Jestem teraz na hustawce nastrojow, chcialabym sie znow zachwycac, rozwodzic nad ksiazka ale nie dam rady. To solidna dobra ksiazka ale nie arcydzielo, to opoka skalna ktorej sie moge uchwycic ale nie parolotnia unoszaca mnie w przestworzach, moze za bardzo jestem w klimatach Kristin, moze przywyklam do jej poziomu i genialna ksiazke uwazam za dobra nie wiem... Czytam twoje ksiazki w kolejnosci od najnowszych do coraz starszych i z kazda starsza ksiazka moj entuzjam slabnie, taaak wiem ze otchlan czy szansa byly jeszcze pozniej ale z kazda starsza ksiazka dostrzegam roznice miedzy hannah kiedys a teraz... rozwinelas sie pisarsko bez dwoch zdan, widze ze twoje starsze utwory sa dosc schematyczne nie tak pelne emocji i ciekawych nietuzinkowych interakcji i rozwiniec fabuly... troche tak konwencjonalne bez powiewu swiezosci, w sumie to zawsze potrafilas mnie zaskoczyc, nawet w jakiejs plaskiej fabule dodalas pare pistacji i smak nie byl tak gorzki, tylko idac wstecz smak jest coraz slabszy a ilosc afrodyzjakow maleje... Osia ksiazki jest relacja miedzy corka i matka, swiat Ruby rozpadl sie na kawalki gdy pewnego pieknego dnia okazalo sie ze malzenstwo ich rodzicow to tylko uluda, dom, ognisko pelne milosci jest tylko pozorem i przygrywa bol i rozgoryczenie... Odejscie Nory od meza i dwojki corek zachwial ich swiatem... jak czesto w takich sytucjach bywa jedna szybko znajduje rozwiazanie w malzenstwie, druga zyje w luznym zwiazku dbajac szczegolnie o to by nic juz nie czuc... gdy przypadek sprawia ze musza ze soba przebywac w miejscu z ktorym laczy je obie masa bolu i wspomnien zaczynaja lagodnie siebie odkrywac... gdyby to bylo na tyle byloby cudownie, jednak Kristin zaczela bujac w oblokach wprowadzajac wielka milosc Ruby i cudowne nawrocenie meza drugiej z siostr... zauwazylam jaskrawo ze ta ksiazka jak i pare innych sa nieprawdziwe, tak nie ma w realnym swiecie i troche to razi w kontrascie z milym i emocjonalnym watkiem milosci matki do corki... wiem Hannah ze chcesz dac nadzieje, wiem ze Twoje bohaterki, najczesciej opuszczone przez mezow kobiety, zdradzone musza jakos odnalesc sens zycia i dajesz im ta nadzieje jednak dla mnie ten balans w twojej wczesnej tworczosci nie jest zachowany...

Jestem teraz na hustawce nastrojow, chcialabym sie znow zachwycac, rozwodzic nad ksiazka ale nie dam rady. To solidna dobra ksiazka ale nie arcydzielo, to opoka skalna ktorej sie moge uchwycic ale nie parolotnia unoszaca mnie w przestworzach, moze za bardzo jestem w klimatach Kristin, moze przywyklam do jej poziomu i genialna ksiazke uwazam za dobra nie wiem... Czytam twoje...