Jest to zbiór opowiadań, dlatego każde oceniłam oddzielnie i wyliczyłam średnią. "Kwiat unoszący się na falach" i "Radosne spotkanie" bardzo mnie wynudziły, dlatego oceniłam je na 2. Nieco ciekawsze były "Ostrożnie, pożądanie", które oceniłam na 4, i "Kwiaty Yin Baoyan", któremu dałam 5. Natomiast najdłuższe z opowiadań "Wielka szkoda" oraz scenariusz "Miłość jak pole bitwy" przeczytałam jednym tchem i dostały ode mnie zasłużoną 10! Średnia wyszła 5.5, więc zaokrągliłam do 6 :)

Jest to zbiór opowiadań, dlatego każde oceniłam oddzielnie i wyliczyłam średnią. "Kwiat unoszący się na falach" i "Radosne spotkanie" bardzo mnie wynudziły, dlatego oceniłam je na 2. Nieco ciekawsze były "Ostrożnie, pożądanie", które oceniłam na 4, i "Kwiaty Yin Baoyan", któremu dałam 5. Natomiast najdłuższe z opowiadań "Wielka szkoda" oraz scenariusz "Miłość jak pole...

Dodałam tę książkę na półkę "przeczytane" chociaż w rzeczywistości nie dokończyłam jej. Nie widzę takiej potrzeby, "Miłość jak pole bitwy" to przecież zbiór opowiadań, a więc można go podczytywać, sięgać kiedy najdzie ochota i odkładać wedle woli, bez strachu, że zapomni się czegoś ważnego.
Szczerze mówiąc jestem dopiero po pierwszym opowiadaniu i nie wiem czy sięgnę po następne. Znam specyfikę języka chińskiego, więc rozumiem czemu styl mnie nie porwał, kultura i historia państwa środka fascynują mnie od kiedy pamiętam, a do tego - możliwe, że błędnie - wyczuwam feministyczne zapędy autorki. Wszystko co zapisałam powyżej zaliczam na plus, dlatego tym bardziej nie rozumiem co za okropne nieporozumienie tutaj zaszło. "Ostrożnie, pożądanie" (tak brzmi tytuł pierwszego opowiadania) wynudziło mnie, zupełnie nie porwało i pozostawiło z poczuciem pustki i niewykorzystanego potencjału.

Nie uważam abym mogła wypowiedzieć się o całym zbiorku, jednak moja subiektywna opinia jest taka, że na "Miłość jak pole bitwy" nie warto wydawać więcej niż 15 zł. Nadal jednak cieszę się że miałam okazję zapoznać się z prozą autorki. Za jakiś czas przeczytam pozostałe opowiadania i wtedy - jeśli nie zapomnę - pewnie coś tu dopiszę.

Dodałam tę książkę na półkę "przeczytane" chociaż w rzeczywistości nie dokończyłam jej. Nie widzę takiej potrzeby, "Miłość jak pole bitwy" to przecież zbiór opowiadań, a więc można go podczytywać, sięgać kiedy najdzie ochota i odkładać wedle woli, bez strachu, że zapomni się czegoś ważnego.
Szczerze mówiąc jestem dopiero po pierwszym opowiadaniu i nie wiem czy sięgnę po...

Nie wiem czy po prostu nie dorosłam do tej książki czy rzeczywiście jest taka kiepska, ale w pierwszych historiach trochę minęło zanim się zorientowałam kto jest głównym bohaterem opowieści. Autorka na początku bombarduje imionami i nazwiskami wszystkich postaci, a opowieści są tak krótkie, że nie zapamiętałam chyba żadnego.
Najbardziej mi się podobała opowieść Wielka szkoda, miała fabułę, wiedziałam kto jest bohaterem, akcja się toczyła i ogółem historia była przyjemna, mimo że bez happy endu.
Ostatnia opowieść także była w porządku, ale forma scenariusza w ogóle mi się nie spodobała, te opisy w stylu ,,podszedł do okna'', ,,kiwa na kelnera'' były strasznie męczące.

Nie wiem czy po prostu nie dorosłam do tej książki czy rzeczywiście jest taka kiepska, ale w pierwszych historiach trochę minęło zanim się zorientowałam kto jest głównym bohaterem opowieści. Autorka na początku bombarduje imionami i nazwiskami wszystkich postaci, a opowieści są tak krótkie, że nie zapamiętałam chyba żadnego.
Najbardziej mi się podobała opowieść Wielka...

może jest to kwestia nieznajomości chińskiej kultury, jednak opowiadania wydawały mi się sztywne, dialogi nienaturalne, a większość historii - po prostu niezbyt poruszająca

może jest to kwestia nieznajomości chińskiej kultury, jednak opowiadania wydawały mi się sztywne, dialogi nienaturalne, a większość historii - po prostu niezbyt poruszająca

Szanghaj, lata 40. i 50. ubiegłego wieku. Kobiety, ich wolność, miłość, intrygi splątane z emocjami w nierozerwalne konfiguracje. Wojna czyhająca pod drzwiami, nowoczesność w zachodnim stylu połączona z chińską tradycją. Kameralne dramaty w cieniu wielkich nieszczęść i wielkich przemian. Tak w skrócie można opisać „Miłość jak pole bitwy” Eileen Chang, choć będzie to opis mocno wyidealizowany. Po obejrzeniu emocjonującego i przesmutnego „Ostrożnie, pożądanie”, które jednak nie usatysfakcjonowało mnie w pełni, liczyłam na to, że pierwowzór książkowy i inne opowiadania autorki zamknięte w wymienionym powyżej zbiorku poruszą mnie jeszcze bardziej, a zazwyczaj zdystansowany i pełen niedopowiedzeń styl, który kojarzę z literaturą z Dalekiego Wschodu, doda jeszcze wyrazistości opisywanym historiom. Niestety, po skończonej lekturze nie mogę pozbyć się wrażenia, że wyszło mdło i miejscami po prostu banalnie. Choć zabrzmi to dość okrutnie, najlepszym tekstem pozostaje wstęp autorki, w którym Chang pisze o swoim pisarstwie, wyborze tekstów i własnych emocjach z nimi związanymi. Same opowiadania przedstawiają się dużo słabiej.

Fabularnie najciekawszym tekstem wydało mi się właśnie „Ostrożnie, pożądanie” oraz może „Kwiat unoszący się na falach”, o kobiecie samotnej, która wybrała samodzielność i podjęła wyzwanie wyjazdu z kraju i wzięcia własnego życia w swoje ręce. Nie chcąc podzielić losu wielu znajomych i członków rodziny, którzy zdani na łaskę krewnych wiedli ponure życie na krawędzi nędzy, Louzhen szuka pracy, stanowi o sobie i nie znajdując sama miłości, nie czeka na nią w postaci aranżowanego małżeństwa. I choć pozostałe historie są mało odkrywczymi romansami (uczucie rodzące się między guwernantką a jej poznanym przypadkowo chlebodawcą, miłość między nauczycielem a studentką owładniętą miłością do muzyki, skomplikowane relacje między dwiema siostrami i kręcącymi się wokół nich mężczyznami),kobiety nakreślone przez Chang są mocnym punktem tych opowiadań – silne psychicznie, gotowe wziąć życie w swoje ręce i zapanować na porywami serca. Większość z nich pracuje, z godnością starają się wieść swoje życie nawet w obliczu porażki na większości frontów. Przede wszystkim jednak Chang skupia się na związkach kobiet z mężczyznami, z jednym wyjątkiem opowiadania o przyjaciółkach z przeszłości, które na nowo starają się odbudować łączącą je niegdyś zażyłość. W wielu miejscach klasyczne, chwilami stają się dość banalne, jak choćby utrzymane w konwencji powieści obyczajowej (jak stwierdziła autorka) „Wielka szkoda”, które jest do znudzenia powielanym melodramatem znanym z filmów i książek (pracodawca i młoda, niebogata dziewczyna pełna godności, która naucza jego dziecko). Tytułowe „Miłość jak pole bitwy” jest historią zabawną, napisaną w formie utworu scenicznego, która jednak wydaje się być gotowym scenariuszem romantycznej komedii. Owszem, znajdziemy tu ciekawy portret „milczącego pokolenia”, ludzi nie mogących się odnaleźć w zmieniającej się szybko rzeczywistości. Sama treść jednak nie zachwyca.

Ciężko mi jednoznacznie stwierdzić, czego opowiadaniom Chang brakuje, bo sam zamysł i część pomysłów można było z pewnością przekształcić w poruszające i wywierające duże wrażenie teksty – a tego zazwyczaj oczekuję od krótkiej formy. Siła wyrazu, dobitna puenta zapadająca w pamięć. Opowiadania składające się na „Miłość jak pole bitwy” już powoli zaczynają zlewać mi się w jeden tekst. I mimo kilku naprawdę udanych fragmentów, teksty te pozostają w moim odczuciu przeciętne i rozczarowujące. Choć sama autorka wzbudziła moją sympatię, raczej nie sięgnę po kolejne jej książki.

Szanghaj, lata 40. i 50. ubiegłego wieku. Kobiety, ich wolność, miłość, intrygi splątane z emocjami w nierozerwalne konfiguracje. Wojna czyhająca pod drzwiami, nowoczesność w zachodnim stylu połączona z chińską tradycją. Kameralne dramaty w cieniu wielkich nieszczęść i wielkich przemian. Tak w skrócie można opisać „Miłość jak pole bitwy” Eileen Chang, choć będzie to opis...

Bardzo nudna. Tak nudna, że nawet nie ma słów żeby ją opisać.

Bardzo nudna. Tak nudna, że nawet nie ma słów żeby ją opisać.

Świat dawnych Chin, konkubin i walk o władzę w rodzinie. Świetnie rozrysowane portrety psychologiczne bohaterek opowiadań. Same historie nostalgiczne i pełne wdzięku. Piękna lektura, zwłaszcza dla miłośników azjatyckich klimatów.

Świat dawnych Chin, konkubin i walk o władzę w rodzinie. Świetnie rozrysowane portrety psychologiczne bohaterek opowiadań. Same historie nostalgiczne i pełne wdzięku. Piękna lektura, zwłaszcza dla miłośników azjatyckich klimatów.

To jest tak słabe, że nie usprawiedliwią tego nawet różnice kulturowe. Szkoda czasu.

To jest tak słabe, że nie usprawiedliwią tego nawet różnice kulturowe. Szkoda czasu.