Lepki, brudny, naturalistyczno-magiczny opis zapomnianego, niemożliwego miasteczka gdzieś między lotniskiem a rzeźnią. Zbudowane z mikro-wydarzeń błędne koło życia bohaterów pokazuje, że ludzie przyzwyczają się do życia w każdych warunkach; stanowi także komentarz do współczesnej, niemal już apokaliptycznej, rzeczywistości.

Lepki, brudny, naturalistyczno-magiczny opis zapomnianego, niemożliwego miasteczka gdzieś między lotniskiem a rzeźnią. Zbudowane z mikro-wydarzeń błędne koło życia bohaterów pokazuje, że ludzie przyzwyczają się do życia w każdych warunkach; stanowi także komentarz do współczesnej, niemal już apokaliptycznej, rzeczywistości.

Joel Egloff (ur. 1970) - francuski pisarz, wg Wikipedii:
"...W swoich utworach, z reguły stosunkowo krótkich (100-200 stron),chętnie posługuje się absurdem, groteską i czarnym humorem. Akcja 'Edmonda Gongliona' i 'Zamroczenia' rozgrywa się w małych miasteczkach, w których pozornie nic się nie dzieje. ..."
Ta jest jego czwartą, wydaną w 2005, na LC ma 5,57 (28 ocen i 4 opinie).

Mile zaskoczenie, lecz wpierw o zdziwieniu jakie wywołały we mnie recenzje podkreślające absurdalność, a nawet koligacje z Beckettem. Dla mnie to ponury realizm porównywalny z peryferyjnym Nowakowskiego czy niektórymi opowiadaniami Hłaski, Iredyńskiego, jak i Himilsbacha.

Ponure miejsce na ziemi, cuchnące, brudne i hałaśliwe, z jedyną dostępną pracą w rzeźni, miejsce, z którego trzeba się wydostać, trzeba uciec, lecz bohater nie może, bo ma tu babkę i przyjaciela. Pozostają mu marzenia, a potem powrót do potwornej rzeczywistości przedstawionej, jak podano wyżej, groteskowo i z czarnym humorem. W tej czarnej scenerii. można jednak żyć i być szczęśliwym, bo koszmar miejsca rekompensuje z naddatkiem miłość i przyjaźń. Zwycięża lokalny patriotyzm, bo
„...Tak się jakoś dzieje, że nawet do najgorszych miejsc człowiek się przyzwyczaja i do nich lgnie..”

Bardzo fajne r e a l i s t y c z n e opowiadanie o przywiązaniu do miejsca swojego dzieciństwa, do korzeni. 7/10

Joel Egloff (ur. 1970) - francuski pisarz, wg Wikipedii:
"...W swoich utworach, z reguły stosunkowo krótkich (100-200 stron),chętnie posługuje się absurdem, groteską i czarnym humorem. Akcja 'Edmonda Gongliona' i 'Zamroczenia' rozgrywa się w małych miasteczkach, w których pozornie nic się nie dzieje. ..."
Ta jest jego czwartą, wydaną w 2005, na LC ma 5,57...

Krótka i lekka książeczka wprost ociekająca absurdem i czarnym humorem.
Po raz pierwszy w życiu popłakałem się ze śmiechu w trakcie czytania.
Zamroczeczenie swoim klimatem bardzo przypomina takie filmy jak Delicatessen, Liga Gentelmanów (Pcin Dolny),czy Zielonych Rzeźników, zaś poczuciem humoru bardzo blisko jej do Monty Pythona.
Jeśli lubisz czarny, wręcz wisielczy humor, gęsto przeplatany z absurdem, to książka dl Ciebie.

Krótka i lekka książeczka wprost ociekająca absurdem i czarnym humorem.
Po raz pierwszy w życiu popłakałem się ze śmiechu w trakcie czytania.
Zamroczeczenie swoim klimatem bardzo przypomina takie filmy jak Delicatessen, Liga Gentelmanów (Pcin Dolny),czy Zielonych Rzeźników, zaś poczuciem humoru bardzo blisko jej do Monty Pythona.
Jeśli lubisz czarny, wręcz wisielczy humor,...

Przed otworzeniem książki, nie miałam najmniejszego pojęcia, o czym mogłaby ona być. Wiatrak na okładce. I co z nim? Pierwsze strony przyniosły rozwiązanie. Wiatr (w istocie bardzo odkrywcze),lecz… kiedy wieje z zachodu niesie ze sobą zapach zgniłych jaj. Kiedy jest to wiatr, który wieje ze wschodu, ma odór siarki drapiącej gardło. Kiedy przybywa z północy, są to czarne dymy. Kiedy w końcu zrywa się wiatr, który nadchodzi z południa, co na szczęście nie dzieję się często, naprawdę pachnie jak gówno, nie ma innego słowa. Ale przecież do wszystkiego można się przyzwyczaić. (Zachęcające do kontynuowania lektury, prawda?)
Główny bohater pracujący w rzeźni dusi się w tym szarym, postindustrialnym miasteczku. Na próżno szuka w swojej pamięci przebłysków słońca, od kiedy pamięta niebo zawsze było pokryte grubą warstwą ciemnych chmur. Marzy, aby się stamtąd wydostać… (Kto by nie chciał?)
Trafność słów, absurd i śmiech na sali.

Przed otworzeniem książki, nie miałam najmniejszego pojęcia, o czym mogłaby ona być. Wiatrak na okładce. I co z nim? Pierwsze strony przyniosły rozwiązanie. Wiatr (w istocie bardzo odkrywcze),lecz… kiedy wieje z zachodu niesie ze sobą zapach zgniłych jaj. Kiedy jest to wiatr, który wieje ze wschodu, ma odór siarki drapiącej gardło. Kiedy przybywa z północy, są to czarne...

Dziwna , ani mądra , ani durna .Mnóstwo absurdów .

Dziwna , ani mądra , ani durna .Mnóstwo absurdów .

Czytałam to już dawno temu, ale kiepska, nie wiedziałam o co chodzi, pomieszanie z poplątaniem.

Czytałam to już dawno temu, ale kiepska, nie wiedziałam o co chodzi, pomieszanie z poplątaniem.

O życiu, które może być parszywe, z czarnym humorem. Uwielbiam tę książkę.

O życiu, które może być parszywe, z czarnym humorem. Uwielbiam tę książkę.