogród ciemności” to druga powieść autorstwa Anne Frasier, którą przeczytałem i z czystym sumieniem mogę już wydać jakąś opinię o warsztacie tej pani. Przychodzą mi na myśl dwa słowa – bieda z nędzą. Radzę trzymać się z daleka od tej żałośnie bzdurnej książeczki. Nie polecam.

2/10 – BARDZO SŁABY

Największą atrakcją turystyczną Tuoneli jest ciało legendarnego seryjnego mordercy wystawione jako ekspozycja w miejscowym muzeum. Do miasteczka przybywa spora liczba turystów chcących zobaczyć mitycznego nieśmiertelnego, żadne z nich nie zdaje sobie sprawy z mrocznej tajemnicy jaką skrywa w sobie Tuonela. Niewyobrażalne zło spoczywające w okolicy...