„Ludzie patrzą na mnie i widzą szczęśliwą twarz, ale w środku rozlega się krzyk. Tylko że nikt go nie słyszy”. Milczenie potrafi być najgłośniejszym krzykiem rozpaczy, gdy problemy człowieka przekraczają jego wytrzymałość psychiczną. Choroby takie jak depresja, psychoza czy paranoja prowadzą natomiast do myśli i prób samobójczych, a one do specjalistycznych zakładów leczniczych.
W takim miejscu znalazła się Izabel, bohaterka „Krzyku ciszy” autorstwa Elizabeth Flock. Musi ona poradzić sobie przede wszystkim z podejściem do życia, otaczających ją ludzi, pracy i… siebie. Wydaje się to trudne, ponieważ ona sama uważa, że nie powinna być w klinice. „Ja nie jestem taka jak wy, bando wariatów”.
„Krzyk ciszy” to powieść psychologiczna dająca cenne wskazówki dotyczące tej sfery, pokazująca jak ogromny wpływ mają relacje dzieci z rodzicami na przyszłe wybory oraz kształtowanie się charakteru i zdrowej psychiki. Najważniejszym przesłaniem jest prawda mówiąca, że trzeba kochać i szanować samego siebie, by inni kochali i szanowali nas.
Polecam.

„Ludzie patrzą na mnie i widzą szczęśliwą twarz, ale w środku rozlega się krzyk. Tylko że nikt go nie słyszy”. Milczenie potrafi być najgłośniejszym krzykiem rozpaczy, gdy problemy człowieka przekraczają jego wytrzymałość psychiczną. Choroby takie jak depresja, psychoza czy paranoja prowadzą natomiast do myśli i prób samobójczych, a one do specjalistycznych zakładów...