Ks. Pawlukiewicza wrzuciło się do kategorii "konferencje na tematy damsko-męskie" i/lub "z humorem". Przystępując do lektury książki nie spodziewałam się rewolucji. Sądziłam że ks.Pawlukiewicz cudownie opowiada humorystyczne anegdoty i miałam wątpliwości czy on się "nadaje" do pisania o Bożym miłosierdziu. Tu nie da się ciągle dowcipkować. I przeżyłam szok. Ta książka tyle mi uświadomiła. W niektórych momentach pokazała błędy w rozumieniu grzechu np. gdy nie modlenie się jest tym samym jak nie rozmawianie z kochanym ojcem. Jak można mieszkać z Ojcem, mówić że się go kocha, a nie rozmawiać z nim lub rozmawiać przez minutę bez uwagi. Po raz kolejny przypomniałam sobie, że wiara jest OSOBOWĄ relacją z Bogiem, a nie zbiorem teoretycznych założeń do odklepywania. Polecam. Książka napisana w stylu ks. Pawlukiewicza, pełna obrazowych przykładów, język przystępny dla każdego. Daje dużo do myślenia, a jednocześnie czyta się ją przyjemnie. Warta przeczytania i dla ludzi mających się za gorliwych katolików, jak i tych mających ambiwalentne uczucia względem wiary.

Ks. Pawlukiewicza wrzuciło się do kategorii "konferencje na tematy damsko-męskie" i/lub "z humorem". Przystępując do lektury książki nie spodziewałam się rewolucji. Sądziłam że ks.Pawlukiewicz cudownie opowiada humorystyczne anegdoty i miałam wątpliwości czy on się "nadaje" do pisania o Bożym miłosierdziu. Tu nie da się ciągle dowcipkować. I przeżyłam szok. Ta książka tyle...