"Cukiernia pod Amorem" to kolejna książka, która od wielu tygodni "chodziła za mną" po księgarniach. Gdzieś ją zawsze spotykałam na półce, ale się wahałam. Bałam się po prostu, że to będzie znowu sielankowa opowieść o życiu na wsi albo w małym miasteczku. A jeszcze jakby ktoś wyjechał tam i chciał zmienić swoje życie to byłaby masakra. No i w końcu, kiedy tak już chyba piąty raz rzuciła się na mnie w kolejnej księgarni, postanowiłam się z nią zmierzyć. I już Wam zdradzę - nie żałuję.

"Połknęłam" ją w cztery dni. Te historię po prostu się wchłania. Strony same płyną, wzrok nie zamiera ani na chwilę a zapach wydobywający się ruchu kartek jest obecny przez cały czas.

Ale do rzeczy. Już na okładce możemy przeczytać, że to historia o silnych
kobietach, wielkich namiętnościach i rodzinnych tajemnicach. Książka napisana jest w dość specyficzny sposób. Historia jednej rodzinny rozgrywająca się w 1995 roku i historia (dosłownie historia) korzeni tej rodziny rozgrywająca ie w ostatnich latach XIX wieku. Poznajemy dokładne dzieje wielkich rodów. Wszystko rozgrywa się wokół tytułowych Zajezierskich. Co więc mamy? Mamy miłości, rozstania, śmierci, zdrady, narodziny, codzienność, niezwykłość, wojnę, mądrość i głupotę ludzką. Wszystko to sprawia, że książkę trzeba czytać ze skupieniem, bo w pewnym momencie naprawdę można się zagubić w wątkach. Polecam uważnie patrzeć na daty, które są tytułami rozdziałów. Losy bohaterów są naprawdę przejmujące, często smutne. No w końcu kiedyś były inne czasie i inne warunki np. zamążpójście. Właściwie to to zamążpójście przynosiło zawsze kłopoty i problemy w rezultacie. Rzadko piszę o zakończeniu książki, ale to jest po prostu irytujące. Tyle otwartych wątków, tyle historii niedokończonych, tyle pytań zadanych i nagle napis "Koniec części pierwszej" a na drugą trzeba czekać do października!

Polecam wszystkim, którzy maja ochotę na coś, co ich naprawdę wciągnie. Jeśli macie ochotę czuć klimat oczekiwania na następną część i dalsze losy bohaterów - zapraszam do Cukierni, tutaj macie to zagwarantowane.

Czy okładka nie jest bajeczna?

"Cukiernia pod Amorem" to kolejna książka, która od wielu tygodni "chodziła za mną" po księgarniach. Gdzieś ją zawsze spotykałam na półce, ale się wahałam. Bałam się po prostu, że to będzie znowu sielankowa opowieść o życiu na wsi albo w małym miasteczku. A jeszcze jakby ktoś wyjechał tam i chciał zmienić swoje życie to byłaby masakra. No i w końcu, kiedy tak już chyba...