`Głód to część sagi, która skupia uwagę na losach samotnej, wyalienowanej, odtrąconej przez wszystkich kobiety o imieniu Marit. Życie nigdy nie skąpiło jej przykrości - już od wczesnych lat dzieciństwa przeżywała tęsknotę z powodu śmierci matki, a następnie wyjazdu licznego rodzeństwa do Ameryki w celu poprawy warunków bytu. To właśnie na dziesięcioletniej Marit spoczęło brzemię opieki nad skąpym w uczucia ojcem oraz utrzymywanie w najlepszym porządku zagrody.
Dziewczyna dorastała w poczuciu bycia zerem, czymś, co nie powinno domagać się żadnych praw, protestować ani zadawać pytań. Ojciec był kreatorem jej osobowości, twórcą lęku oraz tyranem chcącym mieć córkę jedynie na wyłączność. Marit nie miała prawa się zakochać, snuć wielkich planów na przyszłość, ponieważ została zdegradowana do roli opiekunki starego ojca, przez co wiedziała, że jej życie nigdy nie nabierze barw, które dostrzegała jedynie w swoich cichych marzeniach.

Wzruszająca książka o tym, jak los potrafi bezlitośnie doświadczać ludzi, gasić ich nadzieje, pozbawiać chwil szczęścia, a nawet rzucać w ramiona śmierci. Czytając można dostrzec specyficzną prawdę o tym, że człowiek jest w stanie obiecać wszystko osobie leżącej na łożu śmierci w imię jej szczęścia. Niekiedy obietnice wydają się przerastać, lecz uważam, że tak jak Christoffer - każdy powinien mieć na uwadze konsekwencje, oraz nie bać się wyjść im naprzeciw.
Opowieść sugeruje, że to, co najważniejsze jest niewidoczne dla oczu; serce nie zawsze obiera sobie właściwe ścieżki; oraz nigdy nie jest za późno by nadrobić stracony czas.

Przeczytawszy książkę uważam, że Christoffer obrał właściwą ścieżkę poprzez zamknięcie pewnego rozdziału w swoim życiu. Mimo wszystko jego zachowanie nie do końca przypadło mi do gustu, ponieważ kiedy sprawy przybrały inny obrót, niż ten, którego mógł się spodziewać - mężczyzna wykazał się paniką oraz strachem przed przyszłością. Sądzę, że Christoffer nie powinien rozbudzać miłości w kobiecie, zapewniać jej o swoim głębokim uczuciu, które było jedynie mistyfikacją. Prawdopodobnie gdyby nie ingerencja krewnych - uczyniłby jedną istotę najbardziej nieszczęśliwą na świecie, pomimo tego, że miał dobre intencje.

Zwróciłam również uwagę na tragizm żony Sandera, pomimo tego, że została ukazana w negatywnym świetle. Hedvig jest przykładem zrujnowanej kobiety, która zatraciła się w wystawnym stylu życia, a szczere wyznanie swych uczuć, jakie żywiła do męża, strąciła w czeluści zakamarków swej duszy. Epilogiem tego było zrujnowane małżeństwo oraz odejście męża.

Książka zawiera wiele zaskakujących zwrotów akcji, jednakże ubolewam nad tym, że zanim zaczęłam ją czytać - przeczytałam krótki jej opis z tyłu książki, który wiele zdemaskował oraz ograniczył ciekawość.
`Głód` to jedna z lepszych części sagi o Ludziach Lodu. Polecam. ;)

`Głód to część sagi, która skupia uwagę na losach samotnej, wyalienowanej, odtrąconej przez wszystkich kobiety o imieniu Marit. Życie nigdy nie skąpiło jej przykrości - już od wczesnych lat dzieciństwa przeżywała tęsknotę z powodu śmierci matki, a następnie wyjazdu licznego rodzeństwa do Ameryki w celu poprawy warunków bytu. To właśnie na dziesięcioletniej Marit spoczęło...