Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy czytam tę książkę pewnej letniej nocy, moja siedmiomiesięczna córeczka śpi słodko obok w swoim łóżeczku. Po pewnym czasie uświadamiam sobie że moje palce mocno zaciskają się na kartkach książki. A co jeśli mnie by to spotkało? Obezwładnia mnie uczucie bezsilności. Jestem zła na siebie że zaczynam na serio wyobrażać sobie siebie i swoje uczucia w identycznej sytuacji, w której znalazła się główna bohaterka Emma. Co chwila zerkam w kierunku córki, ale ona śpi twardym snem. Na szczęście nas to nie dotyczy, nie muszę przeżywać tego co Emma i jej syn. Jednak nie opuszcza mnie poczucie, że chyba bym umarła, gdybym kiedyś musiała. Właśnie taka powinna być dobra książka. Powinna powodować odczucia. Nie ważne czy dobre czy złe. Najważniejsze że zaczynasz myśleć.