Książka, która pobudza do spojrzenia na własne życie, na to jak traktujemy samych siebie...

Książka, która pobudza do spojrzenia na własne życie, na to jak traktujemy samych siebie...

Zaciekawiona okładkowym opisem liczyłam faktycznie na powieść psychologiczną, ale "Krzyk ciszy" chyba nie bardzo można zaliczyć do tej kategorii? Może po świetnym "Roku na odwyku" ten opis leczenia i terapii jakoś do mnie nie przemówił, miałam wrażenie spłycenia tematu, emocji i odczuć. Bohaterka powieści też jakoś specjalnie do mnie nie przemówiła, przebieg jej leczenia wydał mi się mało wiarygodny, choć problemy, które autorka postawiła przed swoją postacią jak najbardziej realne. Czytało się dobrze, ale to nie jest proza, która prawdziwie potrząsa.

Zaciekawiona okładkowym opisem liczyłam faktycznie na powieść psychologiczną, ale "Krzyk ciszy" chyba nie bardzo można zaliczyć do tej kategorii? Może po świetnym "Roku na odwyku" ten opis leczenia i terapii jakoś do mnie nie przemówił, miałam wrażenie spłycenia tematu, emocji i odczuć. Bohaterka powieści też jakoś specjalnie do mnie nie przemówiła, przebieg jej leczenia...

Takiej książki [chyba] szukałam. Pokazanie codzienności szpitala psychiatrycznego od wewnątrz.
Bohaterka nie ma takich odchyłów jak jej znajomi, to trzeba przyznać, jednak codzienne funkcjonowanie jest trochę utrudnione... Tabletki, leczenie elektrowstrząsami, samobójstwo - wszystko zgrywa się w idealną całość. To są dowody, że gdy zniszczysz człowieka psychicznie - nie ma go.
Książka pokazuje, że nawet gdy nie chcemy, pewne reakcje i tak weźmiemy do siebie. Że w zasadzie każde wydarzenie z naszego życia może działać na nas w mniej lub bardziej korzystny sposób. Widzicie jak to wsiąka?

Takiej książki [chyba] szukałam. Pokazanie codzienności szpitala psychiatrycznego od wewnątrz.
Bohaterka nie ma takich odchyłów jak jej znajomi, to trzeba przyznać, jednak codzienne funkcjonowanie jest trochę utrudnione... Tabletki, leczenie elektrowstrząsami, samobójstwo - wszystko zgrywa się w idealną całość. To są dowody, że gdy zniszczysz człowieka psychicznie - nie ma...

O kobiecie, która chciałaby spełnić oczekiwania wszystkich dookoła, ojca, męża, szefa. Dążenie do ideału, życie w ciągłym stresie doprowadza do załamania psychicznego. ... Bardzo ciekawa i wciągająca powieść psychologiczna. Nie mogłam się oderwać. Szkoda tylko, że nie dowiadujemy się co działo się z bohaterką w późniejszym czasie, jak sobie poradziła. Mimo to naprawdę polecam .

O kobiecie, która chciałaby spełnić oczekiwania wszystkich dookoła, ojca, męża, szefa. Dążenie do ideału, życie w ciągłym stresie doprowadza do załamania psychicznego. ... Bardzo ciekawa i wciągająca powieść psychologiczna. Nie mogłam się oderwać. Szkoda tylko, że nie dowiadujemy się co działo się z bohaterką w późniejszym czasie, jak sobie poradziła. Mimo to naprawdę polecam .

Książka pokazująca nam świat widziany z perspektywy osoby tkwiącej w głębokiej depresji, w potrzasku spowodowanym zachowaniem bliskich osób. Tytuł książki jest nadzwyczaj trafny, to właśnie milcząc krzyczymy najgłośniej gdy chcemy wyrzucić z siebie gorzkie emocje lecz nie jesteśmy w stanie.
Myślę, że książka warta przeczytania choć czekałam na nieco inną końcówkę. Spodziewałam się czegoś innego. Jest kilka cytatów wartych zapamiętania a nawet prób stosowania się do nich, są prawdziwe i celnie trafiają w emocje czytelnika.

Książka pokazująca nam świat widziany z perspektywy osoby tkwiącej w głębokiej depresji, w potrzasku spowodowanym zachowaniem bliskich osób. Tytuł książki jest nadzwyczaj trafny, to właśnie milcząc krzyczymy najgłośniej gdy chcemy wyrzucić z siebie gorzkie emocje lecz nie jesteśmy w stanie.
Myślę, że książka warta przeczytania choć czekałam na nieco inną końcówkę....

"Krzyk ciszy" Elizabeth Flock to bardzo udana powieść psychologiczna. Jest inna niż te, które do tej pory przeczytałam. Z pewnością inna, bo autorka przedstawia bohaterkę, która żeby wyjść z choroby musi zaakceptować siebie i życie, które prowadzi, albo je zmienić.
W świecie wymagającym perfekcjonizmu postanawia zmierzyć się sama z sobą i życiem, które dalekie jest od perfekcji.
Czy bohaterce powieści uda się tego dokonać i przez co będzie musiała przejść przeczytajcie sami drodzy czytelnicy LC.
Gorąco polecam.

"Krzyk ciszy" Elizabeth Flock to bardzo udana powieść psychologiczna. Jest inna niż te, które do tej pory przeczytałam. Z pewnością inna, bo autorka przedstawia bohaterkę, która żeby wyjść z choroby musi zaakceptować siebie i życie, które prowadzi, albo je zmienić.
W świecie wymagającym perfekcjonizmu postanawia zmierzyć się sama z sobą i życiem, które dalekie jest od...

Stojąc w kolejce w bibliotece przeglądałam książki na stojaku "do rozłożenia na półki", czyli niedawno oddane. Spodobał mi się opis na okładce, więc wypożyczyłam.
Nie czytuję powieści psychologicznych i ta utwierdziła mnie w przekonaniu, że to "nie moja bajka". Zmęczyłam ją w całości, bo nie lubię nie kończyć książek, ale nie polecam. Postaci mnie nie przekonały, a całość dla mnie nudnawa.

Stojąc w kolejce w bibliotece przeglądałam książki na stojaku "do rozłożenia na półki", czyli niedawno oddane. Spodobał mi się opis na okładce, więc wypożyczyłam.
Nie czytuję powieści psychologicznych i ta utwierdziła mnie w przekonaniu, że to "nie moja bajka". Zmęczyłam ją w całości, bo nie lubię nie kończyć książek, ale nie polecam. Postaci mnie nie przekonały, a całość...

Historia kobiety, która przeszła załamanie nerwowe i została umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. Opowieść o tym, że czasem trzeba odpuścić, o poznawaniu siebie i czerpaniu radości z życia.

"Jeśli będziesz siebie cenić, nikt nie będzie próbował po tobie deptać."

Historia kobiety, która przeszła załamanie nerwowe i została umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. Opowieść o tym, że czasem trzeba odpuścić, o poznawaniu siebie i czerpaniu radości z życia.

"Jeśli będziesz siebie cenić, nikt nie będzie próbował po tobie deptać."

Elizabeth Flock zabiera nas w piękną podróż, opowiadając historię kobiety, która zdawałoby się ma wszystko: męża, świetną karierę, przyjaciół ... aż do momentu, gdy któregoś dnia chce popełnić samobójstwo.


To nie historia o tym jak leci się w dół, albo co zrobić żeby skończyć z tym życiem ... to historia o tym, jak upaść na dno i pomału zacząć wspinać się do góry. Jak odnaleźć siebie, jak polubić świat, jak pokochać siebie.


Rada głównej bohaterki udzielona małemu chłopcu, który strasznie przypominał jej ją samą z dzieciństwa:

Przez cały czas martwię się, że może kogoś zdenerwowałam, kogoś zawiodłam, ktoś się na mnie wściekł, może stanęłam na czyimś mrowisku ... Rozumiesz? Nie mogę brać na siebie cudzego cierpienia. Mrówki potrafią same o siebie zadbać - to właśnie chce ci powiedzieć. Pomyśl, że one tu były o wiele wcześniej niż my i przetrwają dłużej od nas dlatego powinniśmy się skupić na sobie. Starać się, żeby żaden olbrzym nie rozdeptał nas... Pomóż sobie, Peter, to wystarczy. Nie martw się o mrówki. Po prostu pomóż sobie. Kochaj siebie tak, jak kochasz zwierzęta i owady, a wyzdrowiejesz i będziesz mógł wyjść ze szpitala.


Przesłanie książki każdy znajdzie inne dla siebie, ale chyba jedno będzie wspólne kochać siebie i nie dać innym siebie krzywdzić :) Trzeba się otaczać dobrymi ludźmi będzie łatwiej :)

Elizabeth Flock zabiera nas w piękną podróż, opowiadając historię kobiety, która zdawałoby się ma wszystko: męża, świetną karierę, przyjaciół ... aż do momentu, gdy któregoś dnia chce popełnić samobójstwo.


To nie historia o tym jak leci się w dół, albo co zrobić żeby skończyć z tym życiem ... to historia o tym, jak upaść na dno i pomału zacząć wspinać się do góry. Jak...

Hmmm... Książka spełniła moje oczekiwania. Początkowo nie moglam połapać się w postaciach które się przewijają, ponieważ są powrzucane fragmenty retrospekcyjne, a pojawia się jednak wiele postaci. Jednak z czasem książkę czyta się lekko, zrozumiale. W książce przedstawione jest rzeczywiste funkcjonowanie szpitala psychiatrycznego. Co więcej? Podczas czytania zatrzymalam się kilka razy i miałam momenty kiedy widzialam sytuacje zachowań ktore pokrywają się z zachowaniami ludzi z którymi się spotykam na codzień. Można wyciągnąć wiele wniosków. Szczerze polecam.

Hmmm... Książka spełniła moje oczekiwania. Początkowo nie moglam połapać się w postaciach które się przewijają, ponieważ są powrzucane fragmenty retrospekcyjne, a pojawia się jednak wiele postaci. Jednak z czasem książkę czyta się lekko, zrozumiale. W książce przedstawione jest rzeczywiste funkcjonowanie szpitala psychiatrycznego. Co więcej? Podczas czytania...