Piękne istoty

Kochać jest łatwo i trudno. Trudno, ponieważ każdemu głębszemu uczuciu zawsze towarzyszą pewne przeciwności. A łatwo, bo paść może na kogokolwiek - przyjaciela znanego od dzieciństwa, chłopaka mijającego cię rano na przystanku, dziewczynę spotkaną przypadkowo w muzeum - jak wiadomo, miłość jest ślepa jak kret. Ale czy ktoś przewidziałby, że zakochać się można w niespotkanej nigdy dziewczynie? Dziewczynie.. ze snów?

Gatlin to małe i ciche miasteczko leżące w Karolinie Południowej. Nic się w nim nie dzieje, a wszyscy mieszkańcy są tacy sami (dodatkowo większość z nich ma obsesję na punkcie Konfederacji). Ethan Wate nigdy nie pomyślałby, że może wydarzyć się w nim coś niespodziewanego.. Nagle w miasteczku pojawia się piękna dziewczyna imieniem Lena - dziewczyna ze snów chłopaka. Jest siostrzenicą miejscowego "wariata", Macona Ravenwooda, który nie wystawił nosa zza progu swojego domu odkąd wszyscy pamiętają. Bohater od razu wyczuwa, że dziewczyna coś ukrywa. I nie myli się: żeby mogli być razem, muszą zdjąć klątwę. Jeśli jednak tylko to może im pomóc, to dlaczego każdy próbuje ich rozdzielić?

Rzeczą oczywistą, że trzeba odczekać przynajmniej kilka godzin, by po skończeniu książki zacząć kolejną. Jednakże tym razem te kilka godzin wydłużyło się w.. kilkadziesiąt. "Przeminęło z wiatrem" tak mocno odcisnęło się na mojej duszy, że przez kilka dni nie sięgałam po kolejną książkę. W końcu jednak to zrobiłam - i jak wielkie było moje zdumienie, gdy już na pierwszych stronach wspominano o wojnie secesyjnej! Już wtedy zakochałam się w tej książce! Naprawdę zafascynowałam się tą wojną, więc pozytywnie zaskoczyłam się odkrywając, że cała treść "Pięknych istot" w pewien sposób dotyczy tej wojny. Było nawet kilka wzmianek o Scarlett O'Harze :)

Jednak po pierwszej radości, czekała mnie mała konsternacja. Po raz kolejny pojawił się schemat nowej osoby w szkole. Ja naprawdę rozumiem, że ta "druga osoba" jakoś musi pojawić się na miejscu akcji, ale czy nie można wymyślić czegoś innego? Na szczęście okoliczności złagodziły trochę mój niepokój: para nie poznała się na biologii, tylko na angielskim (choć właściwie znali się jeszcze przed pierwszym spotkaniem). I przede wszystkim: Lena wcale nie jest najatrakcyjniejszą dziewczyną w liceum; przeciwnie - wszyscy jej nienawidzą.

Dużo punktów zdobył u mnie Ethan. Jest to bardzo sympatyczny chłopak, którego nie sposób nie polubić - a przy tym to zupełnie zwyczajny nastolatek. Uwielbia czytać książki, tęskni za zmarłą mamą, unika swojej byłej dziewczyny, marzy o wstąpieniu na dobry uniwersytet.. i wcale nie oczekuje pierwszej miłości. Jak to bywa, pojawia się ona sama.

"Piękne istoty" zostały napisane językiem przystępnym; jednak - na szczęście! - bohaterowie nie nadużywają zwrotów młodzieżowych, wcale nie posługują się wulgaryzmami. Ogromny plus.

Sięgając po "Piękne istoty" spodziewałam się przyjemnej acz nie zachwycającej odskoczni od rzeczywistości - otrzymałam coś o wiele więcej: romantyczną, nieprzewidywalną i nietuzinkową historię, która pozostawia po sobie chęć na tomy kolejne.
Oceniam na 7/10 i polecam wszystkim.

recenzja z mojego bloga: http://wpapierowymswiecie.blogspot.com/

Piękne istoty

Kochać jest łatwo i trudno. Trudno, ponieważ każdemu głębszemu uczuciu zawsze towarzyszą pewne przeciwności. A łatwo, bo paść może na kogokolwiek - przyjaciela znanego od dzieciństwa, chłopaka mijającego cię rano na przystanku, dziewczynę spotkaną przypadkowo w muzeum - jak wiadomo, miłość jest ślepa jak kret. Ale czy ktoś przewidziałby, że zakochać się można...