Tę ksiażkę kupiłam zupełnym przypadkiem i nie moge napisać, że żałuję, ale napisać, że jestem zachwycona też nie mogę.
Początek - męczący, jakiś taki... trudny, ciężki, sytuacja, w której znajduje się czytelnik taka "zadymiona", mało klarowna, ale ... kiedy przełożymy to na czas i miejsce powieści oraz epokę autorki, to cóż się dziwić, przecież jesteśmy w epoce spleenu, narkotycznych wizji i rewolucji artystycznej.
Odwaga pisania przez kobietę ówczesnej epoki, pisania o wynaturzeniach seksualnych - wrecz brawurowa, ale jakaś ta powiesć poucinana, pourywana. Laik rzekłby taka sobie. Może mam inną wrażliwość niż Colette, może nie jestem sfeminizowana na tyle, zeby do konca ogarnąć klimat tej powieści. Doceniam pięknie zbudowane myśli, typu: "Słuchanie to czynność, która zdecydowanie postarza twarz, osłabia mieśnie szyi i usztywnia powieki, ponieważ każe oczom wpatrywać się nieruchowo w mówiącego...Jest to rodzaj wyuzdanego studium...Albowiem chodzi nei tylko o słuchanie, trzeba przełożyć sobie to, co powiedziano...Dotrzeć do najskrytszego znaczenia litanii ponurych słów, gorycz doprowadzić do bólu, do dzikiego pragnienia...", ale ten krótki urwany fragment ma wielką moc tylko wówczas, kiedy wyrwany jest z kontekstu.
Dla ciekawych tej ksiażki i ciekawskich literacko - polecam.
Dla szukających spotkania z wielką, dobrą literautrą, cóż.... przepraszam Pani profesor Janion, ale nie mogę się z Panią zgodzić i nie polecę tej pozycji.

Tę ksiażkę kupiłam zupełnym przypadkiem i nie moge napisać, że żałuję, ale napisać, że jestem zachwycona też nie mogę.
Początek - męczący, jakiś taki... trudny, ciężki, sytuacja, w której znajduje się czytelnik taka "zadymiona", mało klarowna, ale ... kiedy przełożymy to na czas i miejsce powieści oraz epokę autorki, to cóż się dziwić, przecież jesteśmy w epoce spleenu,...