Kupiłam tą książkę w tzw "Taniej książce" za jedyne 2 złote. Mogę powiedzieć z całą pewnością, że jest to jeden z lepszych zakupów jakie poczyniłam w tym roku.
Powieść jest do bólu przesiąknięta samotnością, każda jedna strona. Samotnością, tęsknotą. Bardzo refleksyjna, ale smutna. Przynajmniej ja tak po niej się czuje. Mimo, że książka ma tylko troszkę ponad 100 stron, czytelnik bardzo się przywiązuje do postaci w niej... do Pana Linha, do Pana Barka oraz wnuczki... i stąd ten smutek, że zakończenie takie a nie inne.

Kupiłam tą książkę w tzw "Taniej książce" za jedyne 2 złote. Mogę powiedzieć z całą pewnością, że jest to jeden z lepszych zakupów jakie poczyniłam w tym roku.
Powieść jest do bólu przesiąknięta samotnością, każda jedna strona. Samotnością, tęsknotą. Bardzo refleksyjna, ale smutna. Przynajmniej ja tak po niej się czuje. Mimo, że książka ma tylko troszkę ponad 100 stron,...

Kraje trzeciego świata...czyli kraje trzeciej kategorii, zacofane.

Ale przecież ludzie, którzy tam mieszkają niekoniecznie muszą taktować swoją sytuację życiową jako złą...po prostu akceptują świat, przyrodę, warunki w jakich przyszło im żyć....mało tego czują się z nią związani, kochają ją, bo to jest kraj ich przodków, a wyrwanie ich z tych okoliczności może ich unieszczęśliwić.

Ludziom Zachodu wydaje się, że znaleźli monopol na życie i ich sposób funkcjonowania jest najlepszy....Przyjaciel pana Linha to ucieleśnienie kultury zachodniej...otyły, nieszczęśliwy, nałogowy palacz, który swoimi autodestrukcyjnymi zachowaniami doprowadzi do swojego końca.

Kraje trzeciego świata...czyli kraje trzeciej kategorii, zacofane.

Ale przecież ludzie, którzy tam mieszkają niekoniecznie muszą taktować swoją sytuację życiową jako złą...po prostu akceptują świat, przyrodę, warunki w jakich przyszło im żyć....mało tego czują się z nią związani, kochają ją, bo to jest kraj ich przodków, a wyrwanie ich z tych okoliczności może ich...

Nie wiem, czy to kwiestia przekładu czy książki w ogóle, ale to najsłabszy Claudel, jakiego czytałam.

Nie wiem, czy to kwiestia przekładu czy książki w ogóle, ale to najsłabszy Claudel, jakiego czytałam.

Właściwie nowelka,wzruszająca i zaskakująca.

Właściwie nowelka,wzruszająca i zaskakująca.

“Wnuczka Pana Linha” to krótka opowieść o starcu, którego wyrwano z jego świata gwałtownie I brutalnie, wysyłając do obcego kraju. Nie zna ani języka, ani historii, ani życia w tym nowym świecie. W rękach nosi tylko córeczkę swojego ukochanego syna, w głowie ma tylko wspomnienia swojego kraju, a w kieszeni starą wyblakłą fotografię. Nowe miejsce nie przypomina jego domu, a w domu dla uchodźców tylko się z niego śmieją. W tym świecie Pan Linh znajduje przyjaciela. Forma tej historii, jak I narracja przypominają mi książki Schmitta. Cóż tu więcej mówić? Tak wzruszająca, nie pozostawiająca nic do dodania opowieść nie potrzebuje obszernej recenzji. Niektóre książki tak mają - są po prostu esencją, samą radością czytania, z jej zamknięciem proces czytania się nie kończy, zmienia swoją formę I zostaje nam w głowie.

“Wnuczka Pana Linha” to krótka opowieść o starcu, którego wyrwano z jego świata gwałtownie I brutalnie, wysyłając do obcego kraju. Nie zna ani języka, ani historii, ani życia w tym nowym świecie. W rękach nosi tylko córeczkę swojego ukochanego syna, w głowie ma tylko wspomnienia swojego kraju, a w kieszeni starą wyblakłą fotografię. Nowe miejsce nie przypomina jego domu, a...

Smutna historia, którą warto przeczytać.

Smutna historia, którą warto przeczytać.